RACHALSKI ALFRED, dyrektor Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę RACHALSKI ALFRED na RACHALSKI ALFRED, dyrektor Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''ALFRED RACHALSKI''' (4 V 1880 Litowisko, obecnie Ukraina – 28 V 1952 Gdańsk), nauczyciel, bibliotekarz, dyrektor [[BIBLIOTEKA GŁÓWNA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej]] (BG PG). Syn Nikodema i Klementyny z domu Papp. W 1898 | + | '''ALFRED RACHALSKI''' (4 V 1880 Litowisko, obecnie Ukraina – 28 V 1952 Gdańsk), nauczyciel, bibliotekarz, dyrektor [[BIBLIOTEKA GŁÓWNA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej]] (BG PG). Syn Nikodema i Klementyny z domu Papp. W 1898 zdał maturę w III Gimnazjum we Lwowie. Studiował na uniwersytecie w Wiedniu. W latach 1898–1899 odbył służbę wojskową w 30. Pułku Piechoty w armii Austro-Węgier. W 1903 ukończył Wydział Przyrodniczo-Matematyczny Uniwersytetu Lwowskiego, magister filozofii nauk przyrodniczych. Podczas studiów był asystentem prof. Benedykta Dybowskiego w Katedrze Zoologii Uniwersytetu Lwowskiego i kierownikiem Muzeum ZOO we Lwowie. 26 V 1904, po zdaniu egzaminu przed Lwowską Komisją Egzaminacyjną, uzyskał uprawnienia nauczyciela w szkołach średnich z przedmiotów: historia naturalna, matematyka i fizyka. W 1904 uczył w Szkole Realnej w Krakowie, w latach 1905–1906 w I Gimnazjum w Stanisławowie, 1907–1919 w I Gimnazjum w Przemyślu. W okresie 1910–1920 pełnił funkcję dyrektora Prywatnego Gimnazjum Anny Rachalskiej w Przemyślu. W latach 1920–1925 był naczelnikiem wydziału i wizytatorem szkół średnich w Kuratorium Okręgu Szkolnego Wileńskiego oraz asystentem prof. Benedykta Dybowskiego na Uniwersytecie Lwowskim. Od marca do października 1925 wizytował szkoły w Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego. Od 31 X 1925 na emeryturze. W latach 1925–1931 był nauczycielem w prywatnym szkolnictwie w Wilnie, następnie do roku 1939 prawnikiem w Wydawnictwie Technicznym Ministerstwa Komunikacji w Warszawie. <br/><br/> |
W okresie II wojny światowej wraz z żoną Anną brał udział w tajnym nauczaniu w Państwowym Męskim Gimnazjum i Liceum Adama Mickiewicza w Warszawie (1940–1944), po powstaniu warszawskim został wywieziony do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie, uciekł z transportu. Od kwietnia do października 1945 roku był kustoszem w Muzeum Miejskim w Łodzi, od listopada 1945 do sierpnia 1946 pracował w gdańskim Muzeum Miejskim ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe w Gdańsku]]). Od 1 IX 1946 do 30 VI 1950 pełnił funkcję kierownika BG PG, od 1 VII 1950 do 28 V 1952 zastępcy kierownika. Dzięki znajomości języka niemieckiego prowadził prace biblioteczne nad ocalałym księgozbiorem [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] oraz książkami przekazanymi PG z tzw. ziem odzyskanych. W okresie pracy na PG sporządził polski katalog rzeczowy księgozbioru. <br/><br/> | W okresie II wojny światowej wraz z żoną Anną brał udział w tajnym nauczaniu w Państwowym Męskim Gimnazjum i Liceum Adama Mickiewicza w Warszawie (1940–1944), po powstaniu warszawskim został wywieziony do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie, uciekł z transportu. Od kwietnia do października 1945 roku był kustoszem w Muzeum Miejskim w Łodzi, od listopada 1945 do sierpnia 1946 pracował w gdańskim Muzeum Miejskim ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe w Gdańsku]]). Od 1 IX 1946 do 30 VI 1950 pełnił funkcję kierownika BG PG, od 1 VII 1950 do 28 V 1952 zastępcy kierownika. Dzięki znajomości języka niemieckiego prowadził prace biblioteczne nad ocalałym księgozbiorem [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] oraz książkami przekazanymi PG z tzw. ziem odzyskanych. W okresie pracy na PG sporządził polski katalog rzeczowy księgozbioru. <br/><br/> | ||
Był żonaty z Anną z domu Dybowską (8 I 1882 – 20 XI 1958), nauczycielką matematyki, fizyki i biologii między innymi w Liceum Pedagogicznym w Gdańsku-Wrzeszczu. Miał syna [[RACHALSKI ALFRED LUDOMIR | Alfreda Ludomira]] i córkę Zofię (22 V 1922 – 4 VII 1949), studentkę Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu komunalnym w Oliwie]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był żonaty z Anną z domu Dybowską (8 I 1882 – 20 XI 1958), nauczycielką matematyki, fizyki i biologii między innymi w Liceum Pedagogicznym w Gdańsku-Wrzeszczu. Miał syna [[RACHALSKI ALFRED LUDOMIR | Alfreda Ludomira]] i córkę Zofię (22 V 1922 – 4 VII 1949), studentkę Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu komunalnym w Oliwie]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:56, 17 paź 2022
ALFRED RACHALSKI (4 V 1880 Litowisko, obecnie Ukraina – 28 V 1952 Gdańsk), nauczyciel, bibliotekarz, dyrektor Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej (BG PG). Syn Nikodema i Klementyny z domu Papp. W 1898 zdał maturę w III Gimnazjum we Lwowie. Studiował na uniwersytecie w Wiedniu. W latach 1898–1899 odbył służbę wojskową w 30. Pułku Piechoty w armii Austro-Węgier. W 1903 ukończył Wydział Przyrodniczo-Matematyczny Uniwersytetu Lwowskiego, magister filozofii nauk przyrodniczych. Podczas studiów był asystentem prof. Benedykta Dybowskiego w Katedrze Zoologii Uniwersytetu Lwowskiego i kierownikiem Muzeum ZOO we Lwowie. 26 V 1904, po zdaniu egzaminu przed Lwowską Komisją Egzaminacyjną, uzyskał uprawnienia nauczyciela w szkołach średnich z przedmiotów: historia naturalna, matematyka i fizyka. W 1904 uczył w Szkole Realnej w Krakowie, w latach 1905–1906 w I Gimnazjum w Stanisławowie, 1907–1919 w I Gimnazjum w Przemyślu. W okresie 1910–1920 pełnił funkcję dyrektora Prywatnego Gimnazjum Anny Rachalskiej w Przemyślu. W latach 1920–1925 był naczelnikiem wydziału i wizytatorem szkół średnich w Kuratorium Okręgu Szkolnego Wileńskiego oraz asystentem prof. Benedykta Dybowskiego na Uniwersytecie Lwowskim. Od marca do października 1925 wizytował szkoły w Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego. Od 31 X 1925 na emeryturze. W latach 1925–1931 był nauczycielem w prywatnym szkolnictwie w Wilnie, następnie do roku 1939 prawnikiem w Wydawnictwie Technicznym Ministerstwa Komunikacji w Warszawie.
W okresie II wojny światowej wraz z żoną Anną brał udział w tajnym nauczaniu w Państwowym Męskim Gimnazjum i Liceum Adama Mickiewicza w Warszawie (1940–1944), po powstaniu warszawskim został wywieziony do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie, uciekł z transportu. Od kwietnia do października 1945 roku był kustoszem w Muzeum Miejskim w Łodzi, od listopada 1945 do sierpnia 1946 pracował w gdańskim Muzeum Miejskim ( Muzeum Narodowe w Gdańsku). Od 1 IX 1946 do 30 VI 1950 pełnił funkcję kierownika BG PG, od 1 VII 1950 do 28 V 1952 zastępcy kierownika. Dzięki znajomości języka niemieckiego prowadził prace biblioteczne nad ocalałym księgozbiorem Technische Hochschule Danzig oraz książkami przekazanymi PG z tzw. ziem odzyskanych. W okresie pracy na PG sporządził polski katalog rzeczowy księgozbioru.
Był żonaty z Anną z domu Dybowską (8 I 1882 – 20 XI 1958), nauczycielką matematyki, fizyki i biologii między innymi w Liceum Pedagogicznym w Gdańsku-Wrzeszczu. Miał syna Alfreda Ludomira i córkę Zofię (22 V 1922 – 4 VII 1949), studentkę Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Oliwie.
