JORDAN von VEHREN, komtur gdański
m (M.Ogonowska przeniósł stronę VEHREN JORDAN von na JORDAN von VEHREN, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | '''JORDAN VON VEHREN''' (XIV wiek), [[KOMTURSTWO GDAŃSKIE | komtur gdański]] w latach 1333–1334. Po śmierci komtura [[ALBRECHT von ORE | Albrechta von Ore]] w bitwie pod Płowcami powstał na godności komtura gdańskiego dłuższy wakat. Urząd nie był obsadzony jeszcze 17 II 1333 roku (półtora roku po bitwie), kiedy w Malborku wielki mistrz Luther von Braunschwieg nadał gdańskiemu [[SZPITAL ŚW. DUCHA | szpitalowi św. Ducha]] wieś [[SZADÓŁKI | Szadółki]] wraz z sądownictwem, ale z wyjątkiem miru drogowego, należącego – jak głosił dokument wielkiego mistrza – „zwyczajowo do komtura gdańskiego, którego teraz nie ma, ale który za jakiś czas będzie”. Tak długi wakat tłumaczyć można trwającą nadal wojną polsko-krzyżacką, zakończoną rozejmem dopiero w sierpniu 1332 roku. <br/><br/> Jako komtur 2/3 VI 1333 roku był świadkiem dokumentów wielkiego mistrza i opata [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]] [[STANISŁAW | Stanisława]] dotyczących wymiany dóbr klasztornych w odległych Swornegaciach koło Chojnic na dwie krzyżackie wsie położone bliżej klasztoru: Darżlubie i Domachowo pod Puckiem. 13 I 1334 w Gdańsku potwierdził przebieg granic między dobrami rycerza Bożeja z Brzyna i Godętowa nad Jeziorem Żarnowieckim a dobrami cysterek z Żarnowca. 2 II 1334 zezwolił na lokację na [[PRAWO CHEŁMIŃSKIE | prawie chełmińskim]] wsi [[ZAKONICZYN | Zakoniczyn]], rozpoczął też prace nad budową [[KANAŁ RADUNI | kanału Raduni]]. 25 IV 1334 roku w Gdańsku potwierdził działającemu w dobrach norbertanek żukowskich lokatorowi Konradowi ze Schwerinu zakup trzeciej część wsi Zawory w ziemi chmieleńskiej. 11 VI 1334 w Gdańsku wystawił dokument potwierdzający sprzedaż przez rycerzy Hieronima, Domisława i Sulisława dóbr Maszewko Jeszkowi z Kleszczewa. W bliżej nieznanym momencie przekazał do lokacji mieszczaninowi gdańskiemu Mikołajowi von Horden wyspę zwaną Moderstranz na Żuławach (na obszarze obecnego Mokrego Dworu). <br/><br/> 10 XI 1334 roku w Grudziądzu, w obecności papieskiego nuncjusza Gelharda de Chartres, biskupa włocławskiego Macieja z Gołańczy i biskupa chełmińskiego Ottona, wielkiego mistrza Luthera von Braunschweig, wielkiego marszałka Dytrycha, komturów: grudziądzkiego – Zygfryda, toruńskiego – Marquarda, gdańskiego – Johanna i gniewskiego – Rudigera, mieszkańcy Pomorza należący do diecezji włocławskiej (rycerze, mieszczanie, sołtysi i chłopi) na wezwanie wielkiego mistrza przyrzekli płacić w przyszłości należne papieżowi świętopietrze. Wedle kwitującego odbiór zaległego świętopietrza 15 VIII 1335 roku papieża Benedykta XII do powyższego dokumentu komtur gdański przywiesił swoją pieczęć. Dokument przetrwał wpisany do regestów papieskich i zapewne podczas tego wpisywania popełniono błąd w imieniu komtura gdańskiego, mylnie notując Johanna zamiast Jordana. Mniej prawdopodobne, że istniał komtur gdański Johann, choć wykluczać tego z całą stanowczością nie można. <br/><br/> Jordan zapoczątkował organizację kancelarii komturstwa gdańskiego, w której skład wchodził notariusz i tłumacz, konieczny w kontaktach z pomorską ludnością. W siedzibie konwentu (na grodzie gdańskim) powstało scriptorium, czyli wydzielone miejsce, w którym spisywano listy i dokumenty, gromadzono materiały archiwalne, zatrudniono przygotowanych do tych zadań pracowników, będących w każdej chwili do dyspozycji komtura. Eliminowało to na przykład konieczność szukania wprawnej osoby do sporządzania dokumentu w gronie jego odbiorców, umożliwiając znacznie lepszą kontrolę całości procesu wystawianych aktów. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| − | {{author: BŚ}} | + | |
Wersja z 11:14, 28 sie 2015
JORDAN VON VEHREN (XIV wiek), komtur gdański w latach 1333–1334. Po śmierci komtura Albrechta von Ore w bitwie pod Płowcami powstał na godności komtura gdańskiego dłuższy wakat. Urząd nie był obsadzony jeszcze 17 II 1333 roku (półtora roku po bitwie), kiedy w Malborku wielki mistrz Luther von Braunschwieg nadał gdańskiemu szpitalowi św. Ducha wieś Szadółki wraz z sądownictwem, ale z wyjątkiem miru drogowego, należącego – jak głosił dokument wielkiego mistrza – „zwyczajowo do komtura gdańskiego, którego teraz nie ma, ale który za jakiś czas będzie”. Tak długi wakat tłumaczyć można trwającą nadal wojną polsko-krzyżacką, zakończoną rozejmem dopiero w sierpniu 1332 roku.
Jako komtur 2/3 VI 1333 roku był świadkiem dokumentów wielkiego mistrza i opata klasztoru cystersów w Oliwie Stanisława dotyczących wymiany dóbr klasztornych w odległych Swornegaciach koło Chojnic na dwie krzyżackie wsie położone bliżej klasztoru: Darżlubie i Domachowo pod Puckiem. 13 I 1334 w Gdańsku potwierdził przebieg granic między dobrami rycerza Bożeja z Brzyna i Godętowa nad Jeziorem Żarnowieckim a dobrami cysterek z Żarnowca. 2 II 1334 zezwolił na lokację na prawie chełmińskim wsi Zakoniczyn, rozpoczął też prace nad budową kanału Raduni. 25 IV 1334 roku w Gdańsku potwierdził działającemu w dobrach norbertanek żukowskich lokatorowi Konradowi ze Schwerinu zakup trzeciej część wsi Zawory w ziemi chmieleńskiej. 11 VI 1334 w Gdańsku wystawił dokument potwierdzający sprzedaż przez rycerzy Hieronima, Domisława i Sulisława dóbr Maszewko Jeszkowi z Kleszczewa. W bliżej nieznanym momencie przekazał do lokacji mieszczaninowi gdańskiemu Mikołajowi von Horden wyspę zwaną Moderstranz na Żuławach (na obszarze obecnego Mokrego Dworu).
10 XI 1334 roku w Grudziądzu, w obecności papieskiego nuncjusza Gelharda de Chartres, biskupa włocławskiego Macieja z Gołańczy i biskupa chełmińskiego Ottona, wielkiego mistrza Luthera von Braunschweig, wielkiego marszałka Dytrycha, komturów: grudziądzkiego – Zygfryda, toruńskiego – Marquarda, gdańskiego – Johanna i gniewskiego – Rudigera, mieszkańcy Pomorza należący do diecezji włocławskiej (rycerze, mieszczanie, sołtysi i chłopi) na wezwanie wielkiego mistrza przyrzekli płacić w przyszłości należne papieżowi świętopietrze. Wedle kwitującego odbiór zaległego świętopietrza 15 VIII 1335 roku papieża Benedykta XII do powyższego dokumentu komtur gdański przywiesił swoją pieczęć. Dokument przetrwał wpisany do regestów papieskich i zapewne podczas tego wpisywania popełniono błąd w imieniu komtura gdańskiego, mylnie notując Johanna zamiast Jordana. Mniej prawdopodobne, że istniał komtur gdański Johann, choć wykluczać tego z całą stanowczością nie można.
Jordan zapoczątkował organizację kancelarii komturstwa gdańskiego, w której skład wchodził notariusz i tłumacz, konieczny w kontaktach z pomorską ludnością. W siedzibie konwentu (na grodzie gdańskim) powstało scriptorium, czyli wydzielone miejsce, w którym spisywano listy i dokumenty, gromadzono materiały archiwalne, zatrudniono przygotowanych do tych zadań pracowników, będących w każdej chwili do dyspozycji komtura. Eliminowało to na przykład konieczność szukania wprawnej osoby do sporządzania dokumentu w gronie jego odbiorców, umożliwiając znacznie lepszą kontrolę całości procesu wystawianych aktów.
