JUCHNIEWICZ ROMUALD, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 4: | Linia 4: | ||
W 1970 na Wydziale Chemicznym PG utworzył dwusemestralne studia podyplomowe zabezpieczeń przeciwkorozyjnych oraz realizowane w latach 1992–1997 trzyipółletnie studia stacjonarne i zaoczne zabezpieczeń przeciwkorozyjnych. Jednocześnie w lutym–czerwcu 1947 nauczyciel chemii i fizyki w I Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku ([[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcące]]), w latach 1947–1953 w Gimnazjum Przemysłowym Przetwórstwa Rybnego, Liceum Przetwórstwa Rybnego w Sopocie i Szkole Asystentek Technicznych Akademii Medycznej ([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]). W okresie 1957–1958 pracownik Department of Metallurgy na uniwersytecie w Cambridge. Od 1996 na emeryturze. <br/><br/> | W 1970 na Wydziale Chemicznym PG utworzył dwusemestralne studia podyplomowe zabezpieczeń przeciwkorozyjnych oraz realizowane w latach 1992–1997 trzyipółletnie studia stacjonarne i zaoczne zabezpieczeń przeciwkorozyjnych. Jednocześnie w lutym–czerwcu 1947 nauczyciel chemii i fizyki w I Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku ([[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcące]]), w latach 1947–1953 w Gimnazjum Przemysłowym Przetwórstwa Rybnego, Liceum Przetwórstwa Rybnego w Sopocie i Szkole Asystentek Technicznych Akademii Medycznej ([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]). W okresie 1957–1958 pracownik Department of Metallurgy na uniwersytecie w Cambridge. Od 1996 na emeryturze. <br/><br/> | ||
Projektant elektrochemicznych zabezpieczeń przeciwkorozyjnych około stu obiektów (statków, doków, rurociągów, szybów). Twórca lub współtwórca 55 opatentowanych wynalazków (m.in. nośnej instalacji anod do katodowej ochrony przeciwkorozyjnej), wdrożeń (wśród nich: ochrona elektrochemiczna sieci ciepłowniczych i rurociągów w Gdańsku, ochrona katodowa [[MOST SIENNICKI | Mostu Siennickiego]] w Gdańsku). Autor publikacji naukowych, m.in. ''Katodowa protektorowa i anodowa ochrona metali w technice'' (1960), ''Z zagadnień korozji metali'' (1965), ''Technika przeciwkorozyjna. Praca zbiorowa'' (cz. 1–2, 1973–1976). Przedstawiciel Polski w Światowej Radzie Korozyjnej, ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Walki z Korozją. Był generalnym konsultantem w Specjalistycznym Przedsiębiorstwie Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych „Corrpol” w Gdańsku (1995–1996) oraz w Zakładzie Usług Antykorozyjnych „Korserwis” w Łodzi. Członek Rady Programowej czasopisma „Ochrona przed Korozją”. <br/><br/> | Projektant elektrochemicznych zabezpieczeń przeciwkorozyjnych około stu obiektów (statków, doków, rurociągów, szybów). Twórca lub współtwórca 55 opatentowanych wynalazków (m.in. nośnej instalacji anod do katodowej ochrony przeciwkorozyjnej), wdrożeń (wśród nich: ochrona elektrochemiczna sieci ciepłowniczych i rurociągów w Gdańsku, ochrona katodowa [[MOST SIENNICKI | Mostu Siennickiego]] w Gdańsku). Autor publikacji naukowych, m.in. ''Katodowa protektorowa i anodowa ochrona metali w technice'' (1960), ''Z zagadnień korozji metali'' (1965), ''Technika przeciwkorozyjna. Praca zbiorowa'' (cz. 1–2, 1973–1976). Przedstawiciel Polski w Światowej Radzie Korozyjnej, ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Walki z Korozją. Był generalnym konsultantem w Specjalistycznym Przedsiębiorstwie Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych „Corrpol” w Gdańsku (1995–1996) oraz w Zakładzie Usług Antykorozyjnych „Korserwis” w Łodzi. Członek Rady Programowej czasopisma „Ochrona przed Korozją”. <br/><br/> | ||
| − | Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000). Laureat nagrody wojewody gdańskiego w dziedzinie nauki (1988). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000). Laureat nagrody wojewody gdańskiego w dziedzinie nauki (1988). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).<br/> | ||
| + | ''Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017'', red. Wojciech Chrzanowski, Gdańsk 2017, s. 83–84. | ||
Aktualna wersja na dzień 20:37, 2 lip 2024
ROMUALD JUCHNIEWICZ (1 X 1925 Wilno – 9 VII 2001 Gdańsk), specjalista z zakresu zabezpieczeń przeciwkorozyjnych, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Mariana i Marii. W 1944 ukończył Wyższą Szkołę Techniczną w Wilnie. W Gdańsku od 1945. W 1948 absolwent Wydziału Chemicznego PG, inżynier chemik, magister nauk technicznych. Od 1954 doktor, 1967 doktor habilitowany (na stanowisku docenta), 1978 profesor nadzwyczajny (tytularny), 1988 profesor zwyczajny. W latach 1947–2001 pracownik PG: w okresie 1988–1991 dyrektor Instytutu Chemii i Technologii Nieorganicznej oraz Korozji, 1969–1991 kierownik Zakładu Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych, 1991–1995 kierownik Katedry Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych (jedynej w Polsce).
W 1970 na Wydziale Chemicznym PG utworzył dwusemestralne studia podyplomowe zabezpieczeń przeciwkorozyjnych oraz realizowane w latach 1992–1997 trzyipółletnie studia stacjonarne i zaoczne zabezpieczeń przeciwkorozyjnych. Jednocześnie w lutym–czerwcu 1947 nauczyciel chemii i fizyki w I Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku ( I Liceum Ogólnokształcące), w latach 1947–1953 w Gimnazjum Przemysłowym Przetwórstwa Rybnego, Liceum Przetwórstwa Rybnego w Sopocie i Szkole Asystentek Technicznych Akademii Medycznej ( Gdański Uniwersytet Medyczny). W okresie 1957–1958 pracownik Department of Metallurgy na uniwersytecie w Cambridge. Od 1996 na emeryturze.
Projektant elektrochemicznych zabezpieczeń przeciwkorozyjnych około stu obiektów (statków, doków, rurociągów, szybów). Twórca lub współtwórca 55 opatentowanych wynalazków (m.in. nośnej instalacji anod do katodowej ochrony przeciwkorozyjnej), wdrożeń (wśród nich: ochrona elektrochemiczna sieci ciepłowniczych i rurociągów w Gdańsku, ochrona katodowa Mostu Siennickiego w Gdańsku). Autor publikacji naukowych, m.in. Katodowa protektorowa i anodowa ochrona metali w technice (1960), Z zagadnień korozji metali (1965), Technika przeciwkorozyjna. Praca zbiorowa (cz. 1–2, 1973–1976). Przedstawiciel Polski w Światowej Radzie Korozyjnej, ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Walki z Korozją. Był generalnym konsultantem w Specjalistycznym Przedsiębiorstwie Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych „Corrpol” w Gdańsku (1995–1996) oraz w Zakładzie Usług Antykorozyjnych „Korserwis” w Łodzi. Członek Rady Programowej czasopisma „Ochrona przed Korozją”.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000). Laureat nagrody wojewody gdańskiego w dziedzinie nauki (1988). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017, red. Wojciech Chrzanowski, Gdańsk 2017, s. 83–84.
