PODLECKI ZBIGNIEW, żużlowiec, patron gdańskiej ulicy
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZBIGNIEW PODLECKI''' (19 I 1940 Wilno – 8 I 2009 Gdańsk), żużlowiec. W 1945 repatriowany z rodziną do Gdańska. Absolwent Technikum Samochodowego w Gdańsku. Na żużlowym torze pojawił się w wieku 17 lat, u jeżdżącego trenera Władysława Kamrowskiego. | + | [[File: Stadion_żużlowy___im._Zbigniewa_Podleckiego.jpg |thumb| Stadion żużlowy im. Zbigniewa Podleckiego]] |
| − | Zwycięzca zawodów eliminacyjnych IMŚ w Neubrandenburgu (NRD, 1965), drugi w Mšeno (Czechosłowacja, 1964), Warszawie (1964), Miskolcu (Węgry, 1969) i w Slaný (Czechosłowacja, 1969), trzeci we Lwowie (1965). Zajął 14. miejsce w finale światowym IMŚ 1964 (stadion Ullevi w Göteborgu), był rezerwowym w finale światowych IMŚ w 1969 (stadion Wembley w Londynie). Drużynowy wicemistrz Polski z Legią Gdańsk (1960) i Wybrzeżem (1967), brązowy medalista z Wybrzeżem (1965). Wystąpił siedem razy w finałach indywidualnych mistrzostw Polski (wszystkie w Rybniku), najlepsze, piąte miejsce zajął w 1964. W I lidze zdobył łącznie niemal | + | [[File: Tablica_Zbigniewa_Podleckiego.jpg |thumb| Tablica pamiątkowa Zbigniewa Podleckiego]] |
| + | '''ZBIGNIEW PODLECKI''' (19 I 1940 Wilno – 8 I 2009 Gdańsk), żużlowiec, patron gdańskiej ulicy. W 1945 repatriowany z rodziną do Gdańska. Absolwent Technikum Samochodowego w Gdańsku. Na żużlowym torze pojawił się w wieku 17 lat, u jeżdżącego trenera Władysława Kamrowskiego. W latach 1958–1960 zawodnik [[NEPTUN GDAŃSK| LPŻ Neptuna Gdańsk]], 1960–1962 [[LEGIA GDAŃSK| Legii Gdańsk]], 1962–1971 [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże Gdańsk]]. Drużynowy mistrz świata w 1965 (Kemptoen, RFN), drużynowy wicemistrz świata w 1967 (Malmö), czwarty w 1964 (Abensberg, RFN), w 1964 indywidualny mistrz Europy (Wrocław, był to jednocześnie europejski finał indywidualnych mistrzostw świata (IMŚ)). | ||
| + | Zwycięzca zawodów eliminacyjnych IMŚ w Neubrandenburgu (NRD, 1965), drugi w Mšeno (Czechosłowacja, 1964), Warszawie (1964), Miskolcu (Węgry, 1969) i w Slaný (Czechosłowacja, 1969), trzeci we Lwowie (1965). Zajął 14. miejsce w finale światowym IMŚ 1964 (stadion Ullevi w Göteborgu), był rezerwowym w finale światowych IMŚ w 1969 (stadion Wembley w Londynie). Drużynowy wicemistrz Polski z Legią Gdańsk (1960) i Wybrzeżem (1967), brązowy medalista z Wybrzeżem (1965). Wystąpił siedem razy w finałach indywidualnych mistrzostw Polski (wszystkie w Rybniku), najlepsze, piąte miejsce zajął w 1964. W I lidze zdobył łącznie niemal 1500 punktów, w tym 1260 dla Wybrzeża.<br/><br/> | ||
19 VIII 1972 w wypadku drogowym (jadąc motocyklem omijał pieszego, który wtargnął na jezdnię) złamał kręgosłup, sparaliżowany od pasa w dół. W 1994 stwierdzono u niego raka z przerzutami, mimo to przeżył jeszcze 15 lat. Odznaczony między innymi złotym medalem "Za wybitne osiągnięcia sportowe" (1965). W plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] uznany w 1964 i 1965 najlepszym sportowcem województwa gdańskiego. Żonaty był z Renatą z domu Szyszkowską (2 I 1943 – 3 IX 2010 Gdańsk), ojciec Jolanty i Małgorzaty. Pochowany wraz z żoną na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalny nr 5]], Łostowickim.<br/><br/> | 19 VIII 1972 w wypadku drogowym (jadąc motocyklem omijał pieszego, który wtargnął na jezdnię) złamał kręgosłup, sparaliżowany od pasa w dół. W 1994 stwierdzono u niego raka z przerzutami, mimo to przeżył jeszcze 15 lat. Odznaczony między innymi złotym medalem "Za wybitne osiągnięcia sportowe" (1965). W plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] uznany w 1964 i 1965 najlepszym sportowcem województwa gdańskiego. Żonaty był z Renatą z domu Szyszkowską (2 I 1943 – 3 IX 2010 Gdańsk), ojciec Jolanty i Małgorzaty. Pochowany wraz z żoną na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalny nr 5]], Łostowickim.<br/><br/> | ||
Od kwietnia 2009 jego imię nosi [[STADION MIEJSKIEGO OŚRODKA SPORTU I REKREACJI (tzw. stadion GKS Wybrzeże) | stadion GKS Wybrzeże]] (gdzie 13 września odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową), od tegoż roku jest patronem jednej z ulic Gdańska na [[CHEŁM | Chełmie]]. Pośmiertnie odznaczony medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od kwietnia 2009 jego imię nosi [[STADION MIEJSKIEGO OŚRODKA SPORTU I REKREACJI (tzw. stadion GKS Wybrzeże) | stadion GKS Wybrzeże]] (gdzie 13 września odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową), od tegoż roku jest patronem jednej z ulic Gdańska na [[CHEŁM | Chełmie]]. Pośmiertnie odznaczony medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:08, 22 cze 2023
ZBIGNIEW PODLECKI (19 I 1940 Wilno – 8 I 2009 Gdańsk), żużlowiec, patron gdańskiej ulicy. W 1945 repatriowany z rodziną do Gdańska. Absolwent Technikum Samochodowego w Gdańsku. Na żużlowym torze pojawił się w wieku 17 lat, u jeżdżącego trenera Władysława Kamrowskiego. W latach 1958–1960 zawodnik LPŻ Neptuna Gdańsk, 1960–1962 Legii Gdańsk, 1962–1971 GKS Wybrzeże Gdańsk. Drużynowy mistrz świata w 1965 (Kemptoen, RFN), drużynowy wicemistrz świata w 1967 (Malmö), czwarty w 1964 (Abensberg, RFN), w 1964 indywidualny mistrz Europy (Wrocław, był to jednocześnie europejski finał indywidualnych mistrzostw świata (IMŚ)).
Zwycięzca zawodów eliminacyjnych IMŚ w Neubrandenburgu (NRD, 1965), drugi w Mšeno (Czechosłowacja, 1964), Warszawie (1964), Miskolcu (Węgry, 1969) i w Slaný (Czechosłowacja, 1969), trzeci we Lwowie (1965). Zajął 14. miejsce w finale światowym IMŚ 1964 (stadion Ullevi w Göteborgu), był rezerwowym w finale światowych IMŚ w 1969 (stadion Wembley w Londynie). Drużynowy wicemistrz Polski z Legią Gdańsk (1960) i Wybrzeżem (1967), brązowy medalista z Wybrzeżem (1965). Wystąpił siedem razy w finałach indywidualnych mistrzostw Polski (wszystkie w Rybniku), najlepsze, piąte miejsce zajął w 1964. W I lidze zdobył łącznie niemal 1500 punktów, w tym 1260 dla Wybrzeża.
19 VIII 1972 w wypadku drogowym (jadąc motocyklem omijał pieszego, który wtargnął na jezdnię) złamał kręgosłup, sparaliżowany od pasa w dół. W 1994 stwierdzono u niego raka z przerzutami, mimo to przeżył jeszcze 15 lat. Odznaczony między innymi złotym medalem "Za wybitne osiągnięcia sportowe" (1965). W plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” uznany w 1964 i 1965 najlepszym sportowcem województwa gdańskiego. Żonaty był z Renatą z domu Szyszkowską (2 I 1943 – 3 IX 2010 Gdańsk), ojciec Jolanty i Małgorzaty. Pochowany wraz z żoną na Cmentarzu Komunalny nr 5, Łostowickim.
Od kwietnia 2009 jego imię nosi stadion GKS Wybrzeże (gdzie 13 września odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową), od tegoż roku jest patronem jednej z ulic Gdańska na Chełmie. Pośmiertnie odznaczony medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018).
