HEYN FRIEDRICH, kupiec, armator
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''FRIEDRICH HEYN''' (15 V 1806 Gdańsk – 6 XII 1892 Gdańsk), kupiec, armator. Syn gdańskiego kupca Gustava Heyna. Właściciel firmy armatorsko-handlowej, zajmującej się hurtowym handlem zbożem, z kantorem w 1839 przy Hundegasse 66 (ul. Ogarna), od 1844 do śmierci przy Langgasse 75 (ul. Długa). <br/><br/> | '''FRIEDRICH HEYN''' (15 V 1806 Gdańsk – 6 XII 1892 Gdańsk), kupiec, armator. Syn gdańskiego kupca Gustava Heyna. Właściciel firmy armatorsko-handlowej, zajmującej się hurtowym handlem zbożem, z kantorem w 1839 przy Hundegasse 66 (ul. Ogarna), od 1844 do śmierci przy Langgasse 75 (ul. Długa). <br/><br/> | ||
| − | + | Właściciel żaglowych statków handlowych. W 1849 do jego firmy należały: pinka „Emma Heyn” (pojemność 383 łasztów), barki „Die Braut” (312 łasztów), „Stadt Colberg” (286 łasztów), „Providence” (257 łasztów), szkuner „Brillant” (257 łasztów), brygi „Belohnung” (147 łasztów) i „Gute Hoffnung” (146 łasztów). W 1864 posiadał 7 jednostek typu pinka o pojemności od 130 do 430 łasztów (np. w lipcu 1875 jeden z jego statków, „Admiral Prinz Albert”, płynął z Gdańska do Liverpoolu z ładunkiem soli), był też właścicielem największego w swoim czasie w Gdańsku żaglowca „Marineminister von Roon”. Z floty tej w 1880 pozostał w eksploatacji już tylko bark „Ottilia” (560 BRT). Posiadał małą stocznię przy [[LASTADIA | Lastadii]] 35, gdzie w latach 1855–1874 budowane były statki o ładowności nawet ponad tysiąca ton (650 łasztów). <br/><br/> | |
| − | Właściciel żaglowych statków handlowych. W 1849 do jego firmy należały: pinka „Emma Heyn” (pojemność 383 łasztów), barki „Die Braut” (312 łasztów), „Stadt Colberg” (286 łasztów), „Providence” (257 łasztów), szkuner „Brillant” (257 łasztów), brygi „Belohnung” (147 łasztów) i „Gute Hoffnung” (146 łasztów). W | + | W okresie 1851–1874 nieetatowy członek [[RADA MIEJSKA | Zarządu Miasta]], w 1846 należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], od 1834 członek gdańskiej loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]), przez ponad 50 lat był członkiem [[RESURSY | Resursy Concordia]]. W 1844 zgłosił projekt budowy w Gdańsku pierwszej [[GAZOWNIE | gazowni]]. <br/><br/> |
| − | + | ||
| − | W okresie 1851–1874 nieetatowy członek [[RADA MIEJSKA | Zarządu Miasta]], w 1846 należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], od 1834 członek gdańskiej loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). W 1844 zgłosił projekt budowy w Gdańsku pierwszej [[GAZOWNIE | gazowni]]. <br/><br/> | + | |
| − | + | ||
Spadkobiercami majątku była jego czwarta żona Anna Augusta Schenck (ur. 3 V 1852 Gdańsk) i dzieci z poprzednich małżeństw. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Spadkobiercami majątku była jego czwarta żona Anna Augusta Schenck (ur. 3 V 1852 Gdańsk) i dzieci z poprzednich małżeństw. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:12, 11 cze 2024
FRIEDRICH HEYN (15 V 1806 Gdańsk – 6 XII 1892 Gdańsk), kupiec, armator. Syn gdańskiego kupca Gustava Heyna. Właściciel firmy armatorsko-handlowej, zajmującej się hurtowym handlem zbożem, z kantorem w 1839 przy Hundegasse 66 (ul. Ogarna), od 1844 do śmierci przy Langgasse 75 (ul. Długa).
Właściciel żaglowych statków handlowych. W 1849 do jego firmy należały: pinka „Emma Heyn” (pojemność 383 łasztów), barki „Die Braut” (312 łasztów), „Stadt Colberg” (286 łasztów), „Providence” (257 łasztów), szkuner „Brillant” (257 łasztów), brygi „Belohnung” (147 łasztów) i „Gute Hoffnung” (146 łasztów). W 1864 posiadał 7 jednostek typu pinka o pojemności od 130 do 430 łasztów (np. w lipcu 1875 jeden z jego statków, „Admiral Prinz Albert”, płynął z Gdańska do Liverpoolu z ładunkiem soli), był też właścicielem największego w swoim czasie w Gdańsku żaglowca „Marineminister von Roon”. Z floty tej w 1880 pozostał w eksploatacji już tylko bark „Ottilia” (560 BRT). Posiadał małą stocznię przy Lastadii 35, gdzie w latach 1855–1874 budowane były statki o ładowności nawet ponad tysiąca ton (650 łasztów).
W okresie 1851–1874 nieetatowy członek Zarządu Miasta, w 1846 należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, od 1834 członek gdańskiej loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo), przez ponad 50 lat był członkiem Resursy Concordia. W 1844 zgłosił projekt budowy w Gdańsku pierwszej gazowni.
Spadkobiercami majątku była jego czwarta żona Anna Augusta Schenck (ur. 3 V 1852 Gdańsk) i dzieci z poprzednich małżeństw.
