BEHRENDT ERWIN, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Behrendt Erwin.JPG|thumb|Erwin Behrendt]] | [[File:Behrendt Erwin.JPG|thumb|Erwin Behrendt]] | ||
[[File:2_Leon_Miszewski.jpg|thumb|Grono pedagogiczne Gimnazjum Polskiego, rok szkolny 1922/1923, Erwin Behrendt stoi trzeci od prawej]] | [[File:2_Leon_Miszewski.jpg|thumb|Grono pedagogiczne Gimnazjum Polskiego, rok szkolny 1922/1923, Erwin Behrendt stoi trzeci od prawej]] | ||
| − | '''ERWIN BEHRENDT''' (31 X 1890 Dąbrówka koło Kwidzyna – 1939 Szpęgawsk?), nauczyciel w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], działacz Polonii gdańskiej. Syn Józefa, od 1899 sekretarza kurii biskupiej w Pelplinie, i Agaty z Truszyńskich. | + | '''ERWIN BEHRENDT''' (31 X 1890 Dąbrówka koło Kwidzyna – 1939 Szpęgawsk?), nauczyciel w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], działacz Polonii gdańskiej. Syn Józefa, od 1899 sekretarza kurii biskupiej w Pelplinie, i Agaty z Truszyńskich. Uczęszczał do Collegium Marianum w Pelplinie, w 1914 zdał maturę w Wejherowie, należał do tajnych polskich kółek samokształceniowych. Podczas I wojny światowej służył w armii niemieckiej, studiował teologię w Münster, w latach 1919–1921 filologię klasyczną w Królewcu i Poznaniu. Stypendysta Towarzystwa Pomocy Naukowej dla Prus Zachodnich, w Poznaniu należał do Akademickiego Koła Pomorzan, był współzałożycielem korporacji "Magna Polona". Brał udział w plebiscytach śląskich.<br/><br/> |
| − | W 1922 urlopowany z Państwowego Gimnazjum w Wejherowie do pracy w gdańskim Gimnazjum Polskim, nauczał greki, łaciny i języka niemieckiego. Obok [[ROMATOWSKI LEON, nauczyciel w Gimnazjum Polskim | Leona Romatowskiego]] jeden z dwóch nauczających w Gimnazjum Polskim przez cały okres działalności tej szkoły. Od 1934 nauczał w zmniejszonym wymiarze godzin z uwagi na aktywną działalność na innych polach. Organizator w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] polskiego [[HARCERSTWO | harcerstwa]], założyciel i do 1927 opiekun męskiej drużyny harcerskiej, prezes Koła Przyjaciół Harcerstwa. Od 15 X 1934, z ramienia [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II WWG]], inspektor [[SZKOŁY SENACKIE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | szkół senackich]] z nauczaniem języka polskiego, członek Komisji Oświatowej [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]], [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]].<br/><br/> | + | W 1922 urlopowany z Państwowego Gimnazjum w Wejherowie do pracy w gdańskim Gimnazjum Polskim, nauczał greki, łaciny i języka niemieckiego. Obok [[ROMATOWSKI LEON, nauczyciel w Gimnazjum Polskim | Leona Romatowskiego]] jeden z dwóch nauczających w Gimnazjum Polskim przez cały okres działalności tej szkoły. Od 1934 nauczał w zmniejszonym wymiarze godzin z uwagi na aktywną działalność na innych polach. Organizator w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] polskiego [[HARCERSTWO | harcerstwa]], założyciel i do 1927 opiekun męskiej drużyny harcerskiej, prezes Koła Przyjaciół Harcerstwa. Od 15 X 1934, z ramienia [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II WWG]], inspektor [[SZKOŁY SENACKIE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | szkół senackich]] z nauczaniem języka polskiego, wiceprezes powołanego 27 XI 1936 „Koła Pelpliniaków w Gdańsku”, zrzeszającego byłych uczniów Collegium Marianum w Pelplinie, członek Komisji Oświatowej [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]], [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]].<br/><br/> |
W 1939 awansowany na dyrektora gimnazjum w Toruniu, stanowiska nie objął, aresztowany w Pelplinie 2 X 1939, zwolniony po dwóch tygodniach, pod koniec października aresztowany ponownie z grupą pelplińskich księży, zamordowany najpewniej pod koniec 1939. Odznaczony był Medalem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi. Od 1928 żonaty był z Ireną z domu May, miał dwóch synów.<br/><br/> | W 1939 awansowany na dyrektora gimnazjum w Toruniu, stanowiska nie objął, aresztowany w Pelplinie 2 X 1939, zwolniony po dwóch tygodniach, pod koniec października aresztowany ponownie z grupą pelplińskich księży, zamordowany najpewniej pod koniec 1939. Odznaczony był Medalem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi. Od 1928 żonaty był z Ireną z domu May, miał dwóch synów.<br/><br/> | ||
Jego nazwisko widnieje na tablicy pamiątkowej [[POMNIK NAUCZYCIELI POLSKICH II WMG |polskich nauczycieli z Wolnego Miasta Gdańska zamordowanych i zmarłych podczas II wojny światowej]] (przy ul. Wałowej 21). {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Jego nazwisko widnieje na tablicy pamiątkowej [[POMNIK NAUCZYCIELI POLSKICH II WMG |polskich nauczycieli z Wolnego Miasta Gdańska zamordowanych i zmarłych podczas II wojny światowej]] (przy ul. Wałowej 21). {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 11:51, 17 kwi 2023
ERWIN BEHRENDT (31 X 1890 Dąbrówka koło Kwidzyna – 1939 Szpęgawsk?), nauczyciel w Gimnazjum Polskim, działacz Polonii gdańskiej. Syn Józefa, od 1899 sekretarza kurii biskupiej w Pelplinie, i Agaty z Truszyńskich. Uczęszczał do Collegium Marianum w Pelplinie, w 1914 zdał maturę w Wejherowie, należał do tajnych polskich kółek samokształceniowych. Podczas I wojny światowej służył w armii niemieckiej, studiował teologię w Münster, w latach 1919–1921 filologię klasyczną w Królewcu i Poznaniu. Stypendysta Towarzystwa Pomocy Naukowej dla Prus Zachodnich, w Poznaniu należał do Akademickiego Koła Pomorzan, był współzałożycielem korporacji "Magna Polona". Brał udział w plebiscytach śląskich.
W 1922 urlopowany z Państwowego Gimnazjum w Wejherowie do pracy w gdańskim Gimnazjum Polskim, nauczał greki, łaciny i języka niemieckiego. Obok Leona Romatowskiego jeden z dwóch nauczających w Gimnazjum Polskim przez cały okres działalności tej szkoły. Od 1934 nauczał w zmniejszonym wymiarze godzin z uwagi na aktywną działalność na innych polach. Organizator w II Wolnym Mieście Gdańsku polskiego harcerstwa, założyciel i do 1927 opiekun męskiej drużyny harcerskiej, prezes Koła Przyjaciół Harcerstwa. Od 15 X 1934, z ramienia Senatu II WWG, inspektor szkół senackich z nauczaniem języka polskiego, wiceprezes powołanego 27 XI 1936 „Koła Pelpliniaków w Gdańsku”, zrzeszającego byłych uczniów Collegium Marianum w Pelplinie, członek Komisji Oświatowej Gdańskiej Macierzy Szkolnej, Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki.
W 1939 awansowany na dyrektora gimnazjum w Toruniu, stanowiska nie objął, aresztowany w Pelplinie 2 X 1939, zwolniony po dwóch tygodniach, pod koniec października aresztowany ponownie z grupą pelplińskich księży, zamordowany najpewniej pod koniec 1939. Odznaczony był Medalem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi. Od 1928 żonaty był z Ireną z domu May, miał dwóch synów.
Jego nazwisko widnieje na tablicy pamiątkowej polskich nauczycieli z Wolnego Miasta Gdańska zamordowanych i zmarłych podczas II wojny światowej (przy ul. Wałowej 21).
Bibliografia:
Janik Bernard, Życiorysy pracowników Gimnazjum Polskiego w Gdańsku, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1976, s. 146-147.
Sroczyńska-Wyczańska Krystyna, Nauczyciele Gimnazjum, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1989, s. 304.
Szews Jerzy, Behrendt Erwin, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. I, Gdańsk 1992, s. 83.
