ABRAMOWICZ IGNACY, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę ABRAMOWICZ IGNACY na ABRAMOWICZ IGNACY, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Abramowicz Ignacy.JPG|thumb|Ignacy Abramowicz]] | [[File:Abramowicz Ignacy.JPG|thumb|Ignacy Abramowicz]] | ||
| − | '''IGNACY ABRAMOWICZ''' (14 IV 1890 Łódź – 17 II 1982 Gdańsk), naukowiec, lekarz okulista, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). Syn Ludwika i Berty. Ukończył w 1909 gimnazjum w Puławach. Studiował do 1914 w Warszawie i Moskwie (gdzie odebrał dyplom). W latach 1914–1917 służył w wojsku rosyjskim. W 1918 został asystentem w Klinice Okulistycznej w Kijowie. Po powrocie do Polski od sierpnia 1918 do 1922 pracował w Instytucie Oftalmicznym w Warszawie i w szpitalach okręgowych Wojska Polskiego (kapitan rezerwy w III Batalionie Sanitarnym); w okresie 1923–1939 w Klinice Ocznej Uniwersytetu Stefana Batorego (USB) w Wilnie, od 1936 jako jej kierownik. Od 1925 doktor (na podstawie rozprawy ''O skroniowym ścieśnieniu pola widzenia w ciąży'') , od 1928 doktor habilitowany (na podstawie rozprawy ''Badania nad ciśnieniem krwi w naczyniach oka''), od 1934 profesor tytularny. Po zamknięciu USB przez władze litewskie od grudnia 1939 kierownik naukowy w Miejskim Szpitalu Ocznym w Wilnie. | + | '''IGNACY ABRAMOWICZ''' (14 IV 1890 Łódź – 17 II 1982 Gdańsk), naukowiec, lekarz okulista, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). Syn Ludwika i Berty. Ukończył w 1909 gimnazjum w Puławach. Studiował do 1914 w Warszawie i Moskwie (gdzie odebrał dyplom). W latach 1914–1917 służył w wojsku rosyjskim. W 1918 został asystentem w Klinice Okulistycznej w Kijowie. Po powrocie do Polski od sierpnia 1918 do 1922 pracował w Instytucie Oftalmicznym w Warszawie i w szpitalach okręgowych Wojska Polskiego (kapitan rezerwy w III Batalionie Sanitarnym); w okresie 1923–1939 w Klinice Ocznej Uniwersytetu Stefana Batorego (USB) w Wilnie, od 1936 jako jej kierownik. Od 1925 doktor (na podstawie rozprawy ''O skroniowym ścieśnieniu pola widzenia w ciąży''), od 1928 doktor habilitowany (na podstawie rozprawy ''Badania nad ciśnieniem krwi w naczyniach oka''), od 1934 profesor tytularny. Po zamknięciu USB przez władze litewskie od grudnia 1939 kierownik naukowy w Miejskim Szpitalu Ocznym w Wilnie. Mieszkał w Wilnie w 1938 przy ul. Biskupiej 5, należał do Związku Lekarzy Polaków w Wilnie, Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Okulistów Polskich, Francuskiego Towarzystwa Okulistycznego. <br/><br/> |
| − | Od stycznia 1945 do czerwca 1946 profesor zwyczajny i kierownik Katedry i Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W Gdańsku od czerwca 1946, do przejścia na emeryturę w 1960 i do 1962 już na emeryturze, kierował Katedrą i Kliniką Okulistyczną AMG. W latach 1951–1960 | + | Od stycznia 1945 do czerwca 1946 profesor zwyczajny i kierownik Katedry i Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W Gdańsku od czerwca 1946, do przejścia na emeryturę w 1960 i do 1962, już na emeryturze, kierował Katedrą i Kliniką Okulistyczną AMG. W latach 1951–1960 prezes Polskiego Towarzystwa Okulistycznego (następnie członek honorowy), delegat Polski w Europejskim Towarzystwie Okulistycznym, od 1958 był członkiem komitetu wykonawczego Międzynarodowego Towarzystwa Zapobiegania Ślepocie (z siedzibą w Paryżu). Był przewodniczącym Komisji Okulistycznej Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia i członkiem Komitetu Nauk Medycznych PAN. <br/><br/> |
| − | Autor podręcznika okulistycznego ''Chirurgia oka w zarysie'' (1952 i dwa kolejne wydania). Uważany za pioniera badań eksperymentalnych dotyczących praktycznych i teoretycznych zagadnień jontoforezy; od 1965 doktor honoris causa AMG. Odznaczony | + | Autor podręcznika okulistycznego ''Chirurgia oka w zarysie'' (1952 i dwa kolejne wydania). Uważany za pioniera badań eksperymentalnych dotyczących praktycznych i teoretycznych zagadnień jontoforezy; od 1965 doktor honoris causa AMG. Odznaczony m.in. dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (1936 i 1950), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954), medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (1975), Medalem 30-lecia AMG (1975). Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim]]. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 19:05, 6 cze 2024
IGNACY ABRAMOWICZ (14 IV 1890 Łódź – 17 II 1982 Gdańsk), naukowiec, lekarz okulista, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Ludwika i Berty. Ukończył w 1909 gimnazjum w Puławach. Studiował do 1914 w Warszawie i Moskwie (gdzie odebrał dyplom). W latach 1914–1917 służył w wojsku rosyjskim. W 1918 został asystentem w Klinice Okulistycznej w Kijowie. Po powrocie do Polski od sierpnia 1918 do 1922 pracował w Instytucie Oftalmicznym w Warszawie i w szpitalach okręgowych Wojska Polskiego (kapitan rezerwy w III Batalionie Sanitarnym); w okresie 1923–1939 w Klinice Ocznej Uniwersytetu Stefana Batorego (USB) w Wilnie, od 1936 jako jej kierownik. Od 1925 doktor (na podstawie rozprawy O skroniowym ścieśnieniu pola widzenia w ciąży), od 1928 doktor habilitowany (na podstawie rozprawy Badania nad ciśnieniem krwi w naczyniach oka), od 1934 profesor tytularny. Po zamknięciu USB przez władze litewskie od grudnia 1939 kierownik naukowy w Miejskim Szpitalu Ocznym w Wilnie. Mieszkał w Wilnie w 1938 przy ul. Biskupiej 5, należał do Związku Lekarzy Polaków w Wilnie, Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Okulistów Polskich, Francuskiego Towarzystwa Okulistycznego.
Od stycznia 1945 do czerwca 1946 profesor zwyczajny i kierownik Katedry i Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W Gdańsku od czerwca 1946, do przejścia na emeryturę w 1960 i do 1962, już na emeryturze, kierował Katedrą i Kliniką Okulistyczną AMG. W latach 1951–1960 prezes Polskiego Towarzystwa Okulistycznego (następnie członek honorowy), delegat Polski w Europejskim Towarzystwie Okulistycznym, od 1958 był członkiem komitetu wykonawczego Międzynarodowego Towarzystwa Zapobiegania Ślepocie (z siedzibą w Paryżu). Był przewodniczącym Komisji Okulistycznej Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia i członkiem Komitetu Nauk Medycznych PAN.
Autor podręcznika okulistycznego Chirurgia oka w zarysie (1952 i dwa kolejne wydania). Uważany za pioniera badań eksperymentalnych dotyczących praktycznych i teoretycznych zagadnień jontoforezy; od 1965 doktor honoris causa AMG. Odznaczony m.in. dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (1936 i 1950), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954), medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (1975), Medalem 30-lecia AMG (1975). Pochowany na cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
