BONSTEDT ERNST EDUARD PAUL, dyrektor Conradinum
| (Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ERNST EDUARD PAUL BONSTEDT''' (28 X 1842 | + | [[File:Ernst_Eduard_Paul_Bonstedt.jpg|thumb|Ernst Eduard Paul Bonstedt]] |
| + | |||
| + | '''ERNST EDUARD PAUL BONSTEDT''' (28 X 1842 Bydgoszcz – 3 II 1914 Gdańsk), pedagog, dyrektor [[CONRADINUM | Conradinum]]. Syn prawnika, m.in. sędziego w Pile, Friedricha Ferdinanda (1802 Prenzlau (Brandenburgia) – 1852) i Wilhelminy z domu Brachvogel (1807 Poznań – 1866). Pobierał nauki w gimnazjum w Bydgoszczy, po śmierci ojca w Poznaniu, maturę uzyskał 1 III 1861 w tamtejszym Königliche Friedrich Wilhelm Gymnasium. Od 1861 studiował prawo i filologię na uniwersytetach w Berlinie, Wrocławiu i Bonn. W czasie przerwy w studiach ze względów rodzinnych (1866, choroba i śmierć matki) pracował jako nauczyciel w szkole w Bonn. Po doktoracie w 1868 i pedagogicznym egzaminie państwowym nauczyciel do 1873 w szkołach Gniezna, Raciborza i Frankfurtu nad Menem, następnie powiatowy inspektor szkolny w Pile. M.in. opracował ''Plan nauczania dla jednoklasowych szkół powszechnych uczęszczanych przez młodzież polskojęzyczną''. <br/><br/> | ||
| + | Od 5 IV 1875 do przejścia na emeryturę 31 III 1910 pełnił funkcję dyrektora Conradinum, najpierw w Jankowie, od 1900 we Wrzeszczu przy Krusestraße 1/2 (ul. Piramowicza). Od 1875 czynił energiczne starania o przeniesienie szkoły z Jankowa do Gdańska, skutecznie zabiegał o darmowe przyznanie przez miasto odpowiedniej działki i o pomoc finansową państwa i miasta. W 1881–1900 członek loży Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]), zawiesił działalność po przeniesieniu szkoły Conradinum do Gdańska.<br/><br/> | ||
| + | Autor prac o historii Fundacji Conradiego, m.in. ''Bericht über die Geschichte und gegenwärtige Einrichtung der von Conradischen Stiftung und des von Conradischen Instituts'' (1881). W latach 1875–1910 mieszkał w apartamencie służbowym na terenie szkoły. Na emeryturze mieszkał przy Hauptstraße 107 (al. Grunwaldzka). W 1899 został odznaczony przez cesarza Wilhelma II Orderem Czerwonego Orła IV klasy. <br/><br/> | ||
| + | Pochowany w Jankowie. W listopadzie 2001 szczątki jego i żony Marii Plesch (1853–1925) zostały przeniesione z nieistniejącego już cmentarza w Jankowie na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarz Srebrzysko]] i złożone w Alei Zasłużonych. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego, Gdańsk-Wrzeszcz, nr 47/14 (akt zgonu, jako miejsce urodzenia podaje Poznań).<br/> | ||
| + | Altpreuss. Biogr. Bd. 1 s. 70 (jako miejsce urodzenia podaje Bydgoszcz).<br/> | ||
| + | „Danziger Neueste Nachrichten”, 10 VIII 1925 (nekrolog żony). | ||
Aktualna wersja na dzień 13:11, 29 cze 2024
ERNST EDUARD PAUL BONSTEDT (28 X 1842 Bydgoszcz – 3 II 1914 Gdańsk), pedagog, dyrektor Conradinum. Syn prawnika, m.in. sędziego w Pile, Friedricha Ferdinanda (1802 Prenzlau (Brandenburgia) – 1852) i Wilhelminy z domu Brachvogel (1807 Poznań – 1866). Pobierał nauki w gimnazjum w Bydgoszczy, po śmierci ojca w Poznaniu, maturę uzyskał 1 III 1861 w tamtejszym Königliche Friedrich Wilhelm Gymnasium. Od 1861 studiował prawo i filologię na uniwersytetach w Berlinie, Wrocławiu i Bonn. W czasie przerwy w studiach ze względów rodzinnych (1866, choroba i śmierć matki) pracował jako nauczyciel w szkole w Bonn. Po doktoracie w 1868 i pedagogicznym egzaminie państwowym nauczyciel do 1873 w szkołach Gniezna, Raciborza i Frankfurtu nad Menem, następnie powiatowy inspektor szkolny w Pile. M.in. opracował Plan nauczania dla jednoklasowych szkół powszechnych uczęszczanych przez młodzież polskojęzyczną.
Od 5 IV 1875 do przejścia na emeryturę 31 III 1910 pełnił funkcję dyrektora Conradinum, najpierw w Jankowie, od 1900 we Wrzeszczu przy Krusestraße 1/2 (ul. Piramowicza). Od 1875 czynił energiczne starania o przeniesienie szkoły z Jankowa do Gdańska, skutecznie zabiegał o darmowe przyznanie przez miasto odpowiedniej działki i o pomoc finansową państwa i miasta. W 1881–1900 członek loży Eugenia ( wolnomularstwo), zawiesił działalność po przeniesieniu szkoły Conradinum do Gdańska.
Autor prac o historii Fundacji Conradiego, m.in. Bericht über die Geschichte und gegenwärtige Einrichtung der von Conradischen Stiftung und des von Conradischen Instituts (1881). W latach 1875–1910 mieszkał w apartamencie służbowym na terenie szkoły. Na emeryturze mieszkał przy Hauptstraße 107 (al. Grunwaldzka). W 1899 został odznaczony przez cesarza Wilhelma II Orderem Czerwonego Orła IV klasy.
Pochowany w Jankowie. W listopadzie 2001 szczątki jego i żony Marii Plesch (1853–1925) zostały przeniesione z nieistniejącego już cmentarza w Jankowie na cmentarz Srebrzysko i złożone w Alei Zasłużonych.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego, Gdańsk-Wrzeszcz, nr 47/14 (akt zgonu, jako miejsce urodzenia podaje Poznań).
Altpreuss. Biogr. Bd. 1 s. 70 (jako miejsce urodzenia podaje Bydgoszcz).
„Danziger Neueste Nachrichten”, 10 VIII 1925 (nekrolog żony).
