BIERNACKI MAREK, polityk, poseł

'''MAREK BIERNACKI''' (ur. 28 IV 1959 Sopot), polityk, poseł. Ukończył liceum ogólnokształcące w Pruszczu Gdańskim. W 1985 roku absolwent Wydziału Prawa i Administracji [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Od 1980 w [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]]. W grudniu tego roku uczestnik ogłoszonego na UG strajku solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] także działacz podziemnego [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], kolporter podziemnych wydawnictw (m.in. „«Solidarności». Pisma MKZ NSZZ «Solidarność» z siedzibą w Gdańsku”, „Tygodnika Mazowsze”, „Informatora”), współpracownik „Biuletynu Informacyjnego Topolówki”. W latach 1985–1989 zatrudniony w [[MUZEUM HISTORII MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historii Miasta Gdańska]] w oddziale Wieża Więzienna-Katownia, w latach 1989–1997 pracownik naukowy w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polskiego na Wydziale Prawa i Administracji UG. Od 1989 roku członek Gdańskiego Klubu Myśli Politycznej im. [[BĄDKOWSKI LECH | Lecha Bądkowskiego]]. W 1991 roku powołany na stanowisko likwidatora majątku po byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W ciągu 4 lat wygrał kilka procesów o rewindykację majątku PZPR przejętego przez Socjaldemokrację Rzeczypospolitej Polskiej, w roku 1996 wojewoda gdański Henryk Wojciechowski odebrał mu pełnomocnictwa do egzekwowania majątku. W tym czasie do 1993 przekazał do zbiorów Muzeum Historii Miasta Gdańska kolekcję 38 sztandarów ([[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego PZPR]] (KW PZPR) oraz miejskich, powiatowych dzielnicowych i zakładowych komitetów PZPR), a także mosiężną tablicę firmową KW PZPR z budynku przy ul. Wały Jagiellońskie. W roku 1997 został posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność (z rekomendacji Prawicy Narodowej), należał do komitetu założycielskiego Ruchu Społecznego AWS. Współtworzył Instytut Pamięci Narodowej (zajmując się ustawą w sprawie powołania 19 I 1999 Instytutu oraz opracowując jego regulamin), przewodniczył w Sejmie Komisji do spraw Służb Specjalnych oraz Komisji do spraw Uchwalania Ustawy o Ochronie Informacji Niejawnych. Od 7 X 1999 do 19 X 2001 roku był ministrem spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Jerzego Buzka, jeden z autorów wniosku o wznowienie śledztwa w sprawie tzw. pożyczki moskiewskiej (przekazanie w 1990 roku 1,2 mln dolarów USA przez Komunistyczną Partię Związku Radzieckiego na rzecz PZPR). Za jego urzędowania utworzono (15 IV 2000) Centralne Biuro Śledcze przy Komendzie Głównej Policji. W wyborach w 2001 roku nie dostał się do Senatu RP V kadencji z ramienia Bloku Senat 2001. Od 2001 w Platformie Obywatelskiej, wicemarszałek województwa pomorskiego od lutego 2002 do października 2004 (odpowiadał za rozwój infrastruktury regionu oraz wykorzystanie funduszy unijnych) i radny Sejmiku Województwa Pomorskiego. W 2005 roku został posłem na Sejm RP V kadencji z okręgu gdyńskiego, od 3 XI 2005 członek Sejmowej Komisji do spraw Służb Specjalnych. Ponownie wybrany posłem na Sejm RP VI kadencji w roku 2007 (uzyskał  84 157 głosów; od 20 II 2009 do 17 V 2011 przewodniczył komisji śledczej badającej okoliczności głośnego porwania i zabójstwa Krzysztofa Olewnika) oraz w roku 2011 na VII kadencję (uzyskał 66 019 głosów) i w 2015 na Sejm VIII kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, uzyskał 42 586 głosów). Od 6 V 2013 do 22 IX 2014 roku minister sprawiedliwości w rządzie [[TUSK DONALD FRANCISZEK | Donalda Tuska]]. Od 22 IX 2014 przewodniczący sejmowej Komisji do Służb Specjalnych. Od 16 VI 2015 do 16 XI 2015 sekretarz stanu i koordynator ds. służb specjalnych w rządzie Ewy Kopacz, od 23 VI do 6 VIII 2015 członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego powołany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]