FOTYGA ANNA ELŻBIETA, polityk
(wstawienie ilustracji (e-mail z 14.11.2018)) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Anna_Fotyga.jpg|thumb|Anna Fotyga]] | [[File:Anna_Fotyga.jpg|thumb|Anna Fotyga]] | ||
| − | '''ANNA ELŻBIETA FOTYGA | + | '''ANNA ELŻBIETA FOTYGA''' z domu Kawecka (ur. 12 I 1957 Lębork). Córka lekarzy Jerzego i Krystyny. Od 1965 roku mieszkała z rodzicami w Gdańsku, ukończyła [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcące]], a następnie handel zagraniczny na Wydziale Ekonomiki Transportu [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (1981). Odbyła staże podyplomowe w Departamencie Pracy Stanów Zjednoczonych i Cornell University w Nowym Jorku (1991), uczestniczyła w programach podyplomowych organizowanych przez Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (1995) oraz przez Krajową Szkołę Administracji Publicznej wspólnie z duńską szkołą Administracji Publicznej (2000). <br/><br/> |
| − | Do wybuchu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981 pracowała jako wolontariuszka Komisji Krajowej NSSZ | + | Do wybuchu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981 roku pracowała jako wolontariuszka [[SOLIDARNOŚĆ | Komisji Krajowej NSSZ „Solidarność”]] w Gdańsku, następnie jako stażystka i analityk w jej dziale zagranicznym. Po urodzeniu dwójki dzieci, wychowując je w domu, dorabiała nauczaniem języków obcych. W latach 1987–1989 była redaktorką wydawnictw niezależnych, od 1989 do 1991 pracownicą, a następnie kierowniczką Biura Spraw Zagranicznych Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, stając się bliską współpracownicą [[KACZYŃSKI LECH | Lecha Kaczyńskiego]]. <br/><br/> |
| − | W 2009 roku odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu „Za | + | Jednocześnie od 1987 do 1989 roku zasiadała w zarządzie spółki Modem, a w latach 1992–1994 pracowała w spółce Przekaz. Zajmowała się też projektami Banku Światowego, między innymi w latach 1994–1997 w Gdańskim Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej. W 1997 roku była ekspertem Międzynarodowej Organizacji Pracy. W latach 1998–2002 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Naczelnej Rady Nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Była doradcą w sprawach integracji europejskiej prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, doradcą do spraw międzynarodowych (1999–2000), a następnie p.o. dyrektora Departamentu Spraw Zagranicznych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów za rządów premiera Jerzego Buzka (2000–2001). <br/><br/> |
| + | Od 2001 roku członkini Prawa i Sprawiedliwości (PiS). W 2002 roku została wybrana do [[RADA MIEJSKA | Rady Miasta Gdańska]] z PiS. W wyniku koalicji Platformy Obywatelskiej (PO) z PiS mianowano ją na stanowisko wiceprezydenta Gdańska – odpowiadała za politykę gospodarczą miasta i fundusze unijne. Funkcję tę pełniła do złożenia dymisji 12 I 2004 roku (w wyniku konfliktu z prezydentem [[ADAMOWICZ PAWEŁ BOGDAN | Pawłem Adamowiczem]]). <br/><br/> | ||
| + | Od 2004 roku członkini Rady Politycznej PiS. Od czerwca 2004 roku eurodeputowana po wyborze do Parlamentu Europejskiego z list PiS w okręgu pomorskim (uzyskała 25 994 głosów); do 22 XI 2005 roku była członkinią rozszerzonego prezydium Komisji Spraw Zagranicznych (AFET). 23 XI 2005 roku objęła stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a od 9 V 2006 do 16 XI 2007 była ministrem spraw zagranicznych w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego. Od 7 IX 2006 do 20 V 2010 roku z nominacji prezydenta Lecha Kaczyńskiego członkini Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Jednocześnie od 29 XI 2007 do 20 VIII 2008 szefowa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (RP) Lecha Kaczyńskiego. Od sierpnia 2009 do sierpnia 2010 szefowa misji Międzynarodowej Organizacji Pracy w Tbilisi, złożyła dymisję w proteście przeciwko polityce władz PO i Polskiego Stronnictwa Ludowego w sprawie Gruzji. W latach 2010–2011 doradca prezesa PiS do spraw międzynarodowych. W 2011 roku z powodzeniem startowała z list PiS do Sejmu RP VII kadencji z okręgu gdańskiego (uzyskała 24 662 głosów), w trakcie trwania kadencji członkini delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego NATO, wiceprzewodnicząca Sejmowej Komisji do spraw Unii Europejskiej. Od 2012 wiceprzewodnicząca Zarządu Sojuszu Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (AECR) w Parlamencie Europejskim. 25 V 2014 z listy PiS ponownie wybrana do Parlamentu Europejskiego, uzyskała 56 677 głosów, 27 maja złożyła mandat posła RP, od 7 lipca przewodnicząca podkomisji bezpieczeństwa i obrony (SEDE). <br/><br/> | ||
| + | W 2009 roku odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu „Za Zasługi dla Litwy”. {{author: MGK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:44, 29 kwi 2019
ANNA ELŻBIETA FOTYGA z domu Kawecka (ur. 12 I 1957 Lębork). Córka lekarzy Jerzego i Krystyny. Od 1965 roku mieszkała z rodzicami w Gdańsku, ukończyła III Liceum Ogólnokształcące, a następnie handel zagraniczny na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego (1981). Odbyła staże podyplomowe w Departamencie Pracy Stanów Zjednoczonych i Cornell University w Nowym Jorku (1991), uczestniczyła w programach podyplomowych organizowanych przez Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (1995) oraz przez Krajową Szkołę Administracji Publicznej wspólnie z duńską szkołą Administracji Publicznej (2000).
Do wybuchu stanu wojennego 13 XII 1981 roku pracowała jako wolontariuszka Komisji Krajowej NSSZ „Solidarność” w Gdańsku, następnie jako stażystka i analityk w jej dziale zagranicznym. Po urodzeniu dwójki dzieci, wychowując je w domu, dorabiała nauczaniem języków obcych. W latach 1987–1989 była redaktorką wydawnictw niezależnych, od 1989 do 1991 pracownicą, a następnie kierowniczką Biura Spraw Zagranicznych Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, stając się bliską współpracownicą Lecha Kaczyńskiego.
Jednocześnie od 1987 do 1989 roku zasiadała w zarządzie spółki Modem, a w latach 1992–1994 pracowała w spółce Przekaz. Zajmowała się też projektami Banku Światowego, między innymi w latach 1994–1997 w Gdańskim Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej. W 1997 roku była ekspertem Międzynarodowej Organizacji Pracy. W latach 1998–2002 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Naczelnej Rady Nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Była doradcą w sprawach integracji europejskiej prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, doradcą do spraw międzynarodowych (1999–2000), a następnie p.o. dyrektora Departamentu Spraw Zagranicznych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów za rządów premiera Jerzego Buzka (2000–2001).
Od 2001 roku członkini Prawa i Sprawiedliwości (PiS). W 2002 roku została wybrana do Rady Miasta Gdańska z PiS. W wyniku koalicji Platformy Obywatelskiej (PO) z PiS mianowano ją na stanowisko wiceprezydenta Gdańska – odpowiadała za politykę gospodarczą miasta i fundusze unijne. Funkcję tę pełniła do złożenia dymisji 12 I 2004 roku (w wyniku konfliktu z prezydentem Pawłem Adamowiczem).
Od 2004 roku członkini Rady Politycznej PiS. Od czerwca 2004 roku eurodeputowana po wyborze do Parlamentu Europejskiego z list PiS w okręgu pomorskim (uzyskała 25 994 głosów); do 22 XI 2005 roku była członkinią rozszerzonego prezydium Komisji Spraw Zagranicznych (AFET). 23 XI 2005 roku objęła stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a od 9 V 2006 do 16 XI 2007 była ministrem spraw zagranicznych w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego. Od 7 IX 2006 do 20 V 2010 roku z nominacji prezydenta Lecha Kaczyńskiego członkini Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Jednocześnie od 29 XI 2007 do 20 VIII 2008 szefowa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (RP) Lecha Kaczyńskiego. Od sierpnia 2009 do sierpnia 2010 szefowa misji Międzynarodowej Organizacji Pracy w Tbilisi, złożyła dymisję w proteście przeciwko polityce władz PO i Polskiego Stronnictwa Ludowego w sprawie Gruzji. W latach 2010–2011 doradca prezesa PiS do spraw międzynarodowych. W 2011 roku z powodzeniem startowała z list PiS do Sejmu RP VII kadencji z okręgu gdańskiego (uzyskała 24 662 głosów), w trakcie trwania kadencji członkini delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego NATO, wiceprzewodnicząca Sejmowej Komisji do spraw Unii Europejskiej. Od 2012 wiceprzewodnicząca Zarządu Sojuszu Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (AECR) w Parlamencie Europejskim. 25 V 2014 z listy PiS ponownie wybrana do Parlamentu Europejskiego, uzyskała 56 677 głosów, 27 maja złożyła mandat posła RP, od 7 lipca przewodnicząca podkomisji bezpieczeństwa i obrony (SEDE).
W 2009 roku odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu „Za Zasługi dla Litwy”.
