KAUTZ NATHANAEL FRIEDRICH, pastor kościoła św. Jana
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Nathanael_Kautz.jpg |thumb| Nathanael Friedrich Kautz, rytował [[DEISCH MATTHAEUS, rytownik | Matthaeus Deisch]], wedle [[WESSEL JACOB, artysta malarz | Jacoba Wessela]], 1765]] | [[File: Nathanael_Kautz.jpg |thumb| Nathanael Friedrich Kautz, rytował [[DEISCH MATTHAEUS, rytownik | Matthaeus Deisch]], wedle [[WESSEL JACOB, artysta malarz | Jacoba Wessela]], 1765]] | ||
| − | '''NATHANAEL FRIEDRICH KAUTZ''' (Kantz | + | '''NATHANAEL FRIEDRICH KAUTZ''' (Kantz) (5 VII 1714 Gdańsk – 22 X 1775 Gdańsk), teolog, historyk, pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. Syn Johanna Friedricha (11 XII 1684 Gdańsk – 1722 Gdańsk), chrzczony 23 VII 1714 w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościele Bożego Ciała]], ojcem chrzestnym był Reinhold Georg von Cölmer (17 X 1661 Gdańsk – 20 I 1723 Gdańsk), kupca, od 1706 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]], od 1718 [[RADA MIEJSKA | rajcy]].<br/><br/> |
Od 1728 uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, ukończył studia teologiczne w Lipsku (1735–1736). Zweryfikowany 1 VII 1740 przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] jako kaznodzieja. W latach 1742–1743 był kaznodzieją w gdańskim [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]], w 1743–1744 kaznodzieją w Tujsku (Tiegenort). Od 1744 diakon w gdańskim kościele św. Jana, od 1757 do śmierci pastor tego kościoła. <br/><br/> | Od 1728 uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, ukończył studia teologiczne w Lipsku (1735–1736). Zweryfikowany 1 VII 1740 przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] jako kaznodzieja. W latach 1742–1743 był kaznodzieją w gdańskim [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]], w 1743–1744 kaznodzieją w Tujsku (Tiegenort). Od 1744 diakon w gdańskim kościele św. Jana, od 1757 do śmierci pastor tego kościoła. <br/><br/> | ||
Autor między innymi ''De religionis christianae in Polonia initiis dissertationem Praeside Godofr. Lengnich...'' (Gedani 1734); ''Praecipua ac publica Religionis Evangelicae in Polonia fata sub Sigismundo I. Sigismundo Augusto et Henrico Valesio Regibus auctore...'' (Hamburgi 1738) oraz wygłoszonej przez siebie 20 III 1759 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] mowy na pogrzebie [[KLEIN JACOB THEODOR, prawnik, przyrodnik | Jacoba Theodora Kleina]] (1759). <br/><br/> | Autor między innymi ''De religionis christianae in Polonia initiis dissertationem Praeside Godofr. Lengnich...'' (Gedani 1734); ''Praecipua ac publica Religionis Evangelicae in Polonia fata sub Sigismundo I. Sigismundo Augusto et Henrico Valesio Regibus auctore...'' (Hamburgi 1738) oraz wygłoszonej przez siebie 20 III 1759 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] mowy na pogrzebie [[KLEIN JACOB THEODOR, prawnik, przyrodnik | Jacoba Theodora Kleina]] (1759). <br/><br/> | ||
Od około 1743 żonaty był z Florentyna Agathą (1723 Gdańsk – pochowana 25 II 1789 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 34), córką profesora Gimnazjum Akademickiego Carla Ludwiga Hoheisela (ochrzczony 25 IX 1692 – pochowany 24 IV 1732 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] pod płytą nagrobną nr 70), która przed swoją śmiercią wpłaciła 500 florenów (równowartość rocznego zarobku nauczyciela) do samopomocowej kasy wdów po gdańskich duchownych. Ojciec Joachima (ur. 1744 Gdańsk). <br/><br/> | Od około 1743 żonaty był z Florentyna Agathą (1723 Gdańsk – pochowana 25 II 1789 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 34), córką profesora Gimnazjum Akademickiego Carla Ludwiga Hoheisela (ochrzczony 25 IX 1692 – pochowany 24 IV 1732 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] pod płytą nagrobną nr 70), która przed swoją śmiercią wpłaciła 500 florenów (równowartość rocznego zarobku nauczyciela) do samopomocowej kasy wdów po gdańskich duchownych. Ojciec Joachima (ur. 1744 Gdańsk). <br/><br/> | ||
Pochowany 9 XI 1775 w kościele NMP po płytą nagrobną nr 34, zakupioną w 1710 przez jego dziada Nathanaela Kemerera (1656–1710). Zachował się pośmiertny inwentarz pozostawionych przez niego rzeczy, z między innymi dużym zespołem sreber gdańskich wytwórców. Do 1945 jego portret, autorstwa [[WESSEL JACOB, artysta malarz | Jacoba Wessela]], wisiał na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, nad drzwiami wejściowymi do [[ZAPPIO ZACHARIAS, kupiec, filantrop | Biblioteki Zachariasa Zappio]], obecnie zaginiony. Wykonany według tego obrazu przez [[DEISCH MATTHAEUS, rytownik | Matthaeusa Deischa]] w 1765 miedzioryt, który wisiał w tzw. dużej zakrystii (obecnie Kaplica Najświętszego Sakramentu), znajduje się w [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Bibliotece Gdańskiej PAN]]. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany 9 XI 1775 w kościele NMP po płytą nagrobną nr 34, zakupioną w 1710 przez jego dziada Nathanaela Kemerera (1656–1710). Zachował się pośmiertny inwentarz pozostawionych przez niego rzeczy, z między innymi dużym zespołem sreber gdańskich wytwórców. Do 1945 jego portret, autorstwa [[WESSEL JACOB, artysta malarz | Jacoba Wessela]], wisiał na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, nad drzwiami wejściowymi do [[ZAPPIO ZACHARIAS, kupiec, filantrop | Biblioteki Zachariasa Zappio]], obecnie zaginiony. Wykonany według tego obrazu przez [[DEISCH MATTHAEUS, rytownik | Matthaeusa Deischa]] w 1765 miedzioryt, który wisiał w tzw. dużej zakrystii (obecnie Kaplica Najświętszego Sakramentu), znajduje się w [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Bibliotece Gdańskiej PAN]]. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:12, 5 sty 2023
NATHANAEL FRIEDRICH KAUTZ (Kantz) (5 VII 1714 Gdańsk – 22 X 1775 Gdańsk), teolog, historyk, pastor kościoła św. Jana. Syn Johanna Friedricha (11 XII 1684 Gdańsk – 1722 Gdańsk), chrzczony 23 VII 1714 w kościele Bożego Ciała, ojcem chrzestnym był Reinhold Georg von Cölmer (17 X 1661 Gdańsk – 20 I 1723 Gdańsk), kupca, od 1706 ławnika, od 1718 rajcy.
Od 1728 uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, ukończył studia teologiczne w Lipsku (1735–1736). Zweryfikowany 1 VII 1740 przez Ministerium Duchowne jako kaznodzieja. W latach 1742–1743 był kaznodzieją w gdańskim Domu Dobroczynności, w 1743–1744 kaznodzieją w Tujsku (Tiegenort). Od 1744 diakon w gdańskim kościele św. Jana, od 1757 do śmierci pastor tego kościoła.
Autor między innymi De religionis christianae in Polonia initiis dissertationem Praeside Godofr. Lengnich... (Gedani 1734); Praecipua ac publica Religionis Evangelicae in Polonia fata sub Sigismundo I. Sigismundo Augusto et Henrico Valesio Regibus auctore... (Hamburgi 1738) oraz wygłoszonej przez siebie 20 III 1759 w kościele Najświętszej Marii Panny mowy na pogrzebie Jacoba Theodora Kleina (1759).
Od około 1743 żonaty był z Florentyna Agathą (1723 Gdańsk – pochowana 25 II 1789 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 34), córką profesora Gimnazjum Akademickiego Carla Ludwiga Hoheisela (ochrzczony 25 IX 1692 – pochowany 24 IV 1732 w kościele św. Trójcy pod płytą nagrobną nr 70), która przed swoją śmiercią wpłaciła 500 florenów (równowartość rocznego zarobku nauczyciela) do samopomocowej kasy wdów po gdańskich duchownych. Ojciec Joachima (ur. 1744 Gdańsk).
Pochowany 9 XI 1775 w kościele NMP po płytą nagrobną nr 34, zakupioną w 1710 przez jego dziada Nathanaela Kemerera (1656–1710). Zachował się pośmiertny inwentarz pozostawionych przez niego rzeczy, z między innymi dużym zespołem sreber gdańskich wytwórców. Do 1945 jego portret, autorstwa Jacoba Wessela, wisiał na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, nad drzwiami wejściowymi do Biblioteki Zachariasa Zappio, obecnie zaginiony. Wykonany według tego obrazu przez Matthaeusa Deischa w 1765 miedzioryt, który wisiał w tzw. dużej zakrystii (obecnie Kaplica Najświętszego Sakramentu), znajduje się w Bibliotece Gdańskiej PAN.
