GACH ZBIGNIEW, dziennikarz
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę GACH ZBIGNIEW na GACH ZBIGNIEW, dziennikarz) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''ZBIGNIEW GACH''' (1 XII 1952 Gdańsk – 26 II 2012 Gdańsk), dziennikarz. Syn Stanisława (10 II 1906 – 20 VI 1982 Sopot) i Zofii z domu Bloch (30 IV 1920 – 16 III 1992 Sopot). W 1977 ukończył Instytut Filologii Polskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. Jako student publikował na łamach „Dziennika Akademickiego”, „Studenta” | '''ZBIGNIEW GACH''' (1 XII 1952 Gdańsk – 26 II 2012 Gdańsk), dziennikarz. Syn Stanisława (10 II 1906 – 20 VI 1982 Sopot) i Zofii z domu Bloch (30 IV 1920 – 16 III 1992 Sopot). W 1977 ukończył Instytut Filologii Polskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. Jako student publikował na łamach „Dziennika Akademickiego”, „Studenta” | ||
i „Politechnika”. W latach 1977–1981 stażysta i reporter w tygodniku [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] jako reporter przebywał podczas strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Od września 1980 członek [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], publikował w piśmie „Solidarność”.<br/><br/> | i „Politechnika”. W latach 1977–1981 stażysta i reporter w tygodniku [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] jako reporter przebywał podczas strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Od września 1980 członek [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], publikował w piśmie „Solidarność”.<br/><br/> | ||
| − | Podczas [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. 13 XII 1981 aresztowany, do 20 grudnia przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Starogardzie Gdańskim. W lutym 1982 zwolniony z pracy, do grudnia tegoż roku bez zatrudnienia, został w tym czasie oskarżony o opracowanie, przechowywanie i rozpowszechnianie nielegalnego wydawnictwa "Nasze dziś i jutro". W latach 1983–1987 reporter miesięcznika „Pomerania”. W 1984 (pod pseudonimem Marcin Moskit) z [[WILK MARIUSZ | Mariuszem Wilkiem]] i [[ŁOPIŃSKI MACIEJ | Maciejem Łopińskim]] współautor książki ''Konspira. Rzecz o podziemnej „Solidarności”'' (uhonorowanej nagrodą Solidarności Pracowników Wydawnictw za najlepszą publikację w obiegu niezależnym).<br/><br/> | + | Podczas [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. 13 XII 1981 aresztowany, do 20 grudnia przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Starogardzie Gdańskim. W lutym 1982 zwolniony z pracy, do grudnia tegoż roku bez zatrudnienia, został w tym czasie oskarżony o opracowanie, przechowywanie i rozpowszechnianie nielegalnego wydawnictwa "Nasze dziś i jutro". W latach 1983–1987 reporter miesięcznika „Pomerania”. W 1984 (pod pseudonimem Marcin Moskit) z [[WILK MARIUSZ, dziennikarz, pisarz, działacz opozycji demokratycznej | Mariuszem Wilkiem]] i [[ŁOPIŃSKI MACIEJ, dziennikarz, polityk | Maciejem Łopińskim]] współautor książki ''Konspira. Rzecz o podziemnej „Solidarności”'' (uhonorowanej nagrodą Solidarności Pracowników Wydawnictw za najlepszą publikację w obiegu niezależnym).<br/><br/> |
W okresie 1987–1989 specjalista do spraw marketingu w Przedsiębiorstwie Uspołecznionym Modem w Sopocie. W latach 1989–1991 reporter i felietonista w [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodniku Gdańskim”]], 1991–1996 specjalista do spraw wydawniczych, 1998–1999 w Fundacji Pomocy Dzieciom Skrzywdzonym „Dar Gdańska”, w 1999 dziennikarz w „Ilustrowanym Kurierze Sopockim”, 1999–2006 w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]]. Od 2006 na rencie.<br/><br/> | W okresie 1987–1989 specjalista do spraw marketingu w Przedsiębiorstwie Uspołecznionym Modem w Sopocie. W latach 1989–1991 reporter i felietonista w [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodniku Gdańskim”]], 1991–1996 specjalista do spraw wydawniczych, 1998–1999 w Fundacji Pomocy Dzieciom Skrzywdzonym „Dar Gdańska”, w 1999 dziennikarz w „Ilustrowanym Kurierze Sopockim”, 1999–2006 w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]]. Od 2006 na rencie.<br/><br/> | ||
| − | Współautor książki ''Gdańsk. Dramat wojenny'' (1984), autor | + | Współautor książki ''Gdańsk. Dramat wojenny'' (1984), autor m.in. książek: ''Antybohater'' (1991, o drodze Lecha Wałęsy do prezydentury), ''Jeden z Wiela'' (1991, o partyzantce na Kaszubach), ''Leszek Balcerowicz: wytrwać'' (1993), ''X wieków piwa w Gdańsku'' (2007). Wspólnie z [[TUSK DONALD FRANCISZEK, premier | Donaldem Tuskiem]], [[DUDA WOJCIECH PAWEŁ, historyk, redaktor | Wojciechem Dudą]] i [[FORTUNA GRZEGORZ, redaktor, wydawca | Grzegorzem Fortuną]] opublikował albumy ''Dawny Sopot'' (1998) i [[BYŁ SOBIE GDAŃSK | ''Był sobie Gdańsk 1945'']] (1998).<br/><br/> |
W 2002 otrzymał nagrodę specjalną Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (za reportaż ''Łaciate przeznaczenie''), a w 2004 nagrodę główną na Festiwalu Piosenki Szantowej w Krakowie za tekst utworu ''Cztery zegary''. Żonaty był z Ewą, ojciec Jarosława (ur. 1978). Pochowany na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 2002 otrzymał nagrodę specjalną Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (za reportaż ''Łaciate przeznaczenie''), a w 2004 nagrodę główną na Festiwalu Piosenki Szantowej w Krakowie za tekst utworu ''Cztery zegary''. Żonaty był z Ewą, ojciec Jarosława (ur. 1978). Pochowany na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:16, 26 cze 2024
ZBIGNIEW GACH (1 XII 1952 Gdańsk – 26 II 2012 Gdańsk), dziennikarz. Syn Stanisława (10 II 1906 – 20 VI 1982 Sopot) i Zofii z domu Bloch (30 IV 1920 – 16 III 1992 Sopot). W 1977 ukończył Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Jako student publikował na łamach „Dziennika Akademickiego”, „Studenta”
i „Politechnika”. W latach 1977–1981 stażysta i reporter w tygodniku „Czas”. W sierpniu 1980 jako reporter przebywał podczas strajku w Stoczni Gdańskiej. Od września 1980 członek Solidarności, publikował w piśmie „Solidarność”.
Podczas stanu wojennego uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. 13 XII 1981 aresztowany, do 20 grudnia przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Starogardzie Gdańskim. W lutym 1982 zwolniony z pracy, do grudnia tegoż roku bez zatrudnienia, został w tym czasie oskarżony o opracowanie, przechowywanie i rozpowszechnianie nielegalnego wydawnictwa "Nasze dziś i jutro". W latach 1983–1987 reporter miesięcznika „Pomerania”. W 1984 (pod pseudonimem Marcin Moskit) z Mariuszem Wilkiem i Maciejem Łopińskim współautor książki Konspira. Rzecz o podziemnej „Solidarności” (uhonorowanej nagrodą Solidarności Pracowników Wydawnictw za najlepszą publikację w obiegu niezależnym).
W okresie 1987–1989 specjalista do spraw marketingu w Przedsiębiorstwie Uspołecznionym Modem w Sopocie. W latach 1989–1991 reporter i felietonista w „Tygodniku Gdańskim”, 1991–1996 specjalista do spraw wydawniczych, 1998–1999 w Fundacji Pomocy Dzieciom Skrzywdzonym „Dar Gdańska”, w 1999 dziennikarz w „Ilustrowanym Kurierze Sopockim”, 1999–2006 w „Dzienniku Bałtyckim”. Od 2006 na rencie.
Współautor książki Gdańsk. Dramat wojenny (1984), autor m.in. książek: Antybohater (1991, o drodze Lecha Wałęsy do prezydentury), Jeden z Wiela (1991, o partyzantce na Kaszubach), Leszek Balcerowicz: wytrwać (1993), X wieków piwa w Gdańsku (2007). Wspólnie z Donaldem Tuskiem, Wojciechem Dudą i Grzegorzem Fortuną opublikował albumy Dawny Sopot (1998) i Był sobie Gdańsk 1945 (1998).
W 2002 otrzymał nagrodę specjalną Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (za reportaż Łaciate przeznaczenie), a w 2004 nagrodę główną na Festiwalu Piosenki Szantowej w Krakowie za tekst utworu Cztery zegary. Żonaty był z Ewą, ojciec Jarosława (ur. 1978). Pochowany na Cmentarzu Katolickim w Sopocie.
