GRALATH FRIEDRICH WILHELM von, kupiec, radny
| (Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | FRIEDRICH WILHELM von GRALATH (maj 1789, chrzest 7 V 1789 Gdańsk – 1 X 1837 Gdańsk), kupiec. Syn | + | [[File:Herb rodowy Gralathów.JPG|thumb|Herb rodziny Gralathów]] |
| + | [[File:Grobowiec rodziny Gralathów w Sulminie.JPG|thumb|Grobowiec rodziny Gralathów<br/>w Sulminie]] | ||
| + | '''FRIEDRICH WILHELM von GRALATH''' (maj 1789, chrzest 7 V 1789 Gdańsk – 1 X 1837 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn burmistrza [[GRALATH KARL FRIEDRICH von, burmistrz Gdańska | Karla Friedricha Gralatha]]. Wspólnie z [[BECKER FRIEDRICH WILHELM, kupiec | Friedrichem Wilhelmem Beckerem]] prowadził firmę hurtowego handlu zbożem, z kantorem w 1817 przy Ankerschmiedegasse 164 (ul. Kotwiczników 6). Od 1822 członek [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]]. W 1821 współzałożyciel, a w latach 1821–1826 udziałowiec Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse). W okresach 1823–1826 i 1832–1835 członek Rady Miejskiej.<br/><br/> | ||
| + | Od 17 VII 1816 mąż poślubionej w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) Sophie Friederike (3 IV 1797 Gdańsk – 1856 Drezno), córki ławnika [[WEDECKE JOHANN CHRISTOPH, kupiec, ławnik | Johanna Christopha Wedecke]] i jego drugiej żony Johanny Friederike Karoline Kositzki. Pochowany w kościele NMP. Wdowę pozostawił z jedenaściorgiem, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci.<br/><br/> | ||
| + | |||
| + | Spadkobiercą został syn Georg Friedrich (21 IX 1818 – 6 X 1853 Sulmin), dziedziczący także po stryju [[GRALATH KARL STANISLAUS von, właściciel ziemski | Stanislausie Karlu]] wsie Sulmin, Otomin, [[JASIEŃ | Jasień]], [[KIEŁPINO GÓRNE | Kiełpino Górne]]. Jego z kolei syn, Max Carl Georg (ochrzczony 8 VI 1851 Lublewo – 10 X 1901 Heidelberg), w latach 1866–1868 uczeń Pädagogium w Halle, od 1872 student prawa w Heidelbergu, sprzedał rodzinne włości (których był właścicielem od 1873) w 1880 i przeniósł się do Florencji we Włoszech, do swojej poślubionej w 1874 w Sulminie żony Emilii Newton (1854 Siena – 1918 Florencja), matki ich sześciorga dzieci, zabierając ze sobą także najcenniejsze rodzinne pamiątki. Jego wnuk Rafael Donati von Gralath (1916–2011), ostatni z włoskiej rodziny Gralathów, mocą testamentu przekazał do zbiorów [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku kolekcję dwunastu rodzinnych portretów i zbiór dokumentów. Luterańską Biblię, która od 1711 znajdowała się w posiadaniu Gralathów, nabyto w 2013 od wdowy po Rafaelu ([[BIBLIA GRALATHÓW | Biblia Gralathów]]). <br/><br/> | ||
| + | Krypta grobowa rodziny Gralathów w Sulminie została zdewastowana po 1945. Na wniosek Ochotniczej Straży Pożarnej z maja 2009, popartego przez sołtys Lidię Cendrowską i Radę Sołecką z Sulmina miasto Gdańsk przyznało na renowację mauzoleum słynnych gdańszczan 150 000 złotych. Prace przy renowacji obiektu, które wykonały Polskie Pracownie Konserwacji Zabytków pod nadzorem miejskiego konserwatora zabytków z Gdańska, trwały od sierpnia do grudnia 2012. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:44, 12 paź 2023
w Sulminie
FRIEDRICH WILHELM von GRALATH (maj 1789, chrzest 7 V 1789 Gdańsk – 1 X 1837 Gdańsk), kupiec, radny Gdańska. Syn burmistrza Karla Friedricha Gralatha. Wspólnie z Friedrichem Wilhelmem Beckerem prowadził firmę hurtowego handlu zbożem, z kantorem w 1817 przy Ankerschmiedegasse 164 (ul. Kotwiczników 6). Od 1822 członek Korporacji Kupców. W 1821 współzałożyciel, a w latach 1821–1826 udziałowiec Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse). W okresach 1823–1826 i 1832–1835 członek Rady Miejskiej.
Od 17 VII 1816 mąż poślubionej w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Sophie Friederike (3 IV 1797 Gdańsk – 1856 Drezno), córki ławnika Johanna Christopha Wedecke i jego drugiej żony Johanny Friederike Karoline Kositzki. Pochowany w kościele NMP. Wdowę pozostawił z jedenaściorgiem, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci.
Spadkobiercą został syn Georg Friedrich (21 IX 1818 – 6 X 1853 Sulmin), dziedziczący także po stryju Stanislausie Karlu wsie Sulmin, Otomin, Jasień, Kiełpino Górne. Jego z kolei syn, Max Carl Georg (ochrzczony 8 VI 1851 Lublewo – 10 X 1901 Heidelberg), w latach 1866–1868 uczeń Pädagogium w Halle, od 1872 student prawa w Heidelbergu, sprzedał rodzinne włości (których był właścicielem od 1873) w 1880 i przeniósł się do Florencji we Włoszech, do swojej poślubionej w 1874 w Sulminie żony Emilii Newton (1854 Siena – 1918 Florencja), matki ich sześciorga dzieci, zabierając ze sobą także najcenniejsze rodzinne pamiątki. Jego wnuk Rafael Donati von Gralath (1916–2011), ostatni z włoskiej rodziny Gralathów, mocą testamentu przekazał do zbiorów Muzeum Narodowego w Gdańsku kolekcję dwunastu rodzinnych portretów i zbiór dokumentów. Luterańską Biblię, która od 1711 znajdowała się w posiadaniu Gralathów, nabyto w 2013 od wdowy po Rafaelu ( Biblia Gralathów).
Krypta grobowa rodziny Gralathów w Sulminie została zdewastowana po 1945. Na wniosek Ochotniczej Straży Pożarnej z maja 2009, popartego przez sołtys Lidię Cendrowską i Radę Sołecką z Sulmina miasto Gdańsk przyznało na renowację mauzoleum słynnych gdańszczan 150 000 złotych. Prace przy renowacji obiektu, które wykonały Polskie Pracownie Konserwacji Zabytków pod nadzorem miejskiego konserwatora zabytków z Gdańska, trwały od sierpnia do grudnia 2012.
