FISZBACH TADEUSZ, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Fiszbach Tadeusz.JPG|thumb|Tadeusz Fiszbach]] | [[File:Fiszbach Tadeusz.JPG|thumb|Tadeusz Fiszbach]] | ||
[[File:Podpisanie porozumienia gdańskiego, z lewej strony Lecha Wałęsy – Mieczysław Jagielski, z prawej – Tadeusz Fiszbach, 1980.JPG|thumb|Podpisanie porozumienia gdańskiego, Tadeusz Fiszbach z prawej strony Lecha Wałęsy, 1980]] | [[File:Podpisanie porozumienia gdańskiego, z lewej strony Lecha Wałęsy – Mieczysław Jagielski, z prawej – Tadeusz Fiszbach, 1980.JPG|thumb|Podpisanie porozumienia gdańskiego, Tadeusz Fiszbach z prawej strony Lecha Wałęsy, 1980]] | ||
| − | '''TADEUSZ FISZBACH''' (ur. 4 XI 1935 Dobraczyn, obecna Ukraina), działacz społeczno-polityczny, dyplomata, wykładowca akademicki. Pochodzi z rodziny robotniczej. Od roku 1945 w Kartuzach, gdzie ukończył liceum. Absolwent Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR oraz Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Magister ekonomii i doktor inżynier nauk technicznych. Działacz | + | '''TADEUSZ FISZBACH''' (ur. 4 XI 1935 Dobraczyn, obecna Ukraina), działacz społeczno-polityczny, dyplomata, wykładowca akademicki. Pochodzi z rodziny robotniczej. Od roku 1945 w Kartuzach, gdzie ukończył liceum. Absolwent Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR) oraz Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Magister ekonomii i doktor inżynier nauk technicznych. Działacz Związku Młodzieży Polskiej. Od roku 1958 członek PZPR, a od 1963 zatrudniony w aparacie partyjnym. Sekretarz Komitetu Powiatowego (KP) PZPR w Elblągu (1964–1968), I sekretarz KP PZPR w Tczewie (1968–1971), sekretarz [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku]] (1 II 1971 – 17 V 1975), I sekretarz KW PZPR w Gdańsku (17 V 1975 – 8 I 1982). W grudniu 1970 roku, jako I sekretarz KP PZPR w Tczewie, zwrócił uwagę partyjnych decydentów osobistym udziałem w uspokojeniu sytuacji w mieście, dzięki czemu nie doszło tam do zamieszek. W okresie sprawowania przez niego funkcji partyjnych w Gdańsku dużo inwestowano, m.in. [[PORT PÓŁNOCNY | Port Północny]], [[RAFINERIA GDAŃSKA | Rafineria Gdańska]], 40-kilometrowa obwodnica Trójmiasta ([[OBWODNICE | obwodnice]]) łącząca Pruszcz Gdański z Gdynią-Chylonią. Sygnatariusz [[POROZUMIENIE GDAŃSKIE | porozumienia gdańskiego]] z 31 VIII 1980 roku. W czasie legalnego funkcjonowania [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]] opowiadał się za dialogiem ze związkowcami. Uważany za przedstawiciela liberalnego skrzydła PZPR. Jako I sekretarz KW PZPR był przeciwny wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]], za co na początku roku 1982 odwołano go ze stanowiska i oddelegowano do pracy w dyplomacji. Radca ambasady polskiej w Helsinkach i w Oslo. Poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (19761980, 1980–1985), wicemarszałek sejmu kontraktowego (1989–1991). W lipcu 1989 roku rozważany przez działaczy Solidarności, w tym [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsę]], jako ewentualny kandydat na prezydenta Polski zamiast Wojciecha Jaruzelskiego. Z propozycji nie skorzystał. Założyciel w roku 1990 Polskiej Unii Socjaldemokratycznej. W latach 90. XX wieku ambasador Rzeczypospolitej Polskiej na Łotwie. Obecnie prowadzi zajęcia z dyplomacji w jednej z trójmiejskich uczelni prywatnych. W 2008 roku otrzymał Medal Księcia Mściwoja II. {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 09:26, 21 wrz 2015
TADEUSZ FISZBACH (ur. 4 XI 1935 Dobraczyn, obecna Ukraina), działacz społeczno-polityczny, dyplomata, wykładowca akademicki. Pochodzi z rodziny robotniczej. Od roku 1945 w Kartuzach, gdzie ukończył liceum. Absolwent Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR) oraz Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Magister ekonomii i doktor inżynier nauk technicznych. Działacz Związku Młodzieży Polskiej. Od roku 1958 członek PZPR, a od 1963 zatrudniony w aparacie partyjnym. Sekretarz Komitetu Powiatowego (KP) PZPR w Elblągu (1964–1968), I sekretarz KP PZPR w Tczewie (1968–1971), sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku (1 II 1971 – 17 V 1975), I sekretarz KW PZPR w Gdańsku (17 V 1975 – 8 I 1982). W grudniu 1970 roku, jako I sekretarz KP PZPR w Tczewie, zwrócił uwagę partyjnych decydentów osobistym udziałem w uspokojeniu sytuacji w mieście, dzięki czemu nie doszło tam do zamieszek. W okresie sprawowania przez niego funkcji partyjnych w Gdańsku dużo inwestowano, m.in. Port Północny, Rafineria Gdańska, 40-kilometrowa obwodnica Trójmiasta ( obwodnice) łącząca Pruszcz Gdański z Gdynią-Chylonią. Sygnatariusz porozumienia gdańskiego z 31 VIII 1980 roku. W czasie legalnego funkcjonowania NSZZ „Solidarność” opowiadał się za dialogiem ze związkowcami. Uważany za przedstawiciela liberalnego skrzydła PZPR. Jako I sekretarz KW PZPR był przeciwny wprowadzeniu stanu wojennego, za co na początku roku 1982 odwołano go ze stanowiska i oddelegowano do pracy w dyplomacji. Radca ambasady polskiej w Helsinkach i w Oslo. Poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (19761980, 1980–1985), wicemarszałek sejmu kontraktowego (1989–1991). W lipcu 1989 roku rozważany przez działaczy Solidarności, w tym Lecha Wałęsę, jako ewentualny kandydat na prezydenta Polski zamiast Wojciecha Jaruzelskiego. Z propozycji nie skorzystał. Założyciel w roku 1990 Polskiej Unii Socjaldemokratycznej. W latach 90. XX wieku ambasador Rzeczypospolitej Polskiej na Łotwie. Obecnie prowadzi zajęcia z dyplomacji w jednej z trójmiejskich uczelni prywatnych. W 2008 roku otrzymał Medal Księcia Mściwoja II.
