BIURO ODBUDOWY PORTÓW
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BIURO ODBUDOWY PORTÓW.''' Powołane rozporządzeniem Ministra Żeglugi i Handlu Zagranicznego 28 V 1945, z siedzibą we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]], ul. Morska 22 (obecnie ul. Do Studzienki) i pod kierownictwem Gdańskiej Grupy Robót w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]], przy ul. Oliwskiej 22. Przekształcone z przybyłej do Gdańska 27/28 III 1945 [[MORSKA GRUPA OPERACYJNA | Morskiej Grupy Operacyjnej]] Ministerstwa Przemysłu i Handlu, kierowanej przez kpt. inż. [[SZEDROWICZ WŁADYSŁAW | Władysława Szedrowicza]], mającej zabezpieczać przed dewastacją porty i zakłady przemysłowe na Wybrzeżu, rozwiązanej 30 kwietnia. Początkowo inwentaryzowało straty wojenne, opracowywało szczegółowe plany odbudowy, koncepcję przestrzennego zagospodarowania i realizacji odbudowy portów Gdańska, Gdyni i mniejszych portów, a pod koniec działalności także portu w Szczecinie. Działało od 1 VI 1945 do 31 XII 1947, dyrektorem został W. Szedrowicz, naczelnym inżynierem do spraw odbudowy był [[TUBILEWICZ WITOLD | Witold Tubilewicz]]. Podlegało organizacyjnie Departamentowi Morskiemu Ministerstwa Przemysłu i Handlu, finansowo Delegaturze Rządu do spraw Wybrzeża w Gdańsku. Pod koniec roku 1945 zatrudniało 2400 pracowników (w tym 430 umysłowych). Pierwszym opracowaniem był ''Mały plan'' odbudowy, mający umożliwić korzystanie z portów w Gdańsku i Gdyni przez statki i 12 mln ton przeładunków rocznie. Pod koniec roku 1946 opracowano 3-letni plan powiększenia zdolności przeładunkowej do 19 mln ton rocznie. Biuro Studiów BOP prowadziło prace nad długofalowymi planami przebudowy i rozbudowy portów. W roku 1946 wydzielono z Biura Odbudowy Portów Kierownictwo Robót Czerpalnych i Podwodnych. Zlikwidowane rozporządzeniem Ministra Żeglugi i Handlu Zagranicznego w grudniu 1947, przestało istnieć z dniem 1 I 1948. Zadania i kadrę przejął główny Gdański Urząd Morski (podporządkowany Ministerstwu Żeglugi), wydzielono wiele przedsiębiorstw specjalistycznych (roboty inżynieryjno-morskie, czerpalne, podwodne). Latem roku 1945 przy Biurze Odbudowy Portów powstał KS Baltia, od wiosny 1946 [[LECHIA | Lechia Gdańsk]]. Pracownicy Biura Odbudowy Portów, częściowo w czynie społecznym, zbudowali w miejscu dawnej zniszczonej 2 IX 1939 Wartowni nr 5 na [[WESTERPLATTE | Westerplatte]] symboliczny cmentarzyk z betonowym krzyżem i symbolem Krzyża Virtuti Militari, odsłonięty 27 VII 1946 w obecności byłych obrońców (z kmdr. [[DĄBROWSKI FRANCISZEK | Franciszkiem Dąbrowskim]], inicjatorem budowy), ministra obrony narodowej marszałka Michała Roli-Żymierskiego i gdańskich władz ([[CMENTARZE NA WESTERPLATTE | cmentarze na Westerplatte]]). {{author:BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''BIURO ODBUDOWY PORTÓW.''' Powołane rozporządzeniem Ministra Żeglugi i Handlu Zagranicznego 28 V 1945, z siedzibą we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]], ul. Morska 22 (obecnie ul. Do Studzienki) i pod kierownictwem Gdańskiej Grupy Robót w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]], przy ul. Oliwskiej 22. Przekształcone z przybyłej do Gdańska 27/28 III 1945 [[MORSKA GRUPA OPERACYJNA | Morskiej Grupy Operacyjnej]] Ministerstwa Przemysłu i Handlu, kierowanej przez kpt. inż. [[SZEDROWICZ WŁADYSŁAW | Władysława Szedrowicza]], mającej zabezpieczać przed dewastacją porty i zakłady przemysłowe na Wybrzeżu, rozwiązanej 30 kwietnia. Początkowo inwentaryzowało straty wojenne, opracowywało szczegółowe plany odbudowy, koncepcję przestrzennego zagospodarowania i realizacji odbudowy portów Gdańska, Gdyni i mniejszych portów, a pod koniec działalności także portu w Szczecinie. Działało od 1 VI 1945 do 31 XII 1947, dyrektorem został W. Szedrowicz, naczelnym inżynierem do spraw odbudowy był [[TUBILEWICZ WITOLD | Witold Tubilewicz]]. Podlegało organizacyjnie Departamentowi Morskiemu Ministerstwa Przemysłu i Handlu, finansowo Delegaturze Rządu do spraw Wybrzeża w Gdańsku. Pod koniec roku 1945 zatrudniało 2400 pracowników (w tym 430 umysłowych). Pierwszym opracowaniem był ''Mały plan'' odbudowy, mający umożliwić korzystanie z portów w Gdańsku i Gdyni przez statki i 12 mln ton przeładunków rocznie. Pod koniec roku 1946 opracowano 3-letni plan powiększenia zdolności przeładunkowej do 19 mln ton rocznie. Biuro Studiów BOP prowadziło prace nad długofalowymi planami przebudowy i rozbudowy portów. W roku 1946 wydzielono z Biura Odbudowy Portów Kierownictwo Robót Czerpalnych i Podwodnych. Zlikwidowane rozporządzeniem Ministra Żeglugi i Handlu Zagranicznego w grudniu 1947, przestało istnieć z dniem 1 I 1948. Zadania i kadrę przejął główny Gdański Urząd Morski (podporządkowany Ministerstwu Żeglugi), wydzielono wiele przedsiębiorstw specjalistycznych (roboty inżynieryjno-morskie, czerpalne, podwodne). Latem roku 1945 przy Biurze Odbudowy Portów powstał KS Baltia, od wiosny 1946 [[LECHIA | Lechia Gdańsk]]. Pracownicy Biura Odbudowy Portów, częściowo w czynie społecznym, zbudowali w miejscu dawnej zniszczonej 2 IX 1939 Wartowni nr 5 na [[WESTERPLATTE | Westerplatte]] symboliczny cmentarzyk z betonowym krzyżem i symbolem Krzyża Virtuti Militari, odsłonięty 27 VII 1946 w obecności byłych obrońców (z kmdr. [[DĄBROWSKI FRANCISZEK | Franciszkiem Dąbrowskim]], inicjatorem budowy), ministra obrony narodowej marszałka Michała Roli-Żymierskiego i gdańskich władz ([[CMENTARZE NA WESTERPLATTE | cmentarze na Westerplatte]]). {{author:BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 18:58, 1 lip 2014
BIURO ODBUDOWY PORTÓW. Powołane rozporządzeniem Ministra Żeglugi i Handlu Zagranicznego 28 V 1945, z siedzibą we Wrzeszczu, ul. Morska 22 (obecnie ul. Do Studzienki) i pod kierownictwem Gdańskiej Grupy Robót w Nowym Porcie, przy ul. Oliwskiej 22. Przekształcone z przybyłej do Gdańska 27/28 III 1945 Morskiej Grupy Operacyjnej Ministerstwa Przemysłu i Handlu, kierowanej przez kpt. inż. Władysława Szedrowicza, mającej zabezpieczać przed dewastacją porty i zakłady przemysłowe na Wybrzeżu, rozwiązanej 30 kwietnia. Początkowo inwentaryzowało straty wojenne, opracowywało szczegółowe plany odbudowy, koncepcję przestrzennego zagospodarowania i realizacji odbudowy portów Gdańska, Gdyni i mniejszych portów, a pod koniec działalności także portu w Szczecinie. Działało od 1 VI 1945 do 31 XII 1947, dyrektorem został W. Szedrowicz, naczelnym inżynierem do spraw odbudowy był Witold Tubilewicz. Podlegało organizacyjnie Departamentowi Morskiemu Ministerstwa Przemysłu i Handlu, finansowo Delegaturze Rządu do spraw Wybrzeża w Gdańsku. Pod koniec roku 1945 zatrudniało 2400 pracowników (w tym 430 umysłowych). Pierwszym opracowaniem był Mały plan odbudowy, mający umożliwić korzystanie z portów w Gdańsku i Gdyni przez statki i 12 mln ton przeładunków rocznie. Pod koniec roku 1946 opracowano 3-letni plan powiększenia zdolności przeładunkowej do 19 mln ton rocznie. Biuro Studiów BOP prowadziło prace nad długofalowymi planami przebudowy i rozbudowy portów. W roku 1946 wydzielono z Biura Odbudowy Portów Kierownictwo Robót Czerpalnych i Podwodnych. Zlikwidowane rozporządzeniem Ministra Żeglugi i Handlu Zagranicznego w grudniu 1947, przestało istnieć z dniem 1 I 1948. Zadania i kadrę przejął główny Gdański Urząd Morski (podporządkowany Ministerstwu Żeglugi), wydzielono wiele przedsiębiorstw specjalistycznych (roboty inżynieryjno-morskie, czerpalne, podwodne). Latem roku 1945 przy Biurze Odbudowy Portów powstał KS Baltia, od wiosny 1946 Lechia Gdańsk. Pracownicy Biura Odbudowy Portów, częściowo w czynie społecznym, zbudowali w miejscu dawnej zniszczonej 2 IX 1939 Wartowni nr 5 na Westerplatte symboliczny cmentarzyk z betonowym krzyżem i symbolem Krzyża Virtuti Militari, odsłonięty 27 VII 1946 w obecności byłych obrońców (z kmdr. Franciszkiem Dąbrowskim, inicjatorem budowy), ministra obrony narodowej marszałka Michała Roli-Żymierskiego i gdańskich władz ( cmentarze na Westerplatte).
