GIERSZEWSKI STANISŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''STANISŁAW GIERSZEWSKI''' (28 VIII 1929 Czarnowo koło Brus – 27 V 1993 Gdynia), historyk, naukowiec. Syn Józefa, podczas II wojny światowej komendant naczelny Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski”. Po 1945 roku uzyskał eksternistycznie świadectwo ukończenia szkoły podstawowej, w 1947 zdał maturę w Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Sopocie. W roku 1951 ukończył studia historyczne w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | WSP]], w 1952 na UMK w Toruniu otrzymał tytuł magistra historii, a w 1960 doktorat (na podstawie rozprawy ''Elbląski przemysł okrętowy w latach 1570–1815''). Od roku 1965 doktor habilitowany (UAM w Poznaniu) na podstawie pracy ''Struktura gospodarcza i funkcje rynkowe mniejszych miast województwa pomorskiego w XVI i XVII w.''. Od 1972 profesor tytularny, od 1980 profesor zwyczajny. W latach 1950–1955 pracował w Archiwum Państwowym ([[ARCHIWA | archiwa]]), w 1955–1966 w Zakładzie Historii Pomorza IH PAN w Gdańsku. Od 1966 roku w gdańskiej WSP, następnie na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | UG]], gdzie w latach 1978–1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego, dyrektora Instytutu Historii, kierownika Zakładu Historii Polski i Powszechnej XVI–XVIII wieku. Zajmował się problemami gospodarki morskiej w epoce feudalnej i dziejami ludności polskiego Pomorza w okresie zaboru pruskiego oraz dziejami miast i mieszczaństwa. Autor m.in. monografii ''Elbląg – przeszłość i teraźniejszość'' (1970, 1978 i 1988), ''Wisła w dziejach Polski''. Członek Komitetu Nauk Historycznych PAN oraz zespołów redakcyjnych wielu czasopism naukowych. Redagował serię „Pomorze Gdańskie” (t. 1–8), „Biblioteczkę Elbląską” (nr 1–10), zbiorowe dzieje Chojnic, ziemi bytowskiej i Słupska, wydawnictwa słownikowe: ''Pomorscy patroni ulic Trójmiasta'' i ''Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego'' (t. 1, 1992). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i Medalem Stolema. Pośmiertnie poświęcono mu księgę pamiątkową ''W kręgu badań Profesora Stanisława Gierszewskiego'' (1995). Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni. {{author: JMB}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''STANISŁAW GIERSZEWSKI''' (28 VIII 1929 Czarnowo koło Brus – 27 V 1993 Gdynia), historyk, naukowiec. Syn Józefa, podczas II wojny światowej komendant naczelny Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski”. Po 1945 roku uzyskał eksternistycznie świadectwo ukończenia szkoły podstawowej, w 1947 zdał maturę w Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Sopocie. W roku 1951 ukończył studia historyczne w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | WSP]], w 1952 na UMK w Toruniu otrzymał tytuł magistra historii, a w 1960 doktorat (na podstawie rozprawy ''Elbląski przemysł okrętowy w latach 1570–1815''). Od roku 1965 doktor habilitowany (UAM w Poznaniu) na podstawie pracy ''Struktura gospodarcza i funkcje rynkowe mniejszych miast województwa pomorskiego w XVI i XVII w.''. Od 1972 profesor tytularny, od 1980 profesor zwyczajny. W latach 1950–1955 pracował w Archiwum Państwowym ([[ARCHIWA | archiwa]]), w 1955–1966 w Zakładzie Historii Pomorza IH PAN w Gdańsku. Od 1966 roku w gdańskiej WSP, następnie na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | UG]], gdzie w latach 1978–1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego, dyrektora Instytutu Historii, kierownika Zakładu Historii Polski i Powszechnej XVI–XVIII wieku. Zajmował się problemami gospodarki morskiej w epoce feudalnej i dziejami ludności polskiego Pomorza w okresie zaboru pruskiego oraz dziejami miast i mieszczaństwa. Autor m.in. monografii ''Elbląg – przeszłość i teraźniejszość'' (1970, 1978 i 1988), ''Wisła w dziejach Polski''. Członek Komitetu Nauk Historycznych PAN oraz zespołów redakcyjnych wielu czasopism naukowych. Redagował serię „Pomorze Gdańskie” (t. 1–8), „Biblioteczkę Elbląską” (nr 1–10), zbiorowe dzieje Chojnic, ziemi bytowskiej i Słupska, wydawnictwa słownikowe: ''Pomorscy patroni ulic Trójmiasta'' i ''Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego'' (t. 1, 1992). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i Medalem Stolema. Pośmiertnie poświęcono mu księgę pamiątkową ''W kręgu badań Profesora Stanisława Gierszewskiego'' (1995). Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni. {{author: JMB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:38, 3 lip 2014
STANISŁAW GIERSZEWSKI (28 VIII 1929 Czarnowo koło Brus – 27 V 1993 Gdynia), historyk, naukowiec. Syn Józefa, podczas II wojny światowej komendant naczelny Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski”. Po 1945 roku uzyskał eksternistycznie świadectwo ukończenia szkoły podstawowej, w 1947 zdał maturę w Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Sopocie. W roku 1951 ukończył studia historyczne w WSP, w 1952 na UMK w Toruniu otrzymał tytuł magistra historii, a w 1960 doktorat (na podstawie rozprawy Elbląski przemysł okrętowy w latach 1570–1815). Od roku 1965 doktor habilitowany (UAM w Poznaniu) na podstawie pracy Struktura gospodarcza i funkcje rynkowe mniejszych miast województwa pomorskiego w XVI i XVII w.. Od 1972 profesor tytularny, od 1980 profesor zwyczajny. W latach 1950–1955 pracował w Archiwum Państwowym ( archiwa), w 1955–1966 w Zakładzie Historii Pomorza IH PAN w Gdańsku. Od 1966 roku w gdańskiej WSP, następnie na UG, gdzie w latach 1978–1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego, dyrektora Instytutu Historii, kierownika Zakładu Historii Polski i Powszechnej XVI–XVIII wieku. Zajmował się problemami gospodarki morskiej w epoce feudalnej i dziejami ludności polskiego Pomorza w okresie zaboru pruskiego oraz dziejami miast i mieszczaństwa. Autor m.in. monografii Elbląg – przeszłość i teraźniejszość (1970, 1978 i 1988), Wisła w dziejach Polski. Członek Komitetu Nauk Historycznych PAN oraz zespołów redakcyjnych wielu czasopism naukowych. Redagował serię „Pomorze Gdańskie” (t. 1–8), „Biblioteczkę Elbląską” (nr 1–10), zbiorowe dzieje Chojnic, ziemi bytowskiej i Słupska, wydawnictwa słownikowe: Pomorscy patroni ulic Trójmiasta i Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego (t. 1, 1992). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i Medalem Stolema. Pośmiertnie poświęcono mu księgę pamiątkową W kręgu badań Profesora Stanisława Gierszewskiego (1995). Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
