BOGDANOWICZ STANISŁAW, proboszcz kościoła NMP
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Bogdanowicz Stanisław.JPG|thumb|Stanisław Bogdanowicz]] | [[File:Bogdanowicz Stanisław.JPG|thumb|Stanisław Bogdanowicz]] | ||
| − | '''STANISŁAW BOGDANOWICZ''' ( | + | |
| + | '''STANISŁAW BOGDANOWICZ''' (6 XI 1939 Żwiryna, obecnie Litwa – 20 X 2017 Gdańsk), duchowny katolicki. Maturę zdał w 1957 roku w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IV | VI Liceum Ogólnokształcącym]], w 1962 przyjął święcenia kapłańskie, w 1963 absolwent [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Gdańskiego Seminarium Duchownego]]. W 1964, po postawieniu przez Urząd do spraw Wyznań zarzutów dotyczących treści głoszonych kazań, nie otrzymał paszportu na wyjazd na studia do Rzymu, w 1967 ukończył pedagogikę pastoralną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1963–1964 był wikariuszem w Pruszczu Gdańskim, 1968–1975 referentem w Kurii Biskupiej w Gdańsku, 1969–1975 rektorem kościoła św. Andrzeja Boboli w Sopocie. W Gdańsku w latach 1975–1979 był proboszczem [[KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY | kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny]], od 1979 roku proboszczem [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w Gdańsku. 11 IX 1966 aresztowany za „rozpowszechnianie fałszywych wiadomości” (po zarekwirowaniu przez władze kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej), osadzony w Areszcie Śledczym w Lublinie, następnie w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. W październiku 1966 został skazany wyrokiem Sądu Powiatowego w Lublinie na dziesięć miesięcy więzienia w zawieszeniu na dwa lata. Pod koniec lat 70. XX wieku odprawiał msze św. z okazji 3 maja i 11 listopada; umożliwiał prowadzenie w kościele NMP głodówek w sprawie aresztowanych 3 V 1980 działaczy opozycji [[KOBZDEJ DARIUSZ | Dariusza Kobzdeja]] i Tadeusza Szczudłowskiego. Od 1979 roku upominał się o zwrot dzieł sztuki przejętych z kościoła NMP przez państwo (odzyskał około 150). Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981 ukrywał działaczy Solidarności oraz pomagał im w ukrywaniu się, między innymi Jerzemu Romanowi, [[DOWGIAŁŁO KRZYSZTOF | Krzysztofowi Dowgialle]] i [[BORUSEWICZ BOGDAN | Bogdanowi Borusewiczowi]] (udzielił ślubu Bogdanowi Borusewiczowi i [[PIENKOWSKA ALINA | Alinie Pienkowskiej]]). W styczniu 1982 roku odwiedzał internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Iławie i zabiegał u [[ANDRZEJEWSKI JERZY | gen. Jerzego Andrzejewskiego]] o uwolnienie działaczy aresztowanych za organizowanie w grudniu 1981 strajku w Porcie Gdańskim (między innymi [[NOWAK CZESŁAW | Czesława Nowaka]], Eugeniusza Szymeckiego i Wiesława Wiki-Czarnowskiego). Brał udział w przygotowaniu ucieczki Andrzeja Michałowskiego i Antoniego Grabarczyka z gmachu Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, do której jednak nie doszło. Umożliwiał (mimo sprzeciwu władz) umieszczanie w kościele NMP tablic upamiętniających żołnierzy antykomunistycznego podziemia zbrojnego po 1944 roku oraz ofiary sowieckich i niemieckich represji. Od 27 X 2014 roku na emeryturze. <br/><br/> | ||
| + | Autor kilkudziesięciu książek o historii oraz architekturze i dziejach gdańskich kościołów, w tym monografii ''Kościół Gdański pod rządami komunizmu 1945–1984'' (2000), artykułów w prasie katolickiej i bajek dla dzieci. Kapelan Stowarzyszenia Godność; wyróżniony między innymi Nagrodą im. Brata Alberta (1981), [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]] (2001), odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008). W 2004 roku nadano mu [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo Gdańska]], w 2014 otrzymał [[MEDAL PREZYDENTA MIASTA GDAŃSKA | Medal Prezydenta Miasta Gdańska]]. <br/><br/> | ||
| + | Pochowany w Krypcie Kapłanów Archidiecezji Gdańskiej w kościele NMP. {{author: AH}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 05:32, 25 paź 2017
STANISŁAW BOGDANOWICZ (6 XI 1939 Żwiryna, obecnie Litwa – 20 X 2017 Gdańsk), duchowny katolicki. Maturę zdał w 1957 roku w VI Liceum Ogólnokształcącym, w 1962 przyjął święcenia kapłańskie, w 1963 absolwent Gdańskiego Seminarium Duchownego. W 1964, po postawieniu przez Urząd do spraw Wyznań zarzutów dotyczących treści głoszonych kazań, nie otrzymał paszportu na wyjazd na studia do Rzymu, w 1967 ukończył pedagogikę pastoralną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1963–1964 był wikariuszem w Pruszczu Gdańskim, 1968–1975 referentem w Kurii Biskupiej w Gdańsku, 1969–1975 rektorem kościoła św. Andrzeja Boboli w Sopocie. W Gdańsku w latach 1975–1979 był proboszczem kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, od 1979 roku proboszczem kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku. 11 IX 1966 aresztowany za „rozpowszechnianie fałszywych wiadomości” (po zarekwirowaniu przez władze kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej), osadzony w Areszcie Śledczym w Lublinie, następnie w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. W październiku 1966 został skazany wyrokiem Sądu Powiatowego w Lublinie na dziesięć miesięcy więzienia w zawieszeniu na dwa lata. Pod koniec lat 70. XX wieku odprawiał msze św. z okazji 3 maja i 11 listopada; umożliwiał prowadzenie w kościele NMP głodówek w sprawie aresztowanych 3 V 1980 działaczy opozycji Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego. Od 1979 roku upominał się o zwrot dzieł sztuki przejętych z kościoła NMP przez państwo (odzyskał około 150). Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 XII 1981 ukrywał działaczy Solidarności oraz pomagał im w ukrywaniu się, między innymi Jerzemu Romanowi, Krzysztofowi Dowgialle i Bogdanowi Borusewiczowi (udzielił ślubu Bogdanowi Borusewiczowi i Alinie Pienkowskiej). W styczniu 1982 roku odwiedzał internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Iławie i zabiegał u gen. Jerzego Andrzejewskiego o uwolnienie działaczy aresztowanych za organizowanie w grudniu 1981 strajku w Porcie Gdańskim (między innymi Czesława Nowaka, Eugeniusza Szymeckiego i Wiesława Wiki-Czarnowskiego). Brał udział w przygotowaniu ucieczki Andrzeja Michałowskiego i Antoniego Grabarczyka z gmachu Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, do której jednak nie doszło. Umożliwiał (mimo sprzeciwu władz) umieszczanie w kościele NMP tablic upamiętniających żołnierzy antykomunistycznego podziemia zbrojnego po 1944 roku oraz ofiary sowieckich i niemieckich represji. Od 27 X 2014 roku na emeryturze.
Autor kilkudziesięciu książek o historii oraz architekturze i dziejach gdańskich kościołów, w tym monografii Kościół Gdański pod rządami komunizmu 1945–1984 (2000), artykułów w prasie katolickiej i bajek dla dzieci. Kapelan Stowarzyszenia Godność; wyróżniony między innymi Nagrodą im. Brata Alberta (1981), Medalem św. Wojciecha (2001), odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008). W 2004 roku nadano mu honorowe obywatelstwo Gdańska, w 2014 otrzymał Medal Prezydenta Miasta Gdańska.
Pochowany w Krypcie Kapłanów Archidiecezji Gdańskiej w kościele NMP.
