HOTEL CONTINENTAL
(uzupełnienia, mail BŚ 05.11.2016) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Hotel Continental, początek XX wieku.JPG|thumb|Hotel Continental, początek XX wieku]] | [[File:Hotel Continental, początek XX wieku.JPG|thumb|Hotel Continental, początek XX wieku]] | ||
| − | '''HOTEL CONTINENTAL''', u zbiegu obecnej ul. Elżbietańskiej i Podwale Grodzkie 7, naprzeciw [[DWORZEC GDAŃSK GŁÓWNY | Dworca Głównego]]. Budowany od 1896 roku, otwarty 20 VI 1899. Trzypiętrowy, własność początkowo Baltische Terrain-Gesellschaft (Bałtyckie Towarzystwo Terenowe), następnie do I wojny światowej Heinricha Schützego. Wydłużony budynek zwieńczony był szczytami, w narożniku znajdowała się półokrągła wieża z baniastym hełmem. Hotel początkowo dysponował 35 pokojami, następnie po rozbudowie w 1914 – 90 (ze 120 łóżkami), dużą restauracją z winiarnią Zum Rüdesheimer, kawiarnią i pijalnią piwa, zakładem fryzjerskim, kantorem wymiany walut. W roku 1920 przebudowano część zaplecza kuchenno-gospodarczego. 11 VII 1922 powołano tu polskie [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwo Przyjaciół Nauki i Sztuki]] (z siedzibą w budynku [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]]). W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] znajdowała się tu m.in. agencja polskiego Biura Podróży Orbis. Pokoje był wówczas wyposażone w telefon, łazienkę i WC. Reklamował się w polskich pismach (m.in. w miesięczniku „Morze”) jako obsługujący również w języku polskim. W 1924 roku rozbudowany o część hotelową na poddaszu, w 1934 odnowiono elewację. Od 1934 roku dyrektorem i współwłaścicielem był Piotr Bresiński (1870–1940), działacz Polonii sopockiej (były powstaniec wielkopolski). Za jego czasów hotel był miejscem zebrań gdańskiej Polonii, przyjmował też Żydów przed ich wymuszonym wyjazdem z Gdańska ([[ŻYDZI | Żydzi]], [[POMNIK KINDERTRANSPORTÓW | pomnik Kindertransportów]]). W 1938 nazistowskie władze miasta, w przyjętym planie przebudowy centrum Gdańska, ze względów politycznych planowały rozbiórkę hotelu. Zamierzenia przerwał wybuch II wojny światowej. 7 września 1939 przetrzymywano tu polskich oficerów z [[WESTERPLATTE | Westerplatte]]. Piotr Bresiński, aresztowany, zginął w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]] (po ekshumacji pochowany na [[CMENTARZ NA ZASPIE | cmentarzu na Zaspie]]). Hotel zniszczony w 1945 roku, nieodbudowany. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | + | '''HOTEL CONTINENTAL''', u zbiegu obecnej ul. Elżbietańskiej i Podwale Grodzkie 7, naprzeciw [[DWORZEC GDAŃSK GŁÓWNY | Dworca Głównego]]. Budowany od 1896 roku, otwarty 20 VI 1899. Trzypiętrowy, własność początkowo Baltische Terrain-Gesellschaft (Bałtyckie Towarzystwo Terenowe), następnie do I wojny światowej Heinricha Schützego. Wydłużony budynek zwieńczony był szczytami, w narożniku znajdowała się półokrągła wieża z baniastym hełmem. Hotel początkowo dysponował 35 pokojami, następnie po rozbudowie w 1914 – 90 (ze 120 łóżkami), dużą restauracją z winiarnią Zum Rüdesheimer, kawiarnią i pijalnią piwa, zakładem fryzjerskim, kantorem wymiany walut. W roku 1920 przebudowano część zaplecza kuchenno-gospodarczego. 11 VII 1922 powołano tu polskie [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwo Przyjaciół Nauki i Sztuki]] (z siedzibą w budynku [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]]). W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] znajdowała się tu m.in. agencja polskiego Biura Podróży Orbis. Pokoje był wówczas wyposażone w telefon, łazienkę i WC. Reklamował się w polskich pismach (m.in. w miesięczniku „Morze”) jako obsługujący również w języku polskim. W 1924 roku rozbudowany o część hotelową na poddaszu, w 1934 odnowiono elewację. Od 1934 roku dyrektorem i współwłaścicielem był Piotr Bresiński (1870–1940), działacz Polonii sopockiej (były powstaniec wielkopolski). Za jego czasów hotel był miejscem zebrań gdańskiej Polonii, przyjmował też Żydów przed ich wymuszonym wyjazdem z Gdańska ([[ŻYDZI | Żydzi]], [[POMNIK KINDERTRANSPORTÓW | pomnik Kindertransportów]]). W 1938 roku nazistowskie władze miasta, w przyjętym planie przebudowy centrum Gdańska, ze względów politycznych planowały rozbiórkę hotelu. Zamierzenia przerwał wybuch II wojny światowej. 7 września 1939 przetrzymywano tu polskich oficerów z [[WESTERPLATTE | Westerplatte]]. Piotr Bresiński, aresztowany, zginął w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]] (po ekshumacji pochowany na [[CMENTARZ NA ZASPIE | cmentarzu na Zaspie]]). Hotel zniszczony w 1945 roku, nieodbudowany. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 12:00, 9 lis 2016
HOTEL CONTINENTAL, u zbiegu obecnej ul. Elżbietańskiej i Podwale Grodzkie 7, naprzeciw Dworca Głównego. Budowany od 1896 roku, otwarty 20 VI 1899. Trzypiętrowy, własność początkowo Baltische Terrain-Gesellschaft (Bałtyckie Towarzystwo Terenowe), następnie do I wojny światowej Heinricha Schützego. Wydłużony budynek zwieńczony był szczytami, w narożniku znajdowała się półokrągła wieża z baniastym hełmem. Hotel początkowo dysponował 35 pokojami, następnie po rozbudowie w 1914 – 90 (ze 120 łóżkami), dużą restauracją z winiarnią Zum Rüdesheimer, kawiarnią i pijalnią piwa, zakładem fryzjerskim, kantorem wymiany walut. W roku 1920 przebudowano część zaplecza kuchenno-gospodarczego. 11 VII 1922 powołano tu polskie Towarzystwo Przyjaciół Nauki i Sztuki (z siedzibą w budynku Gimnazjum Polskiego). W okresie II Wolnego Miasta Gdańska znajdowała się tu m.in. agencja polskiego Biura Podróży Orbis. Pokoje był wówczas wyposażone w telefon, łazienkę i WC. Reklamował się w polskich pismach (m.in. w miesięczniku „Morze”) jako obsługujący również w języku polskim. W 1924 roku rozbudowany o część hotelową na poddaszu, w 1934 odnowiono elewację. Od 1934 roku dyrektorem i współwłaścicielem był Piotr Bresiński (1870–1940), działacz Polonii sopockiej (były powstaniec wielkopolski). Za jego czasów hotel był miejscem zebrań gdańskiej Polonii, przyjmował też Żydów przed ich wymuszonym wyjazdem z Gdańska ( Żydzi, pomnik Kindertransportów). W 1938 roku nazistowskie władze miasta, w przyjętym planie przebudowy centrum Gdańska, ze względów politycznych planowały rozbiórkę hotelu. Zamierzenia przerwał wybuch II wojny światowej. 7 września 1939 przetrzymywano tu polskich oficerów z Westerplatte. Piotr Bresiński, aresztowany, zginął w obozie Stutthof (po ekshumacji pochowany na cmentarzu na Zaspie). Hotel zniszczony w 1945 roku, nieodbudowany.
