MOKRZECKI LECH MARIAN, prorektor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''LECH MARIAN MOKRZECKI''' (5 IV 1935 Warszawa), | + | '''LECH MARIAN MOKRZECKI''' (5 IV 1935 Warszawa), prorektor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. Naukę rozpoczął w szkole podstawowej w Wilnie, w 1951 uzyskał maturę w I Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1954 absolwent historii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, w 1964 Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie, w klasie wiolonczeli ([[MUZYKA | Muzyka. Po 1945]]). W latach 1959-1967 był wiolonczelistą w [[OPERA BAŁTYCKA | Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej]] w Gdańsku, w 1967–1970 jej konsultantem do spraw naukowych i literackich.<br/><br/> |
| + | Od 1966 pracownik [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] w Katedrze Historii Oświaty i Wychowania, od 1967 doktor nauk humanistycznych. Od 1970 pracownik UG, od 1975 doktor habilitowany, od profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1993 profesor zwyczajny. W latach 1978–1981 wicedyrektor, od 1981 do 1991 (przez trzy kadencje) dyrektor Instytutu Pedagogiki UG, w 1984–2005 kierownik Zakładu Historii Nauki, Oświaty i Wychowania, w 1985–1987 prorektor do spraw studenckich UG. Jednocześnie w latach 1976–2004 pracował w [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademii Muzycznej w Gdańsku]], pracował także w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku, w [[GDAŃSKA WYŻSZA SZKOŁA HUMANISTYCZNA | Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej]] i [[ATENEUM – SZKOŁA WYŻSZA | Ateneum – Szkole Wyższej]].<br/><br/> | ||
| + | Zajmował się dziejami nauki, oświaty i edukacji historycznej w dawnych wiekach, przede wszystkim w Prusach Królewskich, kulturą i oświatą muzyczną w różnych okresach. Autor między innymi: ''Studium z dziejów nauczania historii'' (1973), ''W kręgu prac historyków gdańskich'' (1974), ''Początki wiedzy o morzu w dawnej Rzeczypospolitej'' (1983), ''Tradycje nauczania historii od końca XVI wieku. Wybrane kraje i problemy'' (1992), ''Wokół staropolskiej nauki i oświaty. Gdańsk – Prusy Królewskie – Rzeczpospolita'' (2000). Od 1998 doktor honoris causa uniwersytetu w Linköping (Szwecja).<br/><br/> | ||
| + | Był członkiem Senatu UG, Rady Naukowej Instytutu Historii, Nauki, Oświaty i Techniki PAN i Rady Naukowej PAN. Przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Gdańsku. Zasiadał w radach redakcyjnych i redakcjach „Przeglądu Historyczno-Oświatowego”, „Rozpraw z Dziejów Oświaty”, „Lubelskiego Rocznika Pedagogicznego”, „Biuletynu Historii Wychowania” i [[ROCZNIK GDAŃSKI | „Rocznika Gdańskiego”]]. {{author: EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:51, 26 lip 2021
LECH MARIAN MOKRZECKI (5 IV 1935 Warszawa), prorektor Uniwersytetu Gdańskiego. Naukę rozpoczął w szkole podstawowej w Wilnie, w 1951 uzyskał maturę w I Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1954 absolwent historii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, w 1964 Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie, w klasie wiolonczeli ( Muzyka. Po 1945). W latach 1959-1967 był wiolonczelistą w Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, w 1967–1970 jej konsultantem do spraw naukowych i literackich.
Od 1966 pracownik Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katedrze Historii Oświaty i Wychowania, od 1967 doktor nauk humanistycznych. Od 1970 pracownik UG, od 1975 doktor habilitowany, od profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1993 profesor zwyczajny. W latach 1978–1981 wicedyrektor, od 1981 do 1991 (przez trzy kadencje) dyrektor Instytutu Pedagogiki UG, w 1984–2005 kierownik Zakładu Historii Nauki, Oświaty i Wychowania, w 1985–1987 prorektor do spraw studenckich UG. Jednocześnie w latach 1976–2004 pracował w Akademii Muzycznej w Gdańsku, pracował także w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku, w Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej i Ateneum – Szkole Wyższej.
Zajmował się dziejami nauki, oświaty i edukacji historycznej w dawnych wiekach, przede wszystkim w Prusach Królewskich, kulturą i oświatą muzyczną w różnych okresach. Autor między innymi: Studium z dziejów nauczania historii (1973), W kręgu prac historyków gdańskich (1974), Początki wiedzy o morzu w dawnej Rzeczypospolitej (1983), Tradycje nauczania historii od końca XVI wieku. Wybrane kraje i problemy (1992), Wokół staropolskiej nauki i oświaty. Gdańsk – Prusy Królewskie – Rzeczpospolita (2000). Od 1998 doktor honoris causa uniwersytetu w Linköping (Szwecja).
Był członkiem Senatu UG, Rady Naukowej Instytutu Historii, Nauki, Oświaty i Techniki PAN i Rady Naukowej PAN. Przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Gdańsku. Zasiadał w radach redakcyjnych i redakcjach „Przeglądu Historyczno-Oświatowego”, „Rozpraw z Dziejów Oświaty”, „Lubelskiego Rocznika Pedagogicznego”, „Biuletynu Historii Wychowania” i „Rocznika Gdańskiego”.
