SZKOŁA ŚW. JANA
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Büthner Friedrich.JPG|thumb|Friedrich Büthner, rektor szkoły św. Jana w latach 1653–1701]] | [[File:Büthner Friedrich.JPG|thumb|Friedrich Büthner, rektor szkoły św. Jana w latach 1653–1701]] | ||
− | '''SZKOŁA ŚW. JANA''' (od 15 IV 1824: Realgymnasium zu St. Johann). Początkowo parafialna przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]], powstała najprawdopodobniej już z chwilą wzniesienia kościoła, w połowie XIV wieku, z siedzibą przy obecnej ul. Straganiarskiej 19. W okresie reformacji szkoła ewangelicka, od 22 IV 1577 w nowym budynku wzniesionym przez mistrza Pawła z Torunia. W 1796 roku zatrudniała 4 nauczycieli, pracujących z 12 uczniami. Od 1809 szkoła miejska (Bürgerschule zu St. Johann), w 1824 przekształcona w szkołę miejską wyższego stopnia, w latach 1824–1848 była 5-klasową szkołą z językiem łacińskim. Od 1832 wprowadzono obligatoryjną naukę języka angielskiego, z językiem polskim jako nadobowiązkowym (w 1842 zlikwidowany). Od 13 X 1848 w nowym budynku wzniesionym przez władze Gdańska (kosztem 11 689 talarów) przy Heilige-Geist-Gasse 55 (ul. św. Ducha) – poprzedni budynek przeznaczono na szkołę podstawową dla dziewcząt. Uprawnienia do przeprowadzania egzaminów państwowych uzyskała 30 X 1849; w roku 1850 absolwenci otrzymali prawo do studiów w Akademii | + | '''SZKOŁA ŚW. JANA''' (od 15 IV 1824: Realgymnasium zu St. Johann). Początkowo parafialna przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]], powstała najprawdopodobniej już z chwilą wzniesienia kościoła, w połowie XIV wieku, z siedzibą przy obecnej ul. Straganiarskiej 19. W okresie reformacji szkoła ewangelicka, od 22 IV 1577 w nowym budynku wzniesionym przez mistrza Pawła z Torunia. W 1796 roku zatrudniała 4 nauczycieli, pracujących z 12 uczniami. Od 1809 szkoła miejska (Bürgerschule zu St. Johann), w 1824 przekształcona w szkołę miejską wyższego stopnia, w latach 1824–1848 była 5-klasową szkołą z językiem łacińskim. Od 1832 wprowadzono obligatoryjną naukę języka angielskiego, z językiem polskim jako nadobowiązkowym (w 1842 zlikwidowany). Od 13 X 1848 w nowym budynku wzniesionym przez władze Gdańska (kosztem 11 689 talarów) przy Heilige-Geist-Gasse 55 (ul. św. Ducha) – poprzedni budynek przeznaczono na szkołę podstawową dla dziewcząt. Uprawnienia do przeprowadzania egzaminów państwowych uzyskała 30 X 1849; w roku 1850 absolwenci otrzymali prawo do studiów w Akademii Budowlanej w Berlinie. 9 II 1860 uzyskała uprawnienia średniej szkoły realnej pierwszego stopnia (Realschule erster Ordnung) z 7-letnim okresem nauczania, dając od 7 I 1870 absolwentom uprawnienia do wyższych studiów matematycznych, przyrodniczych i językowych. Po wprowadzeniu 4 IV 1882 przez Preußische Schulkollegium zarządzenia o nowej klasyfikacji i nazewnictwie instytucji szkolnictwa, nowych planów nauczania i nowego porządku egzaminów, została 9-letnią szkołą średnią wyższego stopnia. Od 14 IV 1872 w nowej siedzibie, na I piętrze wschodniego i południowego skrzydła byłego klasztoru franciszkanów przy Fleischergasse 25/28 (ul. Rzeźnicka) na Starym Przedmieściu (z aulą w dawnym Małym Refektarzu na parterze). Od 1899 roku stopniowo przebudowano nauczanie na podstawie planów reformy frankfurckiej. Podstawy nauczania języków obcych nie miały już bazować na języku łacińskim, lecz na języku francuskim. W 1901 absolwenci, po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, otrzymali możliwość studiowania medycyny i nauk prawnych. W 1902/1903 przejęła dalsze pomieszczenia po Państwowej Szkole Sztuki i Rzemiosła Artystycznego ([[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewska Szkoła Sztuk Pięknych]]). Funkcjonowała do roku 1945. {{author: ML}} <br /><br /> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- |
Wersja z 10:09, 14 paź 2015
SZKOŁA ŚW. JANA (od 15 IV 1824: Realgymnasium zu St. Johann). Początkowo parafialna przy kościele św. Jana, powstała najprawdopodobniej już z chwilą wzniesienia kościoła, w połowie XIV wieku, z siedzibą przy obecnej ul. Straganiarskiej 19. W okresie reformacji szkoła ewangelicka, od 22 IV 1577 w nowym budynku wzniesionym przez mistrza Pawła z Torunia. W 1796 roku zatrudniała 4 nauczycieli, pracujących z 12 uczniami. Od 1809 szkoła miejska (Bürgerschule zu St. Johann), w 1824 przekształcona w szkołę miejską wyższego stopnia, w latach 1824–1848 była 5-klasową szkołą z językiem łacińskim. Od 1832 wprowadzono obligatoryjną naukę języka angielskiego, z językiem polskim jako nadobowiązkowym (w 1842 zlikwidowany). Od 13 X 1848 w nowym budynku wzniesionym przez władze Gdańska (kosztem 11 689 talarów) przy Heilige-Geist-Gasse 55 (ul. św. Ducha) – poprzedni budynek przeznaczono na szkołę podstawową dla dziewcząt. Uprawnienia do przeprowadzania egzaminów państwowych uzyskała 30 X 1849; w roku 1850 absolwenci otrzymali prawo do studiów w Akademii Budowlanej w Berlinie. 9 II 1860 uzyskała uprawnienia średniej szkoły realnej pierwszego stopnia (Realschule erster Ordnung) z 7-letnim okresem nauczania, dając od 7 I 1870 absolwentom uprawnienia do wyższych studiów matematycznych, przyrodniczych i językowych. Po wprowadzeniu 4 IV 1882 przez Preußische Schulkollegium zarządzenia o nowej klasyfikacji i nazewnictwie instytucji szkolnictwa, nowych planów nauczania i nowego porządku egzaminów, została 9-letnią szkołą średnią wyższego stopnia. Od 14 IV 1872 w nowej siedzibie, na I piętrze wschodniego i południowego skrzydła byłego klasztoru franciszkanów przy Fleischergasse 25/28 (ul. Rzeźnicka) na Starym Przedmieściu (z aulą w dawnym Małym Refektarzu na parterze). Od 1899 roku stopniowo przebudowano nauczanie na podstawie planów reformy frankfurckiej. Podstawy nauczania języków obcych nie miały już bazować na języku łacińskim, lecz na języku francuskim. W 1901 absolwenci, po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, otrzymali możliwość studiowania medycyny i nauk prawnych. W 1902/1903 przejęła dalsze pomieszczenia po Państwowej Szkole Sztuki i Rzemiosła Artystycznego ( Królewska Szkoła Sztuk Pięknych). Funkcjonowała do roku 1945.
1475 | Valentin |
1487 | Simon Viver |
1495 | Johannes |
1545 | Thesmarus Alebeke |
1558–1560 | Jeremias Willer |
1560–1565 | Johannes Tidemann |
1565–1570 | Kaspar Kessel |
1570–1571 | Thomas Movius |
1571–1572 | Matthias Meinius |
1572–1589 | Johannes Butterbrodt |
1590–1601 | Johannes Moller |
1603–1610 | Johannes Hoppe |
1610–1615 | Georg Schoch |
1615–1621 | Johannes Brackermann |
1621–1627 | Enoch Hutzing |
1627–1630 | Georg Neufeldt |
1630–1653 | Martin Georg Schepp |
1653–1701 | Friedrich Büthner |
1701–1702 | Christian Sahm |
1703–1709 | Mathias Damitz |
1709–1710 | Emanuel Kühn |
1710–1731 | Johann Zabani |
1731–1745 | Johann Joachim Satorius |
1745–1755 | Johann Gottfried Ehwald |
1755–1765 | Johann Konstantin Brauser |
1766–1768 | Ernst Jakob Danovius |
1768–1771 | Samuel Friedrich Unselt |
1771 | Karl Heinrich Röhr |
1771–1774 | Karl Benedict Cosack |
1774–1791 | Johann Erdmann Klatt |
1792–1809 | Johann Ernst Kalhofner |
1810–1812 | Daniel Christoph Liebeskind |
1812–1824 | Johann Wilhelm Bihn |
1824–1866 | Matthias Gotthilf Löschin |
1866–1868 | vacat |
1869–1893 | Emil Wilhelm Panten |
1893–1894 | vacat |
1895–1900 | Ernst Meyer |
1901–1925 | Richard Fricke |
1926–1927 | Alfred Winderlich |
1927–1936 | Willi Jentzsch |
1936–1945 | Walther Faber |
1853 | 437 |
1857 | 529 |
1860 | 473 |
1861 | 530 |
1865 | 563 |
1868 | 489 |
1870 | 468 |
1880 | 457 |
1901 | 300 |
1915 | 233 (w tym 8 uciekinierów z Prus Wschodnich) |