BELLAIR FRANZ, pastor kościoła św. Piotra i Pawła
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''FRANZ BELLAIR''' (1762 Gdańsk – 23 V 1831 Gdańsk), pastor kalwińskiego [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościoła św. Piotra i Pawła]]. | + | '''FRANZ BELLAIR''' (François) (1762 Gdańsk – 23 V 1831 Gdańsk), pastor kalwińskiego [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościoła św. Piotra i Pawła]]. Jedyne z sześciorga dzieci Franza (François) Bellaira i poślubionej 21 II 1760 w kościele św. Piotra i Pawła Reginy Concordii, córki Emanuela Preußa (chrzest 13 I 1697 tamże), które osiągnęło wiek dojrzały. Od 1779 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], następnie od 1787 studiował teologię w Halle. Już podczas studiów ubiegał się bezskutecznie o posadę kantora w gdańskiej [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole św. Piotra i Pawła]]. Wiosną 1790 powrócił do Gdańska i został kaznodzieją w kościele św. Piotra i Pawła. W latach 1790–1812 sprawował urząd rektora [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły św. Piotra i Pawła]]. W 1812 przyjął święcenia i wobec zniszczenia w okresie napoleońskim kościoła św. Piotra i Pawła, oddelegowany został do drugiej gdańskiej kalwińskiej świątyni, [[KOŚCIÓŁ ŚW. ELŻBIETY | kościoła św. Elżbiety]]. Nosił tam nietypowy tytuł czasowego nadpastora. W 1821 został pastorem odbudowanego po zniszczeniach kościoła św. Piotra i Pawła. <br/><br/> |
| − | Jego pierwsza żona, Renata Florentina z domu Stannke, zmarła 29 XI 1808 w wieku 51 lat | + | Jego pierwsza żona, poślubiona 28 IV 1791 w kościele św. Piotra i Pawła Renata Florentina, córka Jakoba z domu Stannke (Stanecke, Stannicke), zmarła 29 XI 1808 w wieku 51 lat. 20 V 1810 w kościele św. Piotra i Pawła wziął ślub z Dorothą (ur. 1790), córką Ernsta Gottharda Schultza. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 119 z 26 V 1831, s. 1222 (nekrolog).<br/> | „Danziger Intelligenzblatt”, nr 119 z 26 V 1831, s. 1222 (nekrolog).<br/> | ||
Gliński Mirosław, ''Pastorzy gdańscy w okresie zaboru pruskiego (1793–1920)'', Gdański Rocznik Ewangelicki, 2, 2008, s. 102.<br/> | Gliński Mirosław, ''Pastorzy gdańscy w okresie zaboru pruskiego (1793–1920)'', Gdański Rocznik Ewangelicki, 2, 2008, s. 102.<br/> | ||
| − | Simson Paul, ''Geschichte der Schule zu St. Petri und Pauli in Danzig'', Bd. 1, Danzig 1904, s. 92. | + | Simson Paul, ''Geschichte der Schule zu St. Petri und Pauli in Danzig'', Bd. 1, Danzig 1904, s. 92.<br/> |
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 425; 2, 66; 3, 460; 4, 240. | ||
Wersja z 07:58, 7 wrz 2023
FRANZ BELLAIR (François) (1762 Gdańsk – 23 V 1831 Gdańsk), pastor kalwińskiego kościoła św. Piotra i Pawła. Jedyne z sześciorga dzieci Franza (François) Bellaira i poślubionej 21 II 1760 w kościele św. Piotra i Pawła Reginy Concordii, córki Emanuela Preußa (chrzest 13 I 1697 tamże), które osiągnęło wiek dojrzały. Od 1779 uczeń Gimnazjum Akademickiego, następnie od 1787 studiował teologię w Halle. Już podczas studiów ubiegał się bezskutecznie o posadę kantora w gdańskiej szkole św. Piotra i Pawła. Wiosną 1790 powrócił do Gdańska i został kaznodzieją w kościele św. Piotra i Pawła. W latach 1790–1812 sprawował urząd rektora szkoły św. Piotra i Pawła. W 1812 przyjął święcenia i wobec zniszczenia w okresie napoleońskim kościoła św. Piotra i Pawła, oddelegowany został do drugiej gdańskiej kalwińskiej świątyni, kościoła św. Elżbiety. Nosił tam nietypowy tytuł czasowego nadpastora. W 1821 został pastorem odbudowanego po zniszczeniach kościoła św. Piotra i Pawła.
Jego pierwsza żona, poślubiona 28 IV 1791 w kościele św. Piotra i Pawła Renata Florentina, córka Jakoba z domu Stannke (Stanecke, Stannicke), zmarła 29 XI 1808 w wieku 51 lat. 20 V 1810 w kościele św. Piotra i Pawła wziął ślub z Dorothą (ur. 1790), córką Ernsta Gottharda Schultza.
Bibliografia:
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 119 z 26 V 1831, s. 1222 (nekrolog).
Gliński Mirosław, Pastorzy gdańscy w okresie zaboru pruskiego (1793–1920), Gdański Rocznik Ewangelicki, 2, 2008, s. 102.
Simson Paul, Geschichte der Schule zu St. Petri und Pauli in Danzig, Bd. 1, Danzig 1904, s. 92.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 425; 2, 66; 3, 460; 4, 240.
