HEYN FRIEDRICH, kupiec, armator
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę HEYN FRIEDRICH na HEYN FRIEDRICH, kupiec, armator) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Heyn Friedrich.JPG|thumb|Friedrich Heyn]] | [[File:Heyn Friedrich.JPG|thumb|Friedrich Heyn]] | ||
| − | [[File:Friedrich_Heyn.jpg|thumb|Z prawej kamienica przy Langgasse 75 (ul. Długa), własność w latach 1844–1892 Friedricha Heyna, z lewej kamienica nr 76, własność w latach 1844–1880 Johanna Christiana Lotzina (1803–1899) i siedziba jego firmy „Adolph Lotzin” z tkaninami, jedwabiem i obiciami tapicerskimi, fot. [[BALLERSTÄDT RICHARD ADALBERT| Richard Adalbert Ballerstädt]], 1870]] | + | [[File:Friedrich_Heyn.jpg|thumb|Z prawej kamienica przy Langgasse 75 (ul. Długa), własność w latach 1844–1892 Friedricha Heyna, z lewej kamienica nr 76, własność w latach 1844–1880 Johanna Christiana Lotzina (1803–1899) i siedziba jego firmy „Adolph Lotzin” z tkaninami, jedwabiem i obiciami tapicerskimi, fot. [[BALLERSTÄDT RICHARD ADALBERT, fotograf| Richard Adalbert Ballerstädt]], 1870]] |
[[File:Widok Gdańska od strony południowo-wschodniej, na pierwszym planie Lastadia, Herman Porch, 1846.JPG|thumb|Stocznia Friedricha Heyna przy Lastadii, Herman Porch,1846]] | [[File:Widok Gdańska od strony południowo-wschodniej, na pierwszym planie Lastadia, Herman Porch, 1846.JPG|thumb|Stocznia Friedricha Heyna przy Lastadii, Herman Porch,1846]] | ||
Wersja z 16:44, 22 gru 2022
FRIEDRICH HEYN (15 V 1806 Gdańsk – 6 XII 1892 Gdańsk), kupiec, armator. Syn gdańskiego kupca Gustava Heyna. Właściciel firmy armatorsko-handlowej, zajmującej się hurtowym handlem zbożem, z kantorem w 1839 roku przy Hundegasse 66 (ul. Ogarna), od 1844 do śmierci przy Langgasse 75 (ul. Długa).
Właściciel żaglowych statków handlowych, w 1849 do jego firmy należały: pinka „Emma Heyn” (pojemność 383 łasztów), barki „Die Braut” (312 łasztów), „Stadt Colberg” (286 łasztów), szkuner „Brillant” (257 łasztów), brygi „Belohnung” (147 łasztów) i „Gute Hoffnung” (146 łasztów). W roku 1864 posiadał 7 jednostek typu pinka o pojemności od 130 do 430 łasztów (np. w lipcu 1875 roku jeden z jego statków, „Admiral Prinz Albert”, płynął z Gdańska do Liverpoolu z ładunkiem soli), był też właścicielem największego w swoim czasie w Gdańsku żaglowca „Marineminister von Roon”. Z floty tej w roku 1880 pozostał w eksploatacji już tylko bark „Ottilia” (560 BRT). Posiadał małą stocznię przy Lastadii 35, gdzie w latach 1855–1874 budowane były statki o ładowności nawet ponad tysiąca ton (650 łasztów).
W okresie 1851–1874 nieetatowy członek Zarządu Miasta, w 1846 należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, od 1834 członek gdańskiej loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo). W roku 1844 zgłosił projekt budowy w Gdańsku pierwszej gazowni.
Spadkobiercami majątku była jego czwarta żona Anna Augusta Schenck (ur. 3 V 1852 Gdańsk) i dzieci z poprzednich małżeństw.
