WIECZERSKA-ZABŁOCKA JANINA, powieściopisarka, dziennikarka
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JANINA WIECZERSKA-ZABŁOCKA''' (ur. 15 IX 1931 Zakopane), powieściopisarka, krytyk literacki, wykładowca literatury powszechnej i dziennikarstwa na [[ | + | '''JANINA WIECZERSKA-ZABŁOCKA''' (ur. 15 IX 1931 Zakopane), powieściopisarka, krytyk literacki, wykładowca literatury powszechnej i dziennikarstwa na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG). W roku 1955 ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1951–1970 redaktor w wydawnictwie Ossolineum, 1970–1976 zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Odra”, 1976–1981 publicystka tygodnika [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]], 1982–1990 wykładowca literatury powszechnej na UG. Należała do kręgu literatów skupionych wokół [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościoła św. Mikołaja]]. Członek założyciel Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Autorka powieści, m.in. sagi rodzinnej ''Pusty wieczór'', ''Nie ma sprawy'', powieści dla młodzieży ''Zawsze jest jakieś jutro'' (1963), ''Lekcja dzielenia'' (1977), ''Firma zamiast'' (1978), ''Dzieci z blokowiska'' (1993), powieści fantasy ''Korzeniacy czyli Jesień wsamrazków'' (1986), słuchowisk radiowych o tematyce fantastyczno-moralitetowej. Od 1989 roku pisała felietony w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]], w latach 1989–1993 codzienny felieton „Pisane po Wiadomościach” (komentarz do programu TVP). W okresie 1990–1991 pracowała w [[GAZETA GDAŃSKA (II) | „Gazecie Gdańskiej”]]. Nagrodzona za powieści ''Nie ma sprawy'', ''Firma zamiast'' i ''Lekcja dzielenia''. W 2002 roku uhonorowana [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. {{author: DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 09:52, 20 maj 2014
JANINA WIECZERSKA-ZABŁOCKA (ur. 15 IX 1931 Zakopane), powieściopisarka, krytyk literacki, wykładowca literatury powszechnej i dziennikarstwa na Uniwersytecie Gdańskim (UG). W roku 1955 ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1951–1970 redaktor w wydawnictwie Ossolineum, 1970–1976 zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Odra”, 1976–1981 publicystka tygodnika „Czas”, 1982–1990 wykładowca literatury powszechnej na UG. Należała do kręgu literatów skupionych wokół kościoła św. Mikołaja. Członek założyciel Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Autorka powieści, m.in. sagi rodzinnej Pusty wieczór, Nie ma sprawy, powieści dla młodzieży Zawsze jest jakieś jutro (1963), Lekcja dzielenia (1977), Firma zamiast (1978), Dzieci z blokowiska (1993), powieści fantasy Korzeniacy czyli Jesień wsamrazków (1986), słuchowisk radiowych o tematyce fantastyczno-moralitetowej. Od 1989 roku pisała felietony w „Dzienniku Bałtyckim”, w latach 1989–1993 codzienny felieton „Pisane po Wiadomościach” (komentarz do programu TVP). W okresie 1990–1991 pracowała w „Gazecie Gdańskiej”. Nagrodzona za powieści Nie ma sprawy, Firma zamiast i Lekcja dzielenia. W 2002 roku uhonorowana Medalem Księcia Mściwoja II.
