REMBOWSKA IRENA, adiunkt Uniwersytetu Gdańskiego
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''IRENA REMBOWSKA''' (7 XII 1924 Szudziałowo, powiat Sokółka, województwo podlaskie – 12 III 2008 Gdańsk), historyczka sztuki, adiunkt [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Córka Zofii i Stanisława Jaśkiewicza, po 1945 księgowego w Elblągu. W 1939 ukończyła szkołę powszechną w Wilnie. W chwili wybuch II wojny światowej przebywała na wakacjach u rodziny w Warszawie. Pozostała w tym mieście, podczas okupacji uczyła się w Państwowym Gimnazjum Krawieckim, brała udział w tajnym nauczaniu: ukończyła cztery klasy gimnazjum ogólnokształcącego, rozpoczęła naukę w Państwowym Liceum Przemysłu Odzieżowego. W 1943 wywieziona został na roboty przymusowe do Niemiec. Po powrocie do kraju w 1947 zdała maturę w Państwowym Żeńskim Liceum Przemysłu Odzieżowego w Warszawie i ukończyła w Kielcach państwowy Kurs Pedagogiczny dla Nauczycieli Rzemiosła. <br/><br/> | '''IRENA REMBOWSKA''' (7 XII 1924 Szudziałowo, powiat Sokółka, województwo podlaskie – 12 III 2008 Gdańsk), historyczka sztuki, adiunkt [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Córka Zofii i Stanisława Jaśkiewicza, po 1945 księgowego w Elblągu. W 1939 ukończyła szkołę powszechną w Wilnie. W chwili wybuch II wojny światowej przebywała na wakacjach u rodziny w Warszawie. Pozostała w tym mieście, podczas okupacji uczyła się w Państwowym Gimnazjum Krawieckim, brała udział w tajnym nauczaniu: ukończyła cztery klasy gimnazjum ogólnokształcącego, rozpoczęła naukę w Państwowym Liceum Przemysłu Odzieżowego. W 1943 wywieziona został na roboty przymusowe do Niemiec. Po powrocie do kraju w 1947 zdała maturę w Państwowym Żeńskim Liceum Przemysłu Odzieżowego w Warszawie i ukończyła w Kielcach państwowy Kurs Pedagogiczny dla Nauczycieli Rzemiosła. <br/><br/> | ||
| − | W latach 1947–1951 studiowała na Wydziale Humanistycznym | + | W latach 1947–1951 studiowała na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Toruńskiego, magister filozofii w zakresie historii sztuki. W czasie studiów pracowała jako nauczycielka w Gimnazjum Krawieckim w Gdyni (1948–1949) i w Technikum Krawieckim w Toruniu (1949–1951).<br/><br/> |
| − | W 1951 przeniosła się z mężem do | + | W 1951 przeniosła się z mężem do Gdańska. W latach 1952–1962 pracowała na etacie w Dziale Naukowo-Oświatowym [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Pomorskiego]] (obecnie Muzeum Narodowe), początkowo na stanowisku asystenta, od 1960 adiunkta. Jednocześnie prowadziła zajęcia zlecone z historii sztuki w gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] (WSP). 1 IX 1962 przeszła do pracy w Katedrze Historii WSP, od 1968 doktor nauk humanistycznych (promotor: [[CIEŚLAK EDMUND, historyk, profesor | prof. Edmund Cieślak]]), od 1970 pracowała na UG.<br/><br/> |
Zajmowała się dziejami gdańskiego złotnictwa, zagadnieniem domów bogatych gdańskich mieszczan w epoce nowożytnej. Autorka pionierskich monografii ''Gdański cech złotników od XIV do końca XVIII wieku'' (Gdańsk 1971) i ''Dom bogatego mieszczanina gdańskiego w II połowie XVII i w XVIII wieku'' (Gdańsk 1979), między innymi artykułów o gdańskich złotnikach ''Andrzej I Mackensen – złotnik gdański'' („Rocznik Gdański 1964); ''Warsztat złotniczy Schlaubitzów'' („Gdańskie Zeszyty Humanistyczne” 1970), była autorką biogramów złotników i malarzy w takich publikacjach jak „Pomorscy patroni ulic Trójmiasta” (Gdańsk 1977) czy „Słowniku Biograficznym Pomorza Nadwiślańskiego” (Gdańsk 1992–1997). Monografia poświęcona domowi bogatego gdańskiego mieszczanina przedłożona została jako jej rozprawa habilitacyjna, po uwagach recenzentów skierowano ją do poprawek, których autorka nie dokonała. 30 IX 1980, ze względu na zły stan zdrowia, przeszła na wcześniejszą emeryturę.<br/><br/> | Zajmowała się dziejami gdańskiego złotnictwa, zagadnieniem domów bogatych gdańskich mieszczan w epoce nowożytnej. Autorka pionierskich monografii ''Gdański cech złotników od XIV do końca XVIII wieku'' (Gdańsk 1971) i ''Dom bogatego mieszczanina gdańskiego w II połowie XVII i w XVIII wieku'' (Gdańsk 1979), między innymi artykułów o gdańskich złotnikach ''Andrzej I Mackensen – złotnik gdański'' („Rocznik Gdański 1964); ''Warsztat złotniczy Schlaubitzów'' („Gdańskie Zeszyty Humanistyczne” 1970), była autorką biogramów złotników i malarzy w takich publikacjach jak „Pomorscy patroni ulic Trójmiasta” (Gdańsk 1977) czy „Słowniku Biograficznym Pomorza Nadwiślańskiego” (Gdańsk 1992–1997). Monografia poświęcona domowi bogatego gdańskiego mieszczanina przedłożona została jako jej rozprawa habilitacyjna, po uwagach recenzentów skierowano ją do poprawek, których autorka nie dokonała. 30 IX 1980, ze względu na zły stan zdrowia, przeszła na wcześniejszą emeryturę.<br/><br/> | ||
| − | Była w 1955 członkiem-założycielem [[STOWARZYSZENIE HISTORYKÓW SZTUKI – ODDZIAŁ GDAŃSKI | Oddziału Gdańskiego | + | Była w 1955 członkiem-założycielem [[STOWARZYSZENIE HISTORYKÓW SZTUKI – ODDZIAŁ GDAŃSKI | Oddziału Gdańskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki]] i następnie wiceprzewodniczącą sekcji popularyzatorskiej. Odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi (1978). Od 4 VIII 1951 żona profesora i prorektora UG [[REMBOWSKI JÓZEF, prorektor Uniwersytetu Gdańskiego | Józefa Rembowskiego]], matka Jolanty (ur. 1952), geografki i Bogdana (ur. 1955), elektronika. Pochowana obok męża na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
Aktualna wersja na dzień 10:40, 12 cze 2023
IRENA REMBOWSKA (7 XII 1924 Szudziałowo, powiat Sokółka, województwo podlaskie – 12 III 2008 Gdańsk), historyczka sztuki, adiunkt Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Córka Zofii i Stanisława Jaśkiewicza, po 1945 księgowego w Elblągu. W 1939 ukończyła szkołę powszechną w Wilnie. W chwili wybuch II wojny światowej przebywała na wakacjach u rodziny w Warszawie. Pozostała w tym mieście, podczas okupacji uczyła się w Państwowym Gimnazjum Krawieckim, brała udział w tajnym nauczaniu: ukończyła cztery klasy gimnazjum ogólnokształcącego, rozpoczęła naukę w Państwowym Liceum Przemysłu Odzieżowego. W 1943 wywieziona został na roboty przymusowe do Niemiec. Po powrocie do kraju w 1947 zdała maturę w Państwowym Żeńskim Liceum Przemysłu Odzieżowego w Warszawie i ukończyła w Kielcach państwowy Kurs Pedagogiczny dla Nauczycieli Rzemiosła.
W latach 1947–1951 studiowała na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Toruńskiego, magister filozofii w zakresie historii sztuki. W czasie studiów pracowała jako nauczycielka w Gimnazjum Krawieckim w Gdyni (1948–1949) i w Technikum Krawieckim w Toruniu (1949–1951).
W 1951 przeniosła się z mężem do Gdańska. W latach 1952–1962 pracowała na etacie w Dziale Naukowo-Oświatowym Muzeum Pomorskiego (obecnie Muzeum Narodowe), początkowo na stanowisku asystenta, od 1960 adiunkta. Jednocześnie prowadziła zajęcia zlecone z historii sztuki w gdańskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP). 1 IX 1962 przeszła do pracy w Katedrze Historii WSP, od 1968 doktor nauk humanistycznych (promotor: prof. Edmund Cieślak), od 1970 pracowała na UG.
Zajmowała się dziejami gdańskiego złotnictwa, zagadnieniem domów bogatych gdańskich mieszczan w epoce nowożytnej. Autorka pionierskich monografii Gdański cech złotników od XIV do końca XVIII wieku (Gdańsk 1971) i Dom bogatego mieszczanina gdańskiego w II połowie XVII i w XVIII wieku (Gdańsk 1979), między innymi artykułów o gdańskich złotnikach Andrzej I Mackensen – złotnik gdański („Rocznik Gdański 1964); Warsztat złotniczy Schlaubitzów („Gdańskie Zeszyty Humanistyczne” 1970), była autorką biogramów złotników i malarzy w takich publikacjach jak „Pomorscy patroni ulic Trójmiasta” (Gdańsk 1977) czy „Słowniku Biograficznym Pomorza Nadwiślańskiego” (Gdańsk 1992–1997). Monografia poświęcona domowi bogatego gdańskiego mieszczanina przedłożona została jako jej rozprawa habilitacyjna, po uwagach recenzentów skierowano ją do poprawek, których autorka nie dokonała. 30 IX 1980, ze względu na zły stan zdrowia, przeszła na wcześniejszą emeryturę.
Była w 1955 członkiem-założycielem Oddziału Gdańskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki i następnie wiceprzewodniczącą sekcji popularyzatorskiej. Odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi (1978). Od 4 VIII 1951 żona profesora i prorektora UG Józefa Rembowskiego, matka Jolanty (ur. 1952), geografki i Bogdana (ur. 1955), elektronika. Pochowana obok męża na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Bielak Jacek, Irena Rembowska, w: Słownik Biograficzny Historyków Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2020, s. 403-412.
Kriegseisen Jacek, Irena Rembowska, „Rocznik Gdański”, t. 67/68, 2007/2008, s. 151-153.
Kriegseisen Jacek, Stowarzyszenie Historyków Sztuki Oddział Gdański 1955–2015. W 60. rocznicę powstania, Gdańsk 2014.
