GOETEL ELŻBIETA, aktorka
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Goetel_Elżbita.jpeg |thumb| Elżbieta Goetel, [[BOGDAŃSKI ZBIGNIEW, aktor, reżyser | Zbigniew Bogdański]] i Henryk Sakowicz, Teatr Wybrzeże, 1964]] | ||
| + | [[File: E._Goetel.jpeg |thumb| Elżbieta Goetel (z prawej) i Maria Głowacka, Teatr Wybrzeże, 1965]] | ||
[[File: Elżbieta_Goetel.jpg |thumb| Elżbieta Goetel, 2015]] | [[File: Elżbieta_Goetel.jpg |thumb| Elżbieta Goetel, 2015]] | ||
| − | '''ELŻBIETA GOETEL''' (ur. 27 II 1942 Warszawa), aktorka. Córka Ferdynanda Goetla, pisarza, pierwszego polskiego naocznego świadka zbrodni katyńskiej, odkrytej przez Niemców w 1943 | + | '''ELŻBIETA GOETEL''' (ur. 27 II 1942 Warszawa), aktorka. Córka Ferdynanda Goetla (15 V 1890 Sucha (Sucha Beskidzka) – 24 XI 1960 Londyn), pisarza, pierwszego polskiego naocznego świadka zbrodni katyńskiej, odkrytej przez Niemców w 1943, i Haliny Winowskiej (23 XI 1908 – 9 I 1997). Przyrodnia siostra Romana Goetla (18 VII 1944 Warszawa – 21 II 2024 Sopot), fotografa. W 1959 absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego w Sopocie. W 1963 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną (PWST) w Warszawie, gdzie zagrała rolę Celii Peachum w ''Operze za trzy grosze'' w reżyserii Aleksandra Bardiniego (teatr PWST, premiera 1 II 1963). W latach 1963–2002 aktorka gdańskiego [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], w którym grywała także po przejściu na emeryturę (2002). <br/><br/> |
| − | Na gdańskiej scenie debiutowała rolą Anthei w ''Porwaniu Amazonek'' w reżyserii Przemysława Zielińskiego (1963). Grywała zarówno w komediach, jak i dramatach, | + | Na gdańskiej scenie debiutowała rolą Anthei w ''Porwaniu Amazonek'' w reżyserii Przemysława Zielińskiego (1963). Grywała zarówno w komediach, jak i dramatach, m.in. role Violi w ''Wieczorze Trzech Króli'' w reżyserii [[MILSKI STANISŁAW, aktor, reżyser | Stanisława Milskiego]] (1964) oraz w reżyserii [[MAJOR RYSZARD, reżyser, teatrolog, aktor | Ryszarda Majora]] (1978), Trudi w ''Zmierzchu demonów'' w reżyserii [[GOLIŃSKI JERZY, aktor, reżyser, wykładowca | Jerzego Golińskiego]] (1967), Anioła w ''Tragedii o Bogaczu i Łazarzu'' w reżyserii [[MINC TADEUSZ, aktor, reżyser | Tadeusza Minca]] (1968), Kitty w ''Ulissesie'' w reżyserii [[HÜBNER ZYGMUNT, aktor, reżyser, dyrektor | Zygmunta Hübnera]] (1970), Swojej w ''Janosik czyli Na szkle malowane'' (1971), Klary w ''Ślubach panieńskich'' w reżyserii Tadeusza Byrskiego (1974), Panny Młodej w ''Weselu'' w reżyserii [[HEBANOWSKI-DOBROGOYSKI STANISŁAW, reżyser, pisarz, patron gdańskiej ulicy | Stanisława Hebanowskiego]] (1976), Lucille w ''Sprawie Dantona'' w reżyserii Macieja Karpińskiego i inscenizacji [[WAJDA ANDRZEJ, reżyser, honorowy obywatel Gdańska | Andrzeja Wajdy]] (1980), Duniaszy w ''Wiśniowym sadzie'' w reżyserii [[BABICKI KRZYSZTOF, reżyser | Krzysztofa Babickiego]] (1985), tytułowej ''Bojomiry'' w reżyserii [[RONCZEWSKI RYSZARD, aktor | Ryszarda Ronczewskiego]] (1986), Szambelanowej w ''Panu Jowialskim'' w reżyserii [[OKOPIŃSKI MAREK, aktor, reżyser, dyrektor teatrów | Marka Okopińskiego]] (1992), Juliasiewiczowej w ''Moralności Pani Dulskiej'' w reżyserii Adama Orzechowskiego (1993), Siostry Przełożonej w ''Chłopcach'' w reżyserii Barbary Sass-Zdort (1996). <br/><br/> |
| − | Wielokrotnie pełniła funkcję asystentki reżysera: u Piotra Paradowskiego (''Ciężkie czasy'' 1968; ''Don Juan'' 1969), Zygmunta Hübnera (''Ulisses'', 1970), Stanisława Różewicza (''Dom Bernardy Alba'' 1983; ''Sztukmistrz z Lublina'' 1988), Ireny Byrskiej (''Ania z Zielonego Wzgórza'', 1989), [[CZOSNOWSKA BOGUSŁAWA | Bogusławy Czosnowskiej]] (''Porwanie Sabinek'', 1991), Marka Okopińskiego (''Pan Jowialski'', 1992), Włodzimierza Nurkowskiego (''Królowa Śniegu'', 1992), Anny Polony (''Poskromienie złośnicy'', 1993), Barbary Sass-Zdort (''Chłopcy'', 1996). Grywała też w spektaklach Teatru Telewizji (1963–1994), Teatru Polskiego Radia (1969–1981) oraz w filmach (''Drzwi w murze'', 1973; ''Olśnienie'', 1976; ''Aria dla atlety'', 1979; ''Mokry szmal'', 1985; ''Medium'', 1985; ''Rubinowe gody'', 2008) i serialach (''07 zgłoś się'', 1981; ''W piątą stronę świata'', 1990; ''Radio Romans'', 1994; ''Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości'', 2000; ''Lokatorzy'', 2004; ''Sąsiedzi'', 2005 i 2007; ''Ludzkie sprawy'', 2011), występowała na estradzie. Ciekawostką jest, że niektóre sceny 23. odcinka serialu ''Pogranicze w ogniu'' (1991) były kręcone w domu rodzinnym | + | Wielokrotnie pełniła funkcję asystentki reżysera: u [[PARADOWSKI PIOTR, reżyser teatralny | Piotra Paradowskiego]] (''Ciężkie czasy'' 1968; ''Don Juan'' 1969), Zygmunta Hübnera (''Ulisses'', 1970), Stanisława Różewicza (''Dom Bernardy Alba'' 1983; ''Sztukmistrz z Lublina'' 1988), Ireny Byrskiej (''Ania z Zielonego Wzgórza'', 1989), [[CZOSNOWSKA BOGUSŁAWA, aktorka, reżyser | Bogusławy Czosnowskiej]] (''Porwanie Sabinek'', 1991), Marka Okopińskiego (''Pan Jowialski'', 1992), Włodzimierza Nurkowskiego (''Królowa Śniegu'', 1992), Anny Polony (''Poskromienie złośnicy'', 1993), Barbary Sass-Zdort (''Chłopcy'', 1996). Grywała też w spektaklach Teatru Telewizji (1963–1994), Teatru Polskiego Radia (1969–1981) oraz w filmach (''Drzwi w murze'', 1973; ''Olśnienie'', 1976; ''Aria dla atlety'', 1979; ''Mokry szmal'', 1985; ''Medium'', 1985; ''Rubinowe gody'', 2008) i serialach (''07 zgłoś się'', 1981; ''W piątą stronę świata'', 1990; ''Radio Romans'', 1994; ''Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości'', 2000; ''Lokatorzy'', 2004; ''Sąsiedzi'', 2005 i 2007; ''Ludzkie sprawy'', 2011), występowała na estradzie. Ciekawostką jest, że niektóre sceny 23. odcinka serialu ''Pogranicze w ogniu'' (1991) były kręcone w jej domu rodzinnym przy ul. Czyżewskiego w Sopocie. <br/><br/> |
| − | W latach | + | W latach 1991–2002 była wykładowczynią na Wydziale Wokalno-Aktorskim [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademii Muzycznej w Gdańsku]], od 2008 na kierunku Wokalistyka Jazzowa. W 1989 doprowadziła do rehabilitacji ojca, skazanego przez władze komunistyczne na emigrację, w 2003 do sprowadzenia jego prochów z Londynu i pochowania ich (zgodnie z wolą zmarłego) na cmentarzu na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. W 2000 uczestniczyła w uroczystości otwarcia cmentarza wojennego w Katyniu. <br/><br/> |
| − | + | Członkini Związku Artystów Scen Polskich i [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (NSZZ „Solidarność”)]]. Od 1980 członkini Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Teatru Wybrzeże, w latach 1989–1992 jej przewodnicząca, od 1990 do 1996 przewodnicząca Sekcji Branżowej Teatrów Trójmiasta NSZZ „Solidarność”. W 1980 i 1988 występowała wraz z kolegami aktorami przed strajkującymi w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] przyłączyła się do bojkotu radia, telewizji i imprez oficjalnych oraz brała udział w działaniach wspierających rodziny internowanych i szykanowanych za działalność opozycyjną w ramach Komitetu Pomocy Internowanym i Aresztowanym. W latach 1982–1988 występowała podczas mszy za ojczyznę w [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościele św. Mikołaja w Gdańsku]], uczestniczyła w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI | kościele św. Andrzeja Boboli]] w Gdańsku-Wrzeszczu.<br/><br/> | |
| − | Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1996, z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże), medalem 25-lecia Solidarności. Mieszkanka Sopotu, otrzymała nagrodę specjalną Prezydenta Miasta Sopotu (2016). <br/><br/> | + | Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1996, z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże), medalem 25-lecia Solidarności (2005). Mieszkanka Sopotu, otrzymała nagrodę specjalną Prezydenta Miasta Sopotu (2016). <br/><br/> |
| − | Była żoną aktora [[DĄBKOWSKI JERZY | Jerzego Dąbkowskiego]], matka Marii (ur. 1972), absolwentki Akademii Muzycznej w Gdańsku, śpiewaczki (mezzosopran). {{author: OK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Była żoną aktora [[DĄBKOWSKI JERZY, aktor | Jerzego Dąbkowskiego]], matka Marii (ur. 1972), absolwentki Akademii Muzycznej w Gdańsku, śpiewaczki (mezzosopran). {{author: OK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 11:59, 18 sie 2024
ELŻBIETA GOETEL (ur. 27 II 1942 Warszawa), aktorka. Córka Ferdynanda Goetla (15 V 1890 Sucha (Sucha Beskidzka) – 24 XI 1960 Londyn), pisarza, pierwszego polskiego naocznego świadka zbrodni katyńskiej, odkrytej przez Niemców w 1943, i Haliny Winowskiej (23 XI 1908 – 9 I 1997). Przyrodnia siostra Romana Goetla (18 VII 1944 Warszawa – 21 II 2024 Sopot), fotografa. W 1959 absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego w Sopocie. W 1963 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną (PWST) w Warszawie, gdzie zagrała rolę Celii Peachum w Operze za trzy grosze w reżyserii Aleksandra Bardiniego (teatr PWST, premiera 1 II 1963). W latach 1963–2002 aktorka gdańskiego Teatru Wybrzeże, w którym grywała także po przejściu na emeryturę (2002).
Na gdańskiej scenie debiutowała rolą Anthei w Porwaniu Amazonek w reżyserii Przemysława Zielińskiego (1963). Grywała zarówno w komediach, jak i dramatach, m.in. role Violi w Wieczorze Trzech Króli w reżyserii Stanisława Milskiego (1964) oraz w reżyserii Ryszarda Majora (1978), Trudi w Zmierzchu demonów w reżyserii Jerzego Golińskiego (1967), Anioła w Tragedii o Bogaczu i Łazarzu w reżyserii Tadeusza Minca (1968), Kitty w Ulissesie w reżyserii Zygmunta Hübnera (1970), Swojej w Janosik czyli Na szkle malowane (1971), Klary w Ślubach panieńskich w reżyserii Tadeusza Byrskiego (1974), Panny Młodej w Weselu w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (1976), Lucille w Sprawie Dantona w reżyserii Macieja Karpińskiego i inscenizacji Andrzeja Wajdy (1980), Duniaszy w Wiśniowym sadzie w reżyserii Krzysztofa Babickiego (1985), tytułowej Bojomiry w reżyserii Ryszarda Ronczewskiego (1986), Szambelanowej w Panu Jowialskim w reżyserii Marka Okopińskiego (1992), Juliasiewiczowej w Moralności Pani Dulskiej w reżyserii Adama Orzechowskiego (1993), Siostry Przełożonej w Chłopcach w reżyserii Barbary Sass-Zdort (1996).
Wielokrotnie pełniła funkcję asystentki reżysera: u Piotra Paradowskiego (Ciężkie czasy 1968; Don Juan 1969), Zygmunta Hübnera (Ulisses, 1970), Stanisława Różewicza (Dom Bernardy Alba 1983; Sztukmistrz z Lublina 1988), Ireny Byrskiej (Ania z Zielonego Wzgórza, 1989), Bogusławy Czosnowskiej (Porwanie Sabinek, 1991), Marka Okopińskiego (Pan Jowialski, 1992), Włodzimierza Nurkowskiego (Królowa Śniegu, 1992), Anny Polony (Poskromienie złośnicy, 1993), Barbary Sass-Zdort (Chłopcy, 1996). Grywała też w spektaklach Teatru Telewizji (1963–1994), Teatru Polskiego Radia (1969–1981) oraz w filmach (Drzwi w murze, 1973; Olśnienie, 1976; Aria dla atlety, 1979; Mokry szmal, 1985; Medium, 1985; Rubinowe gody, 2008) i serialach (07 zgłoś się, 1981; W piątą stronę świata, 1990; Radio Romans, 1994; Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości, 2000; Lokatorzy, 2004; Sąsiedzi, 2005 i 2007; Ludzkie sprawy, 2011), występowała na estradzie. Ciekawostką jest, że niektóre sceny 23. odcinka serialu Pogranicze w ogniu (1991) były kręcone w jej domu rodzinnym przy ul. Czyżewskiego w Sopocie.
W latach 1991–2002 była wykładowczynią na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku, od 2008 na kierunku Wokalistyka Jazzowa. W 1989 doprowadziła do rehabilitacji ojca, skazanego przez władze komunistyczne na emigrację, w 2003 do sprowadzenia jego prochów z Londynu i pochowania ich (zgodnie z wolą zmarłego) na cmentarzu na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. W 2000 uczestniczyła w uroczystości otwarcia cmentarza wojennego w Katyniu.
Członkini Związku Artystów Scen Polskich i Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (NSZZ „Solidarność”). Od 1980 członkini Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Teatru Wybrzeże, w latach 1989–1992 jej przewodnicząca, od 1990 do 1996 przewodnicząca Sekcji Branżowej Teatrów Trójmiasta NSZZ „Solidarność”. W 1980 i 1988 występowała wraz z kolegami aktorami przed strajkującymi w Stoczni Gdańskiej. W stanie wojennym przyłączyła się do bojkotu radia, telewizji i imprez oficjalnych oraz brała udział w działaniach wspierających rodziny internowanych i szykanowanych za działalność opozycyjną w ramach Komitetu Pomocy Internowanym i Aresztowanym. W latach 1982–1988 występowała podczas mszy za ojczyznę w kościele św. Mikołaja w Gdańsku, uczestniczyła w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej w kościele św. Andrzeja Boboli w Gdańsku-Wrzeszczu.
Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1996, z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże), medalem 25-lecia Solidarności (2005). Mieszkanka Sopotu, otrzymała nagrodę specjalną Prezydenta Miasta Sopotu (2016).
Była żoną aktora Jerzego Dąbkowskiego, matka Marii (ur. 1972), absolwentki Akademii Muzycznej w Gdańsku, śpiewaczki (mezzosopran).
