BAUER GEORG, pastor

Wersja z 07:18, 6 paź 2022

GEORG BAUER (około 1636 Gdańsk – 21 III 1684 Gdańsk), pastor. Syna Hansa (ochrzczony 4 VI 1603 – 1638) i poślubionej w 1631 Marii, ponownie zamężnej i od 1638 będącej drugą żoną Davida Meineke oraz matką jego czwórki dzieci. Uczeń Gimnazjum Akademickiego, w trakcie nauki, w 1654, był autorem wiersza napisanego z okazji ślubu profesora teologii Georga Neufelda (1627– 1673) z Elisabethą, córką Johanna Bolnera (Epithalamium in Nuptas … Georgii Newfelds… cum … virgine Elisabetha Bolneriana).

Po studiach teologicznych w latach 1663–1667 był kaznodzieją w gdańskim Domu Dobroczynności, w 1667–1670 pastorem w Stegnie (Kobbelgrube), w 1670-1677 pastorem w kościele św. Jerzego na Oruni i równolegle kaznodzieją w kościele św. Jana, choć ordynację kaznodziejską Ministerium Duchownego uzyskał dopiero 28 III 1677. W latach 1677–1684 pastor w kościele św. Bartłomieja.

Po raz pierwszy ożenił się 13 XI 1667 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) z Dorotheą (zm. w połogu po urodzeniu córki, pochowana 19 IX 1668 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 368), córką Johanna Kreutzera. Miał z nią trójkę dzieci: córkę Charlottę Elisabeth (ochrzczona 23 VIII 1668 w Stegnie), od 18 VIII 1693 zamężną w kościele NMP za Christiana Friedricha Sutera (Zuter), ojca Johanna Georga, od 1749 deputowanego i kwatermistrza Trzeciego Ordynku; syna Johanna Georga (1671 – 30 VIII 1709 Wisłoujście, pochowany w kościele św. Katarzyny, studiującego w Lipsku, Rostocku, od 1698 w Greifswaldzie (Gryfi), od 1709 drugiego pastora w kościele św. Olafa w Wisłoujściu, od 1702 męża Anny Elisabeth; oraz syna Gottfrieda (11 XI 1674 – 11 III 1726 Gdańsk), od 1713 mistrza złotniczego, od 9 I 1714 w kościele NMP męża Constantii, córki Christopha Winecke, z którą dochował się córki Anny Elisabeth (ochrzczona 1 XI 1715 w kościele NMP – pochowana 20 XI 1738 w Kaplicy Św. Krzyża tamże) i syna Johanna Gottfrieda (ochrzczony 13 XI 1721 w kościele NMP). JANSZ