WOLFF SAMUEL, burmistrz Gdańska
(DK – uzupełnienie wersji EG) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{web}} |
[[File:Wolff Samuel.JPG|thumb|Samuel Wolff]] | [[File:Wolff Samuel.JPG|thumb|Samuel Wolff]] | ||
| − | '''SAMUEL WOLFF''' (21 IV 1717 Gdańsk – 17 I 1780 Gdańsk), burmistrz. | + | '''SAMUEL WOLFF''' (21 IV 1717 Gdańsk – 17 I 1780 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Był synem medyka miejskiego Samuela Wolffa i Adelgunde Concordii, córki burmistrza [[BORCKMANN ANDREAS (II) | Andreasa Borckmanna]]. Od 12 VII 1731 roku uczył się w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]; studiował na uniwersytetach w Królewcu w 1734 roku oraz w 1739 w Lejdzie. <br/><br/> |
| + | Karierę urzędniczą rozpoczął w Gdańsku w 1747 roku, wchodząc w skład [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] jako reprezentant [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]], któremu od 1754 przewodził jako kwatermistrz. W pracach Trzeciego Ordynku uczestniczył stosunkowo długo, 10 lat, co było nietypowe dla przebiegu służby publicznej członków władz miejskich (niewykluczone, że wpłynął na to fakt, iż Wolffowie – jako ''homines novi'' – nie należeli jeszcze do ścisłych kręgów gdańskiego patrycjatu). Od 1757 roku był [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]], od 1763 [[RADA MIEJSKA | rajcą]], w 1768 [[SĘDZIA | sędzią]]. W 1775 roku został burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza sprawował w 1776 roku, drugiego – w 1775, trzeciego – w 1779, czwartego – w 1777 i 1778. Pełnił również funkcję administratora Mierzei Wiślanej, a ponadto zarządcy (protobibliotekarza) [[BIBLIOTEKA RADY MIEJSKIEJ GDAŃSKA | Biblioteki Rady Miejskiej]]. <br/><br/> | ||
| + | Był przeciwnikiem wprowadzenia w Gdańsku tzw. ordynacji królewskiej, narzuconej w 1750 roku przez króla polskiego Augusta III Wettina. W styczniu 1752 roku na wniosek zasiadających w Trzecim Ordynku przedstawicieli pospólstwa, którzy pozostawali w sporze z władzami miejskimi Gdańska, popierając wbrew polityce Rady Miejskiej stanowisko władcy, został decyzją sądu asesorskiego zawieszony w prawach członka ordynków pod zarzutem działania na szkodę mieszczaństwa i jawnego sprzyjania rajcom patrycjuszowskim, niechętnych planom monarszy. Na przełomie lat 1753 i 1754 zabiegał (wraz z [[PEGELAU JOHANN GOTTLIEB | Johannem Gottliebem Pegelauem]]) o porozumienie z królem polskim Augustem III, niezadowolonym z oporu, jakie władze miejskie stawiały próbom wprowadzenia ordynacji królewskiej na terenie miasta. <br/><br/> | ||
| + | 11 VIII 1744 roku ożenił się z Anną Justine, córką rajcy Andreasa Gottlieba Pegelaua, siostrą burmistrza Johanna Gottlieba Pegelaua. Miał syna Samuela Gottlieba (22 VII 1745 – 18 X 1791), od 1781 roku ławnika. <br/><br/> | ||
| + | Portret Samuela Wolffa według rysunku [[WESSEL JACOB | Jacoba Wessla]] w 1780 roku (zapewne na okoliczność śmierci burmistrza) rytował [[DEISCH MATTHAEUS | Mattheus Deisch]]. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:09, 5 sty 2017
SAMUEL WOLFF (21 IV 1717 Gdańsk – 17 I 1780 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Był synem medyka miejskiego Samuela Wolffa i Adelgunde Concordii, córki burmistrza Andreasa Borckmanna. Od 12 VII 1731 roku uczył się w gdańskim Gimnazjum Akademickim; studiował na uniwersytetach w Królewcu w 1734 roku oraz w 1739 w Lejdzie.
Karierę urzędniczą rozpoczął w Gdańsku w 1747 roku, wchodząc w skład Trzeciego Ordynku jako reprezentant Kwartału Wysokiego, któremu od 1754 przewodził jako kwatermistrz. W pracach Trzeciego Ordynku uczestniczył stosunkowo długo, 10 lat, co było nietypowe dla przebiegu służby publicznej członków władz miejskich (niewykluczone, że wpłynął na to fakt, iż Wolffowie – jako homines novi – nie należeli jeszcze do ścisłych kręgów gdańskiego patrycjatu). Od 1757 roku był ławnikiem, od 1763 rajcą, w 1768 sędzią. W 1775 roku został burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza sprawował w 1776 roku, drugiego – w 1775, trzeciego – w 1779, czwartego – w 1777 i 1778. Pełnił również funkcję administratora Mierzei Wiślanej, a ponadto zarządcy (protobibliotekarza) Biblioteki Rady Miejskiej.
Był przeciwnikiem wprowadzenia w Gdańsku tzw. ordynacji królewskiej, narzuconej w 1750 roku przez króla polskiego Augusta III Wettina. W styczniu 1752 roku na wniosek zasiadających w Trzecim Ordynku przedstawicieli pospólstwa, którzy pozostawali w sporze z władzami miejskimi Gdańska, popierając wbrew polityce Rady Miejskiej stanowisko władcy, został decyzją sądu asesorskiego zawieszony w prawach członka ordynków pod zarzutem działania na szkodę mieszczaństwa i jawnego sprzyjania rajcom patrycjuszowskim, niechętnych planom monarszy. Na przełomie lat 1753 i 1754 zabiegał (wraz z Johannem Gottliebem Pegelauem) o porozumienie z królem polskim Augustem III, niezadowolonym z oporu, jakie władze miejskie stawiały próbom wprowadzenia ordynacji królewskiej na terenie miasta.
11 VIII 1744 roku ożenił się z Anną Justine, córką rajcy Andreasa Gottlieba Pegelaua, siostrą burmistrza Johanna Gottlieba Pegelaua. Miał syna Samuela Gottlieba (22 VII 1745 – 18 X 1791), od 1781 roku ławnika.
Portret Samuela Wolffa według rysunku Jacoba Wessla w 1780 roku (zapewne na okoliczność śmierci burmistrza) rytował Mattheus Deisch.
