BINEROWSKI ZBIGNIEW, historyk, bibliotekarz
(wstawianie_ilustracji (8.09.2020)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File:Zbigniew_Binerowski.jpg|thumb|Zbigniew Binerowski]] | ||
| + | |||
'''ZBIGNIEW BINEROWSKI''' (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz. Mieszkał w Gdyni, jesienią roku 1939 stracił ojca, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik rolny na Pomorzu. W 1948 zdał maturę w gdyńskim gimnazjum, w 1952 ukończył historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Po trzymiesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK pracował od roku 1953 w gdańskiej [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]] (od 1955 [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Biblioteka Gdańska Polskiej Akademii Nauk]]), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gdańsku do końca XVIII wieku, problemy gdańskich cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od roku 1962 doktor na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. [[CIEŚLAK EDMUND | Edmunda Cieślaka]] i opublikowanej w 1963 pracy ''Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w.'' Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach naukowych oraz opracowanie (wspólnie ze [[GIERSZEWSKI STANISŁAW | Stanisławem Gierszewskim]]) ''Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia'' (w pracy zbiorowej ''Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu'', 1972). Od roku 1969 kierownik biblioteki [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]], a po powstaniu w roku 1970 [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG) – dyrektor Biblioteki Głównej tej uczelni do 1981. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po roku 1970 prowadził zajęcia ze studentami Instytutu Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Instytucie Filologii Polskiej UG. W roku 1973 na podstawie dorobku naukowego powołany na etatowego docenta w Instytucie Historii UG. Działał w zarządzie [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (1977–1983 przewodniczył komisji historycznej), w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich. W roku 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gdańskiego. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cmentarzu witomińskim w Gdyni. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''ZBIGNIEW BINEROWSKI''' (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz. Mieszkał w Gdyni, jesienią roku 1939 stracił ojca, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik rolny na Pomorzu. W 1948 zdał maturę w gdyńskim gimnazjum, w 1952 ukończył historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Po trzymiesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK pracował od roku 1953 w gdańskiej [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]] (od 1955 [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Biblioteka Gdańska Polskiej Akademii Nauk]]), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gdańsku do końca XVIII wieku, problemy gdańskich cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od roku 1962 doktor na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. [[CIEŚLAK EDMUND | Edmunda Cieślaka]] i opublikowanej w 1963 pracy ''Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w.'' Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach naukowych oraz opracowanie (wspólnie ze [[GIERSZEWSKI STANISŁAW | Stanisławem Gierszewskim]]) ''Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia'' (w pracy zbiorowej ''Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu'', 1972). Od roku 1969 kierownik biblioteki [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]], a po powstaniu w roku 1970 [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG) – dyrektor Biblioteki Głównej tej uczelni do 1981. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po roku 1970 prowadził zajęcia ze studentami Instytutu Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Instytucie Filologii Polskiej UG. W roku 1973 na podstawie dorobku naukowego powołany na etatowego docenta w Instytucie Historii UG. Działał w zarządzie [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (1977–1983 przewodniczył komisji historycznej), w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich. W roku 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gdańskiego. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cmentarzu witomińskim w Gdyni. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:42, 8 wrz 2020
ZBIGNIEW BINEROWSKI (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz. Mieszkał w Gdyni, jesienią roku 1939 stracił ojca, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik rolny na Pomorzu. W 1948 zdał maturę w gdyńskim gimnazjum, w 1952 ukończył historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Po trzymiesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK pracował od roku 1953 w gdańskiej Bibliotece Miejskiej (od 1955 Biblioteka Gdańska Polskiej Akademii Nauk), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gdańsku do końca XVIII wieku, problemy gdańskich cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od roku 1962 doktor na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. Edmunda Cieślaka i opublikowanej w 1963 pracy Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w. Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach naukowych oraz opracowanie (wspólnie ze Stanisławem Gierszewskim) Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia (w pracy zbiorowej Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu, 1972). Od roku 1969 kierownik biblioteki Wyższej Szkoły Pedagogicznej, a po powstaniu w roku 1970 Uniwersytetu Gdańskiego (UG) – dyrektor Biblioteki Głównej tej uczelni do 1981. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po roku 1970 prowadził zajęcia ze studentami Instytutu Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Instytucie Filologii Polskiej UG. W roku 1973 na podstawie dorobku naukowego powołany na etatowego docenta w Instytucie Historii UG. Działał w zarządzie Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1977–1983 przewodniczył komisji historycznej), w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich. W roku 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gdańskiego. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cmentarzu witomińskim w Gdyni.
