ZERNECKE DANIEL ANDREAS, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{web}} |
[[File:Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.JPG|thumb|Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] | [[File:Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.JPG|thumb|Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] | ||
[[File:Zerneke_Daniel_Andreas_księgozbiór-Pracownia.jpg|thumb|Herb rodowy Daniela Andreasa Zernecke]] | [[File:Zerneke_Daniel_Andreas_księgozbiór-Pracownia.jpg|thumb|Herb rodowy Daniela Andreasa Zernecke]] | ||
| − | '''DANIEL ANDREAS ZERNECKE''' (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), | + | '''DANIEL ANDREAS ZERNECKE''' (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]]. Był synem gdańskiego burmistrza [[ZERNECKE HEINRICH | Heinricha Zerneckego]] i jego pierwszej żony Eleonory Konstantii, córki burmistrza [[WAHL JOHANN | Johanna Wahla]]. Po naukach w domu od 1759 roku studiował na uniwersytecie w Królewcu. Studia przerwał i powrócił do nich ponownie w 1765 roku. Z Królewca udał się w 1766 na dalsze studia do holenderskiej Lejdy, następnie w 1767 do francuskiego Strasburga. Po powrocie do Gdańska w 1769 roku został przewodniczącym rady przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele]] i szpitalu św. Barbary, w 1770 wstąpił do służby miejskiej, pracując jako sekretarz, a od 1776 jako archiwariusz. <br/><br/> |
| + | Od 1777 roku był [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]], od 1788 pełnił funkcję conseniora, od 1792 seniora. W 1794 roku, po przejęciu Gdańska przez Prusy, został radcą w [[RADA MIEJSKA | Zarządzie Miejskim]] (Magistrat), a w 1799 radcą wojennym. Z tego ostatniego urzędu zrezygnował już rok później, wycofując się z aktywnego życia publicznego. Powrócił do niego z chwilą utworzenia [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG), kiedy to został powołany na stanowisko jednego z czterech burmistrzów. W 1807 i w 1811 roku był zastępcą prezydującego burmistrza, w 1808 i 1812 burmistrzem prezydującym. Z racji pełnionej funkcji był również [[PROTOSCHOLARCHA | protoscholarchą]], stojąc na czele [[KOLEGIUM SZKOLNE | Kolegium Szkolnego]], które nadzorowało w tym czasie oświatę w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], 12 miejskich szkołach elementarnych, 43 wiejskich szkołach elementarnych i w trzech szkołach zawodowych (szkoła rzemiosł artystycznych, seminarium nauczycielskie, instytut dla położnych; zob. [[SZKOLNICTWO | szkolnictwo]]). <br/><br/> | ||
| + | Obok [[RENNER KARL | Karla Rennera]] i [[SCHUMANN JACOB ERNST | Jacoba Ernesta Schumanna]] był burmistrzem pozostającym na tym urzędzie od początku do końca istnienia I WMG. Uczestniczył aktywnie w ówczesnym życiu politycznym, biorąc – z racji swej funkcji – udział w wielu komisjach. Był zdecydowanym orędownikiem niezależności Gdańska. Po ponownym przejęciu Gdańska przez Prusy wycofał się ostatecznie z życia politycznego. <br/><br/> | ||
| + | 10 V 1770 roku zawarł w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP) związek małżeński z Anną Pauliną (22 III 1749 Gdańsk – 11 VII 1818 Gdańsk, pochowana 16 VII w kościele NMP), córką Gottfrieda Ayckego i Anny Adelgundy Wittwerck. Doczekał się siedmiorga dzieci, między innymi synów: Paula Heinricha (1770–1850), Daniela Gottfrieda (1775–1847), Johanna Samuela (1778–1861) i Karla Eduarda (1790–1826). | ||
| + | Był między innymi właścicielem kamienicy przy Frauengasse 37 (ul. Mariacka). Został pochowany 18 IV 1821 roku w kościele NMP. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:48, 18 paź 2016
DANIEL ANDREAS ZERNECKE (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), burmistrz. Był synem gdańskiego burmistrza Heinricha Zerneckego i jego pierwszej żony Eleonory Konstantii, córki burmistrza Johanna Wahla. Po naukach w domu od 1759 roku studiował na uniwersytecie w Królewcu. Studia przerwał i powrócił do nich ponownie w 1765 roku. Z Królewca udał się w 1766 na dalsze studia do holenderskiej Lejdy, następnie w 1767 do francuskiego Strasburga. Po powrocie do Gdańska w 1769 roku został przewodniczącym rady przy kościele i szpitalu św. Barbary, w 1770 wstąpił do służby miejskiej, pracując jako sekretarz, a od 1776 jako archiwariusz.
Od 1777 roku był ławnikiem, od 1788 pełnił funkcję conseniora, od 1792 seniora. W 1794 roku, po przejęciu Gdańska przez Prusy, został radcą w Zarządzie Miejskim (Magistrat), a w 1799 radcą wojennym. Z tego ostatniego urzędu zrezygnował już rok później, wycofując się z aktywnego życia publicznego. Powrócił do niego z chwilą utworzenia I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), kiedy to został powołany na stanowisko jednego z czterech burmistrzów. W 1807 i w 1811 roku był zastępcą prezydującego burmistrza, w 1808 i 1812 burmistrzem prezydującym. Z racji pełnionej funkcji był również protoscholarchą, stojąc na czele Kolegium Szkolnego, które nadzorowało w tym czasie oświatę w Gimnazjum Akademickim, 12 miejskich szkołach elementarnych, 43 wiejskich szkołach elementarnych i w trzech szkołach zawodowych (szkoła rzemiosł artystycznych, seminarium nauczycielskie, instytut dla położnych; zob. szkolnictwo).
Obok Karla Rennera i Jacoba Ernesta Schumanna był burmistrzem pozostającym na tym urzędzie od początku do końca istnienia I WMG. Uczestniczył aktywnie w ówczesnym życiu politycznym, biorąc – z racji swej funkcji – udział w wielu komisjach. Był zdecydowanym orędownikiem niezależności Gdańska. Po ponownym przejęciu Gdańska przez Prusy wycofał się ostatecznie z życia politycznego.
10 V 1770 roku zawarł w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) związek małżeński z Anną Pauliną (22 III 1749 Gdańsk – 11 VII 1818 Gdańsk, pochowana 16 VII w kościele NMP), córką Gottfrieda Ayckego i Anny Adelgundy Wittwerck. Doczekał się siedmiorga dzieci, między innymi synów: Paula Heinricha (1770–1850), Daniela Gottfrieda (1775–1847), Johanna Samuela (1778–1861) i Karla Eduarda (1790–1826).
Był między innymi właścicielem kamienicy przy Frauengasse 37 (ul. Mariacka). Został pochowany 18 IV 1821 roku w kościele NMP.
