REYGER GOTTFRIED, botanik, astronom
(uzupełnienia BŚ (e-mail z 7.07.2014)) |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GOTTFRIED REYGER''' (Reiger, Reiher, Reyher; 4 XI 1704 Gdańsk – 29 X 1788 Gdańsk), botanik, astronom. Syn kupca gdańskiego Gottfrieda (około 1675 Gdańsk – 27 II 1744 Gdańsk), bratanek burmistrza [[REYGER FRIEDRICH | Friedricha Reygera]]. W latach 1720–1722 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], 1722–1726 studiował prawo na uniwersytecie w Halle, przebywał na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. W Gdańsku zarządca [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (I) | kościoła Zbawiciela]] i [[SZPITAL ŚW. GERTRUDY | szpitala św. Gertrudy]]. Zrezygnował z funkcji w 1734 roku; w 1735 odbył podróż geograficzno-przyrodniczą po Rzeczypospolitej. Osiadł w nabytej (wspólnie z bratem stryjecznym [[REYGER JOHANN GOTTFRIED | Johannem Gottfriedem Reygerem]]) w 1780 roku posiadłości na Oruni (zob. [[PARK ORUŃSKI | Park Oruński]]), oddając się badaniom przyrodniczym i organizując tam naukowe spotkania gdańskich uczonych. Zajmował się również meteorologią, badaniami klimatu, astronomią (obserwacje prowadził w [[BRAMA ZIELONA | Bramie Zielonej]]). <br/><br/> W 1743 roku współzałożyciel [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]], którego w 1753 był dyrektorem i reorganizatorem (powołał do życia wydziały, grupujące osoby o podobnych zainteresowaniach, sam przewodził Wydziałowi Przyrodniczemu). Autor wielu prac naukowych, zwłaszcza dotyczących flory okolic Gdańska, badał wpływ klimatu na rozwój roślin (zwłaszcza kwitnienia), pierwszy badacz, który na terenie Rzeczypospolitej stosował systematykę Linneusza. Testamentem ustanowił fundację na rzecz nauki. Autor m.in. ''Tentamen floras Gedanensis'' (1764–1766), ''Die um Danzig wild wachsenden Pflanzen'' (1768). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''GOTTFRIED REYGER''' (Reiger, Reiher, Reyher; 4 XI 1704 Gdańsk – 29 X 1788 Gdańsk), botanik, astronom. Syn kupca gdańskiego Gottfrieda (około 1675 Gdańsk – 27 II 1744 Gdańsk), bratanek [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrza]] [[REYGER FRIEDRICH | Friedricha Reygera]]. W latach 1720–1722 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], 1722–1726 studiował prawo na uniwersytecie w Halle, przebywał na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. W Gdańsku zarządca [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (I) | kościoła Zbawiciela]] i [[SZPITAL ŚW. GERTRUDY | szpitala św. Gertrudy]]. Zrezygnował z funkcji w 1734 roku; w 1735 odbył podróż geograficzno-przyrodniczą po Rzeczypospolitej. Osiadł w nabytej (wspólnie z bratem stryjecznym [[REYGER JOHANN GOTTFRIED | Johannem Gottfriedem Reygerem]]) w 1780 roku posiadłości na Oruni (zob. [[PARK ORUŃSKI | Park Oruński]]), oddając się badaniom przyrodniczym i organizując tam naukowe spotkania gdańskich uczonych. Zajmował się również meteorologią, badaniami klimatu, astronomią (obserwacje prowadził w [[BRAMA ZIELONA | Bramie Zielonej]]). <br/><br/> W 1743 roku współzałożyciel [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]], którego w 1753 był dyrektorem i reorganizatorem (powołał do życia wydziały, grupujące osoby o podobnych zainteresowaniach, sam przewodził Wydziałowi Przyrodniczemu). Autor wielu prac naukowych, zwłaszcza dotyczących flory okolic Gdańska, badał wpływ klimatu na rozwój roślin (zwłaszcza kwitnienia), pierwszy badacz, który na terenie Rzeczypospolitej stosował systematykę Linneusza. Testamentem ustanowił fundację na rzecz nauki. Autor m.in. ''Tentamen floras Gedanensis'' (1764–1766), ''Die um Danzig wild wachsenden Pflanzen'' (1768). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 20:34, 31 gru 2015
GOTTFRIED REYGER (Reiger, Reiher, Reyher; 4 XI 1704 Gdańsk – 29 X 1788 Gdańsk), botanik, astronom. Syn kupca gdańskiego Gottfrieda (około 1675 Gdańsk – 27 II 1744 Gdańsk), bratanek burmistrza Friedricha Reygera. W latach 1720–1722 uczeń Gimnazjum Akademickiego, 1722–1726 studiował prawo na uniwersytecie w Halle, przebywał na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. W Gdańsku zarządca kościoła Zbawiciela i szpitala św. Gertrudy. Zrezygnował z funkcji w 1734 roku; w 1735 odbył podróż geograficzno-przyrodniczą po Rzeczypospolitej. Osiadł w nabytej (wspólnie z bratem stryjecznym Johannem Gottfriedem Reygerem) w 1780 roku posiadłości na Oruni (zob. Park Oruński), oddając się badaniom przyrodniczym i organizując tam naukowe spotkania gdańskich uczonych. Zajmował się również meteorologią, badaniami klimatu, astronomią (obserwacje prowadził w Bramie Zielonej).
W 1743 roku współzałożyciel Towarzystwa Przyrodniczego, którego w 1753 był dyrektorem i reorganizatorem (powołał do życia wydziały, grupujące osoby o podobnych zainteresowaniach, sam przewodził Wydziałowi Przyrodniczemu). Autor wielu prac naukowych, zwłaszcza dotyczących flory okolic Gdańska, badał wpływ klimatu na rozwój roślin (zwłaszcza kwitnienia), pierwszy badacz, który na terenie Rzeczypospolitej stosował systematykę Linneusza. Testamentem ustanowił fundację na rzecz nauki. Autor m.in. Tentamen floras Gedanensis (1764–1766), Die um Danzig wild wachsenden Pflanzen (1768).
