DWÓR UPHAGENA (Wrzeszcz)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DWÓR UPHAGENA''', Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 5. Od 30 III 1790 właścicielem tutejszej posiadłości ( | + | '''DWÓR UPHAGENA''', [[WRZESZCZ | Wrzeszcz]], al. Grunwaldzka 5. Od 30 III 1790 właścicielem tutejszej posiadłości ([[PARK UPHAGENA | Park Uphagena]]) był [[UPHAGEN JOHANN | Johann Uphagen]]. Klasycystyczny obecnie dwór zbudował w roku 1814 jego spadkobierca, bratanek [[UPHAGEN JOHANN CARL ERNST | Johann Carl Ernst Uphagen]], zapewne na gruzach starszego dworu spalonego w czasie wojen napoleońskich (1813). Wielokrotnie przebudowywany, zachował pierwotną bryłę i układ wnętrz. Wolno stojący, dwukondygnacyjny, jednobryłowy, na planie prostokąta, przykryty dachem czterospadowym, w krótszych połaciach, na osiach lukarny. Elewacja frontowa siedmioosiowa, w części środkowej posiada trzyosiowy, zwieńczony półkoliście ryzalit, po jego obu stronach znajdują się skierowane na zewnątrz ćwierćkola, bogato zdobione motywem liści akantu. Na parterze weranda, nad nią taras. Między parterem a pierwszą kondygnacją oraz poniżej dachu fryz z motywem roślinnym. Elewacja tylna mocno przebudowana, obecnie sześcioosiowa, z nieoryginalnym wejściem na osi, nad nim zwieńczenie niezachowanego ryzalitu z charakterystyczną dla klasycyzmu półokrągła niszą. Zachowały się schody z ażurową balustradą i zdobne motywami roślin drzwi jednego z pomieszczeń. Po II wojnie światowej konsulat Szwecji, od roku 1973 wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków, od 3 IV 1976 do 19 V 2001 Pałac Ślubów. Po remoncie, od 2003 siedziba (dzierżawiona od miasta) Fundacji Regionalne Centrum Informacji i Wspomagania Organizacji Pozarządowych. {{author: KR}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:59, 10 cze 2014
DWÓR UPHAGENA, Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 5. Od 30 III 1790 właścicielem tutejszej posiadłości ( Park Uphagena) był Johann Uphagen. Klasycystyczny obecnie dwór zbudował w roku 1814 jego spadkobierca, bratanek Johann Carl Ernst Uphagen, zapewne na gruzach starszego dworu spalonego w czasie wojen napoleońskich (1813). Wielokrotnie przebudowywany, zachował pierwotną bryłę i układ wnętrz. Wolno stojący, dwukondygnacyjny, jednobryłowy, na planie prostokąta, przykryty dachem czterospadowym, w krótszych połaciach, na osiach lukarny. Elewacja frontowa siedmioosiowa, w części środkowej posiada trzyosiowy, zwieńczony półkoliście ryzalit, po jego obu stronach znajdują się skierowane na zewnątrz ćwierćkola, bogato zdobione motywem liści akantu. Na parterze weranda, nad nią taras. Między parterem a pierwszą kondygnacją oraz poniżej dachu fryz z motywem roślinnym. Elewacja tylna mocno przebudowana, obecnie sześcioosiowa, z nieoryginalnym wejściem na osi, nad nim zwieńczenie niezachowanego ryzalitu z charakterystyczną dla klasycyzmu półokrągła niszą. Zachowały się schody z ażurową balustradą i zdobne motywami roślin drzwi jednego z pomieszczeń. Po II wojnie światowej konsulat Szwecji, od roku 1973 wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków, od 3 IV 1976 do 19 V 2001 Pałac Ślubów. Po remoncie, od 2003 siedziba (dzierżawiona od miasta) Fundacji Regionalne Centrum Informacji i Wspomagania Organizacji Pozarządowych.
