BLECH ABRAHAM FRIEDRICH, pastor
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''ABRAHAM FRIEDRICH BLECH''' (12 II 1762 Gdańsk – 17 XII 1830 Kiełpino Górne koło Gdańska), pastor. Syn armatora, właściciela statku, Benjamina Blecha (1712-1783) oraz poślubionej mu 24 V 1740 Marii Dorothei, córki kaznodziei z Nowego Stawu Christopha Jacobiego. Miał dziesięcioro rodzeństwa. Od 1775 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], od 1782 studiował teologię na uniwersytetach w Getyndze, od 1784 w Lipsku, gdzie uzyskał doktorat. W Gdańsku od 1789 diakon [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (I) | kościoła Zbawiciela na Zaroślaku]], w 1796 przeszedł do pracy kaznodziejskiej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]], w 1802 [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. Od 1812 profesor historii i geografii w Gimnazjum Akademickim, od 1817 w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]. Od 1816 członek prowincjonalnego, zachodniopruskiego Królewskiego Konsystorza Ewangelickiego w Gdańsku. <br /><br /> | '''ABRAHAM FRIEDRICH BLECH''' (12 II 1762 Gdańsk – 17 XII 1830 Kiełpino Górne koło Gdańska), pastor. Syn armatora, właściciela statku, Benjamina Blecha (1712-1783) oraz poślubionej mu 24 V 1740 Marii Dorothei, córki kaznodziei z Nowego Stawu Christopha Jacobiego. Miał dziesięcioro rodzeństwa. Od 1775 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], od 1782 studiował teologię na uniwersytetach w Getyndze, od 1784 w Lipsku, gdzie uzyskał doktorat. W Gdańsku od 1789 diakon [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (I) | kościoła Zbawiciela na Zaroślaku]], w 1796 przeszedł do pracy kaznodziejskiej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]], w 1802 [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. Od 1812 profesor historii i geografii w Gimnazjum Akademickim, od 1817 w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]. Od 1816 członek prowincjonalnego, zachodniopruskiego Królewskiego Konsystorza Ewangelickiego w Gdańsku. <br /><br /> | ||
| − | Oprócz nauczania opiekował się, po śmierci ich ojca, braćmi Reinick: [[REINICK ROBERT | Robertem]], późniejszym poetą i malarzem oraz [[REINICK ALFRED | Alfredem]], późniejszym kupcem. Sfinansował z własnych środków naukę [[HIRSCH SIMON JOSEPH THEODOR, pedagog, historyk, archiwista| Simona Josepha Theodora Hirscha]], którego nakłonił także do przyjęcia chrztu w obrządku luterańskim. W 1825 ze względu na stan zdrowia przeszedł na emeryturę. <br /><br /> | + | Oprócz nauczania opiekował się, po śmierci ich ojca, braćmi Reinick: [[REINICK ROBERT, artysta plastyk, poeta, były patron gdańskiej ulicy | Robertem]], późniejszym poetą i malarzem oraz [[REINICK ALFRED, kupiec, radny | Alfredem]], późniejszym kupcem. Sfinansował z własnych środków naukę [[HIRSCH SIMON JOSEPH THEODOR, pedagog, historyk, archiwista| Simona Josepha Theodora Hirscha]], którego nakłonił także do przyjęcia chrztu w obrządku luterańskim. W 1825 ze względu na stan zdrowia przeszedł na emeryturę. <br /><br /> |
Był właścicielem rodzinnego majątku w [[KIEŁPINO GÓRNE | Kiełpinie Górnym]] oraz od 1808 kamienicy przy Frauengasse 878 (ul. Mariacka 29), którą przebudował na czterokondygnacyjną, z klasycystyczną fasadą. Autor wydanych w 1815 dziejów [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] ''Geschichte der siebenjährigen Leiden Danzigs von 1807 –1814'' (''Historia siedmioletniego cierpienia Gdańska w latach 1807 –1814''), ukazujących jego negatywny stosunek do cesarza Napoleona i jego polityki wobec Gdańska. Głosił poglądy, że Gdańsk słusznie przeszedł w 1793 i 1814 w ręce władców Prus. Autor podręczników i dramatów historycznych (między innymi wystawianego w [[TEATR MIEJSKI | Teatrze Miejskim]] w 1805–1811 ''Stanislaus Leszczyński oder die Belagerung von Danizg'' (''Stanisław Leszczyński albo oblężenie Gdańska'')), wydawanych między innymi pod pseudonimem Adolf Bergen.<br /><br /> | Był właścicielem rodzinnego majątku w [[KIEŁPINO GÓRNE | Kiełpinie Górnym]] oraz od 1808 kamienicy przy Frauengasse 878 (ul. Mariacka 29), którą przebudował na czterokondygnacyjną, z klasycystyczną fasadą. Autor wydanych w 1815 dziejów [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] ''Geschichte der siebenjährigen Leiden Danzigs von 1807 –1814'' (''Historia siedmioletniego cierpienia Gdańska w latach 1807 –1814''), ukazujących jego negatywny stosunek do cesarza Napoleona i jego polityki wobec Gdańska. Głosił poglądy, że Gdańsk słusznie przeszedł w 1793 i 1814 w ręce władców Prus. Autor podręczników i dramatów historycznych (między innymi wystawianego w [[TEATR MIEJSKI | Teatrze Miejskim]] w 1805–1811 ''Stanislaus Leszczyński oder die Belagerung von Danizg'' (''Stanisław Leszczyński albo oblężenie Gdańska'')), wydawanych między innymi pod pseudonimem Adolf Bergen.<br /><br /> | ||
| − | 9 II 1790 zawarł związek małżeński z Renatą Louisą Hildebrandt, zmarłą w czasie pierwszego połogu 1 I 1791. 22 XI 1791 ożenił się z Agatą Wirginią Hildebrandt. Miał syna [[BLECH KARL ADOLPH| Karla Adolpha Blecha]] i trzy córki urodzone w latach 1792-1794: Friederike Auguste, Amalie Pauline i Marie Wilhelmine. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | 9 II 1790 zawarł związek małżeński z Renatą Louisą Hildebrandt, zmarłą w czasie pierwszego połogu 1 I 1791. 22 XI 1791 ożenił się z Agatą Wirginią Hildebrandt. Miał syna [[BLECH KARL ADOLPH, pastor| Karla Adolpha Blecha]] i trzy córki urodzone w latach 1792-1794: Friederike Auguste, Amalie Pauline i Marie Wilhelmine. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:42, 13 gru 2022
ABRAHAM FRIEDRICH BLECH (12 II 1762 Gdańsk – 17 XII 1830 Kiełpino Górne koło Gdańska), pastor. Syn armatora, właściciela statku, Benjamina Blecha (1712-1783) oraz poślubionej mu 24 V 1740 Marii Dorothei, córki kaznodziei z Nowego Stawu Christopha Jacobiego. Miał dziesięcioro rodzeństwa. Od 1775 uczeń Gimnazjum Akademickiego, od 1782 studiował teologię na uniwersytetach w Getyndze, od 1784 w Lipsku, gdzie uzyskał doktorat. W Gdańsku od 1789 diakon kościoła Zbawiciela na Zaroślaku, w 1796 przeszedł do pracy kaznodziejskiej w kościele św. Jakuba, w 1802 kościele Najświętszej Marii Panny. Od 1812 profesor historii i geografii w Gimnazjum Akademickim, od 1817 w Gimnazjum Miejskim. Od 1816 członek prowincjonalnego, zachodniopruskiego Królewskiego Konsystorza Ewangelickiego w Gdańsku.
Oprócz nauczania opiekował się, po śmierci ich ojca, braćmi Reinick: Robertem, późniejszym poetą i malarzem oraz Alfredem, późniejszym kupcem. Sfinansował z własnych środków naukę Simona Josepha Theodora Hirscha, którego nakłonił także do przyjęcia chrztu w obrządku luterańskim. W 1825 ze względu na stan zdrowia przeszedł na emeryturę.
Był właścicielem rodzinnego majątku w Kiełpinie Górnym oraz od 1808 kamienicy przy Frauengasse 878 (ul. Mariacka 29), którą przebudował na czterokondygnacyjną, z klasycystyczną fasadą. Autor wydanych w 1815 dziejów I Wolnego Miasta Gdańska Geschichte der siebenjährigen Leiden Danzigs von 1807 –1814 (Historia siedmioletniego cierpienia Gdańska w latach 1807 –1814), ukazujących jego negatywny stosunek do cesarza Napoleona i jego polityki wobec Gdańska. Głosił poglądy, że Gdańsk słusznie przeszedł w 1793 i 1814 w ręce władców Prus. Autor podręczników i dramatów historycznych (między innymi wystawianego w Teatrze Miejskim w 1805–1811 Stanislaus Leszczyński oder die Belagerung von Danizg (Stanisław Leszczyński albo oblężenie Gdańska)), wydawanych między innymi pod pseudonimem Adolf Bergen.
9 II 1790 zawarł związek małżeński z Renatą Louisą Hildebrandt, zmarłą w czasie pierwszego połogu 1 I 1791. 22 XI 1791 ożenił się z Agatą Wirginią Hildebrandt. Miał syna Karla Adolpha Blecha i trzy córki urodzone w latach 1792-1794: Friederike Auguste, Amalie Pauline i Marie Wilhelmine.
