DEVRIENT CARL FELIX, właściciel stoczni, radny
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę DEVRIENT CARL FELIX, wlaściciel stoczni, radny na DEVRIENT CARL FELIX, właściciel stoczni, radny) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''CARL FELIX DEVRIENT''' (29 I 1826 Berlin – 16 IX 1907 Drezno), przedsiębiorca, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn Eduarda (z rodziny zasłużonej dla historii niemieckiego teatru w XIX wieku), aktora, dramatopisarza i dyrektora teatru w Karlsruhe i Theresy z domu Schlesinger. Brat Ottona (1838–1894), dramatopisarza, dyrektor teatru w Karlruhe. Bratanek aktora Ludwiga Devrienta, występującego także na scenie gdańskiego [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]]. Zapewne ukończył Królewski Instytut Przemysłowy w Berlinie, praktykę w zakresie budownictwa okrętowego odbył w Anglii. W 1850 | + | '''CARL FELIX DEVRIENT''' (29 I 1826 Berlin – 16 IX 1907 Drezno), przedsiębiorca, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn Eduarda (z rodziny zasłużonej dla historii niemieckiego teatru w XIX wieku), aktora, dramatopisarza i dyrektora teatru w Karlsruhe i Theresy z domu Schlesinger. Brat Ottona (1838–1894), dramatopisarza, dyrektor teatru w Karlruhe. Bratanek aktora Ludwiga Devrienta, występującego także na scenie gdańskiego [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]]. Zapewne ukończył Królewski Instytut Przemysłowy w Berlinie, praktykę w zakresie budownictwa okrętowego odbył w Anglii. W 1850 pracował w dowództwie pruskiej marynarki wojennej, na której potrzeby opracowano projekty dwóch okrętów (jeden skierowany do realizacji).<br/><br/> |
| − | W Gdańsku od | + | W Gdańsku od 1851, pracował w warsztatach stoczni wojennej ([[STOCZNIA KRÓLEWSKA | Stocznia Królewska]]). Współpracował tam z [[KLAWITTER JOHANN WILHELM, właściciel stoczni, radny | Johannem Wilhelmem Klawitterem]] przy budowie parowo-żaglowej korwety [[DANZIG, korweta (1850) | „Danzig”]] dla pruskiej marynarki, w 1852 żaglowego szkunera „Hela” (wodowanie 18 X 1853, użytkowany przez marynarkę wojenną do 1872). Po rezygnacji z pracy w stoczni wojennej, 1 IV 1856 wspólnie z kupcem Carlem Emilem Keierem założył na [[POLSKI HAK | Polskim Haku]] przedsiębiorstwo budowy statków ([[STOCZNIA DEVRIENTA | Stocznia Devrienta]]). Z powodu trudności finansowych (efekt pożaru stoczni w 1883), w kwietniu 1890 sprzedał stocznię i mimo propozycji od nowych właścicieli, aby został w niej dyrektorem, 28 XI 1890 wyjechał do Budapesztu, gdzie w marcu 1891 dołączyła do niego żona i dzieci.<br/><br/> |
| − | W latach 1863–1868 i 1879–1881 członek gdańskiej Rady Miejskiej, od 1861 | + | W latach 1863–1868 i 1879–1881 członek gdańskiej Rady Miejskiej, od 1861 loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]), [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], związku mistrzów budowy okrętów. Żonaty z Elise z domu Wagner, miał z nią ośmioro dzieci, które po dojściu do pełnoletności opuściły Gdańsk. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:14, 9 lis 2022
CARL FELIX DEVRIENT (29 I 1826 Berlin – 16 IX 1907 Drezno), przedsiębiorca, radny Gdańska. Syn Eduarda (z rodziny zasłużonej dla historii niemieckiego teatru w XIX wieku), aktora, dramatopisarza i dyrektora teatru w Karlsruhe i Theresy z domu Schlesinger. Brat Ottona (1838–1894), dramatopisarza, dyrektor teatru w Karlruhe. Bratanek aktora Ludwiga Devrienta, występującego także na scenie gdańskiego Teatru Miejskiego. Zapewne ukończył Królewski Instytut Przemysłowy w Berlinie, praktykę w zakresie budownictwa okrętowego odbył w Anglii. W 1850 pracował w dowództwie pruskiej marynarki wojennej, na której potrzeby opracowano projekty dwóch okrętów (jeden skierowany do realizacji).
W Gdańsku od 1851, pracował w warsztatach stoczni wojennej ( Stocznia Królewska). Współpracował tam z Johannem Wilhelmem Klawitterem przy budowie parowo-żaglowej korwety „Danzig” dla pruskiej marynarki, w 1852 żaglowego szkunera „Hela” (wodowanie 18 X 1853, użytkowany przez marynarkę wojenną do 1872). Po rezygnacji z pracy w stoczni wojennej, 1 IV 1856 wspólnie z kupcem Carlem Emilem Keierem założył na Polskim Haku przedsiębiorstwo budowy statków ( Stocznia Devrienta). Z powodu trudności finansowych (efekt pożaru stoczni w 1883), w kwietniu 1890 sprzedał stocznię i mimo propozycji od nowych właścicieli, aby został w niej dyrektorem, 28 XI 1890 wyjechał do Budapesztu, gdzie w marcu 1891 dołączyła do niego żona i dzieci.
W latach 1863–1868 i 1879–1881 członek gdańskiej Rady Miejskiej, od 1861 loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo), Korporacji Kupców, związku mistrzów budowy okrętów. Żonaty z Elise z domu Wagner, miał z nią ośmioro dzieci, które po dojściu do pełnoletności opuściły Gdańsk.
