ROSOŁKIEWICZ STANISŁAW KOSTKA, ksiądz, honorowy obywatel Gdańska
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę ROSOŁKIEWICZ STANISŁAW KOSTKA na ROSOŁKIEWICZ STANISŁAW KOSTKA, ksiądz, honorowy obywatel Gdańska) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''STANISŁAW KOSTKA ROSOŁKIEWICZ''' (13 XI 1775 [[STARE SZKOTY | Stare Szkoty]] koło Gdańska – 16 VI 1855 Gdańsk), ksiądz katolicki, [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]]. Syn kuśnierza. Początkowo uczył się w szkole jezuickiej na Starych Szkotach, następnie odbył studia filozoficzno-teologiczne w seminarium duchownym we Włocławku. W latach 1797–1799, ze względu na młody wiek, był nauczycielem w Bydgoszczy.<br/><br/> | '''STANISŁAW KOSTKA ROSOŁKIEWICZ''' (13 XI 1775 [[STARE SZKOTY | Stare Szkoty]] koło Gdańska – 16 VI 1855 Gdańsk), ksiądz katolicki, [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]]. Syn kuśnierza. Początkowo uczył się w szkole jezuickiej na Starych Szkotach, następnie odbył studia filozoficzno-teologiczne w seminarium duchownym we Włocławku. W latach 1797–1799, ze względu na młody wiek, był nauczycielem w Bydgoszczy.<br/><br/> | ||
| − | Święcenia uzyskał 1 IX 1799 | + | Święcenia uzyskał 1 IX 1799 we Włocławku. Skierowany do Gdańska, został wikarym w [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], od 4 V 1818 proboszczem. W 1810 otrzymał godność tytularnego kanonika lwowskiego. Od 1816 dziekan gdański i szambelan papieski, od 1817 oficjał pomorski i gdański, w okresie 1819–1824 wikariusz apostolski dla północnego Pomorza, od 1824 kanonik diecezji chełmińskiej. Od 1836 katecheta w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]].<br/><br/> |
| − | W 1846 | + | W 1846 był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Inicjator powołania w 1848 gdańskiego oddziału ogólnoniemieckiego katolickiego Towarzystwa św. Piusa, zajmującego się prowadzeniem szpitali, szkół, domów opieki nad ubogimi i chorymi. Oddział gdański doprowadził do otwarcia w 1853 [[SZPITAL NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY | Szpitala Najświętszej Marii Panny]].<br/><br/> |
| − | W 50-lecie kapłaństwa odznaczony przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV Orderem Czerwonego Orła III klasy, a przez Radę Miejską nagrodzony honorowym obywatelstwem miasta. Przy wręczaniu orderu i dyplomu w Kaplicy Królewskiej 1 IX 1849 | + | W 50-lecie kapłaństwa odznaczony przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV Orderem Czerwonego Orła III klasy, a przez Radę Miejską nagrodzony honorowym obywatelstwem miasta. Przy wręczaniu orderu i dyplomu w Kaplicy Królewskiej 1 IX 1849, w obecności władz rejencji i miasta, otrzymał od parafian paramenty mszalne, dwa srebrne lichtarze i swój portret pędzla [[FRANZ DAVID CARL | Davida Carla Franza]]. W sprawach polskich się nie wypowiadał. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 13:55, 18 paź 2022
STANISŁAW KOSTKA ROSOŁKIEWICZ (13 XI 1775 Stare Szkoty koło Gdańska – 16 VI 1855 Gdańsk), ksiądz katolicki, honorowy obywatel Gdańska. Syn kuśnierza. Początkowo uczył się w szkole jezuickiej na Starych Szkotach, następnie odbył studia filozoficzno-teologiczne w seminarium duchownym we Włocławku. W latach 1797–1799, ze względu na młody wiek, był nauczycielem w Bydgoszczy.
Święcenia uzyskał 1 IX 1799 we Włocławku. Skierowany do Gdańska, został wikarym w Kaplicy Królewskiej, od 4 V 1818 proboszczem. W 1810 otrzymał godność tytularnego kanonika lwowskiego. Od 1816 dziekan gdański i szambelan papieski, od 1817 oficjał pomorski i gdański, w okresie 1819–1824 wikariusz apostolski dla północnego Pomorza, od 1824 kanonik diecezji chełmińskiej. Od 1836 katecheta w Gimnazjum Miejskim.
W 1846 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Inicjator powołania w 1848 gdańskiego oddziału ogólnoniemieckiego katolickiego Towarzystwa św. Piusa, zajmującego się prowadzeniem szpitali, szkół, domów opieki nad ubogimi i chorymi. Oddział gdański doprowadził do otwarcia w 1853 Szpitala Najświętszej Marii Panny.
W 50-lecie kapłaństwa odznaczony przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV Orderem Czerwonego Orła III klasy, a przez Radę Miejską nagrodzony honorowym obywatelstwem miasta. Przy wręczaniu orderu i dyplomu w Kaplicy Królewskiej 1 IX 1849, w obecności władz rejencji i miasta, otrzymał od parafian paramenty mszalne, dwa srebrne lichtarze i swój portret pędzla Davida Carla Franza. W sprawach polskich się nie wypowiadał.
