KAPCZYŃSKI PIOTR, działacz opozycji demokratycznej, wydawca
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Kapczyński Piotr.JPG|thumb|Piotr Kapczyński]] | [[File:Kapczyński Piotr.JPG|thumb|Piotr Kapczyński]] | ||
| − | '''PIOTR KAPCZYŃSKI''' (ur. 24 X 1953 Poznań), działacz opozycji demokratycznej, wydawca. Syn Jerzego i Łucji. W 1979 absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie Szkoła Główna Handlowa) na kierunku ekonomia handlu zagranicznego. Podczas studiów współpracował z Biurem Interwencyjnym Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, w latach 1978–1980 z [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]] (WZZ), zajmując się drukiem i kolportażem. 9 VII 1978 zatrzymany w Gdyni podczas kolportażu oświadczeń w sprawie głodówki i skazania [[WYSZKOWSKI BŁAŻEJ | Błażeja Wyszkowskiego]]. W okresie 1979–1980 był zatrudniony jako referent w Fabryce Urządzeń Okrętowych Techmet w Pruszczu Gdańskim. W czerwcu 1980 z Maciejem Kapczyńskim i Zbigniewem Nowkiem założył w Gdańsku niezależne Wydawnictwo Alternatywy (dla zmylenia Służby Bezpieczeństwa używające różnych nazw). 21 III 1980 [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służba Bezpieczeństwa]] (SB) dokonała przeszukania jego mieszkania, konfiskując miedzy innymi pismo "Bratniak". W sierpniu 1980 z Maciejem Kopczyńskim i Zbigniewem Nowakiem wydrukowali 8 000 ulotek WZZ Wybrzeża w obronie zwolnionej z pracy [[WALENTYNOWICZ ANNA | Anny Walentynowicz]]. Od jesieni 1980 pracownik Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy Międzyzakładowej Komisji Związkowej [[SOLIDARNOŚĆ | „Solidarność”]] w Gdańsku. <br/><br/> | + | '''PIOTR KAPCZYŃSKI''' (ur. 24 X 1953 Poznań), działacz opozycji demokratycznej, wydawca. Syn Jerzego i Łucji. W 1979 absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie Szkoła Główna Handlowa) na kierunku ekonomia handlu zagranicznego. Podczas studiów współpracował z Biurem Interwencyjnym Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, w latach 1978–1980 z [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]] (WZZ), zajmując się drukiem i kolportażem. 9 VII 1978 zatrzymany w Gdyni podczas kolportażu oświadczeń w sprawie głodówki i skazania [[WYSZKOWSKI BŁAŻEJ, działacz opozycji demokratyczne, żeglarz, olimpijczyk | Błażeja Wyszkowskiego]]. W okresie 1979–1980 był zatrudniony jako referent w Fabryce Urządzeń Okrętowych Techmet w Pruszczu Gdańskim. W czerwcu 1980 z Maciejem Kapczyńskim i Zbigniewem Nowkiem założył w Gdańsku niezależne Wydawnictwo Alternatywy (dla zmylenia Służby Bezpieczeństwa używające różnych nazw). 21 III 1980 [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służba Bezpieczeństwa]] (SB) dokonała przeszukania jego mieszkania, konfiskując miedzy innymi pismo "Bratniak". W sierpniu 1980 z Maciejem Kopczyńskim i Zbigniewem Nowakiem wydrukowali 8 000 ulotek WZZ Wybrzeża w obronie zwolnionej z pracy [[WALENTYNOWICZ ANNA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowy obywatel Gdańska, patronka skweru | Anny Walentynowicz]]. Od jesieni 1980 pracownik Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy Międzyzakładowej Komisji Związkowej [[SOLIDARNOŚĆ | „Solidarność”]] w Gdańsku. <br/><br/> |
Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981) ukrywał się przed internowaniem, ujawnił się 22 VII 1983 korzystając z ustawy o amnestii. Współorganizator podziemnej poligrafii: wydawca, redaktor, drukarz, kolporter ulotek podziemnej Solidarności (sygnowanych literą „A”) i Niezależnego Zrzeszenia Studentów (sygnowanego literą „Z”), pism podziemnych: „Niezależny Serwis Informacyjny «A»” i „Gdańsk”; działalność wydawniczą prowadził do 1988; w 1983–1989 członek redakcji „Przeglądu Politycznego”. Aresztowany 8 X 1985 podczas kontroli drogowej na [[HUCISKO | Hucisku]] w Gdańsku, po odkryciu w samochodzie przewożonych podziemnych wydawnictwa. Do 10 IX 1986 przetrzymywany bez wyroku w [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszcie Śledczym]], zwolniony na mocy amnestii. W 1985 zajmował się deratyzacją i dezynsekcją, w latach 1986–1990 pracował w [[SPÓŁDZIELNIA PRACY USŁUG WYSOKOŚCIOWYCH „ŚWIETLIK” | Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik”]] (od 1987 Spółdzielnia Usług Wysokościowych Gdańsk). Od 22 II 1990 przez pięć miesięcy był kierownikiem działu ekonomicznego [[GAZETA GDAŃSKA (II) | „Gazety Gdańskiej”]]. W 1991 wrócił do działalności wydawniczej i doradztwa gospodarczego, specjalizuje się w kartografii, prowadzi spółkę Eko-Kapio. W latach 90. XX wieku członek [[KONGRES LIBERALNO-DEMOKRATYCZNY | Kongresu Liberalno-Demokratycznego]], od 1995 do 2007 przewodniczący Fundacji Liberałów. Brał udział w redagowaniu [[PRZEGLĄD POLITYCZNY | „Przeglądu Politycznego”]]. <br/><br/> | Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981) ukrywał się przed internowaniem, ujawnił się 22 VII 1983 korzystając z ustawy o amnestii. Współorganizator podziemnej poligrafii: wydawca, redaktor, drukarz, kolporter ulotek podziemnej Solidarności (sygnowanych literą „A”) i Niezależnego Zrzeszenia Studentów (sygnowanego literą „Z”), pism podziemnych: „Niezależny Serwis Informacyjny «A»” i „Gdańsk”; działalność wydawniczą prowadził do 1988; w 1983–1989 członek redakcji „Przeglądu Politycznego”. Aresztowany 8 X 1985 podczas kontroli drogowej na [[HUCISKO | Hucisku]] w Gdańsku, po odkryciu w samochodzie przewożonych podziemnych wydawnictwa. Do 10 IX 1986 przetrzymywany bez wyroku w [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszcie Śledczym]], zwolniony na mocy amnestii. W 1985 zajmował się deratyzacją i dezynsekcją, w latach 1986–1990 pracował w [[SPÓŁDZIELNIA PRACY USŁUG WYSOKOŚCIOWYCH „ŚWIETLIK” | Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik”]] (od 1987 Spółdzielnia Usług Wysokościowych Gdańsk). Od 22 II 1990 przez pięć miesięcy był kierownikiem działu ekonomicznego [[GAZETA GDAŃSKA (II) | „Gazety Gdańskiej”]]. W 1991 wrócił do działalności wydawniczej i doradztwa gospodarczego, specjalizuje się w kartografii, prowadzi spółkę Eko-Kapio. W latach 90. XX wieku członek [[KONGRES LIBERALNO-DEMOKRATYCZNY | Kongresu Liberalno-Demokratycznego]], od 1995 do 2007 przewodniczący Fundacji Liberałów. Brał udział w redagowaniu [[PRZEGLĄD POLITYCZNY | „Przeglądu Politycznego”]]. <br/><br/> | ||
W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] [[Category: Ludzie]] | W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:49, 24 gru 2022
PIOTR KAPCZYŃSKI (ur. 24 X 1953 Poznań), działacz opozycji demokratycznej, wydawca. Syn Jerzego i Łucji. W 1979 absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie Szkoła Główna Handlowa) na kierunku ekonomia handlu zagranicznego. Podczas studiów współpracował z Biurem Interwencyjnym Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, w latach 1978–1980 z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża (WZZ), zajmując się drukiem i kolportażem. 9 VII 1978 zatrzymany w Gdyni podczas kolportażu oświadczeń w sprawie głodówki i skazania Błażeja Wyszkowskiego. W okresie 1979–1980 był zatrudniony jako referent w Fabryce Urządzeń Okrętowych Techmet w Pruszczu Gdańskim. W czerwcu 1980 z Maciejem Kapczyńskim i Zbigniewem Nowkiem założył w Gdańsku niezależne Wydawnictwo Alternatywy (dla zmylenia Służby Bezpieczeństwa używające różnych nazw). 21 III 1980 Służba Bezpieczeństwa (SB) dokonała przeszukania jego mieszkania, konfiskując miedzy innymi pismo "Bratniak". W sierpniu 1980 z Maciejem Kopczyńskim i Zbigniewem Nowakiem wydrukowali 8 000 ulotek WZZ Wybrzeża w obronie zwolnionej z pracy Anny Walentynowicz. Od jesieni 1980 pracownik Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy Międzyzakładowej Komisji Związkowej „Solidarność” w Gdańsku.
Po wprowadzeniu stanu wojennego (13 XII 1981) ukrywał się przed internowaniem, ujawnił się 22 VII 1983 korzystając z ustawy o amnestii. Współorganizator podziemnej poligrafii: wydawca, redaktor, drukarz, kolporter ulotek podziemnej Solidarności (sygnowanych literą „A”) i Niezależnego Zrzeszenia Studentów (sygnowanego literą „Z”), pism podziemnych: „Niezależny Serwis Informacyjny «A»” i „Gdańsk”; działalność wydawniczą prowadził do 1988; w 1983–1989 członek redakcji „Przeglądu Politycznego”. Aresztowany 8 X 1985 podczas kontroli drogowej na Hucisku w Gdańsku, po odkryciu w samochodzie przewożonych podziemnych wydawnictwa. Do 10 IX 1986 przetrzymywany bez wyroku w Areszcie Śledczym, zwolniony na mocy amnestii. W 1985 zajmował się deratyzacją i dezynsekcją, w latach 1986–1990 pracował w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik” (od 1987 Spółdzielnia Usług Wysokościowych Gdańsk). Od 22 II 1990 przez pięć miesięcy był kierownikiem działu ekonomicznego „Gazety Gdańskiej”. W 1991 wrócił do działalności wydawniczej i doradztwa gospodarczego, specjalizuje się w kartografii, prowadzi spółkę Eko-Kapio. W latach 90. XX wieku członek Kongresu Liberalno-Demokratycznego, od 1995 do 2007 przewodniczący Fundacji Liberałów. Brał udział w redagowaniu „Przeglądu Politycznego”.
W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
