FRANTZIUS JOHANN GOTTHARD von, kupiec, senator
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN GOTTHARD von FRANTZIUS''' (2 XI 1769 Gdańsk – 16 VIII 1849 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | senator]] [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (I WMG). Syn [[FRANTZIUS THEODOSIUS CHRISTIAN | Theodosiusa Christiana]], brat [[FRANTZIUS THEODOR CHRISTIAN | Theodora Christiana]], Daniela Gotthilfa (1779–1837), [[FRANTZIUS FRIEDRICH WILHELM | Friedricha Wilhelma]] (1789–1861) i Karla Eilharda (1791–1863), z którymi został obdarzony przez króla Prus tytułem szlacheckim. <br/><br/> | + | '''JOHANN GOTTHARD von FRANTZIUS''' (2 XI 1769 Gdańsk – 16 VIII 1849 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | senator]] [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (I WMG). Syn [[FRANTZIUS THEODOSIUS CHRISTIAN, kupiec, armator | Theodosiusa Christiana]], brat [[FRANTZIUS THEODOR CHRISTIAN, kupiec, armator | Theodora Christiana]], Daniela Gotthilfa (1779–1837), [[FRANTZIUS FRIEDRICH WILHELM, kupiec, radny | Friedricha Wilhelma]] (1789–1861) i Karla Eilharda (1791–1863), z którymi został obdarzony przez króla Prus tytułem szlacheckim. <br/><br/> |
| − | Prowadził firmę handlu hurtowego, głównie zbożem i produktami rolnymi. W 1807 mistrz [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]], od 1807 do rezygnacji w kwietniu 1812 senator I WMG, wybrany na życzenie francuskiego gubernatora wojskowego Gdańska, [[RAPP JEAN | Jeana Rappa]]. Był przewodniczącym komisji odpowiedzialnej za aprowizację francuskiego garnizonu, w skład której wchodzili także [[MUHL ABRAHAM LUDWIG| Abraham Ludwig Muhl]] i francuski intendent w Gdańsku, | + | W latach 1784–1786 kształcił się w domu, pod kierunkiem preceptora Johanna Wilhelma Linde. Prowadził następnie firmę handlu hurtowego, głównie zbożem i produktami rolnymi. Od 1801 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. W 1807 mistrz [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]], od 1807 do rezygnacji w kwietniu 1812 senator I WMG, wybrany na życzenie francuskiego gubernatora wojskowego Gdańska, [[RAPP JEAN, gubernator Gdańska | Jeana Rappa]]. Wraz z bratem Theodorem Christianem należał do tych gdańszczan, którzy spotkali się z Napoleonem podczas jego pobytu w Gdańsku 1–2 VI 1807. W należących do niego domach stali kwaterą generał Nicolas Charles Oudinot (przy Melzergasse 8 (ul. Słodowników)) i generał artylerii La Martinière (przy Heilige Geist Gasse 83 (ul. św. Ducha)). |
| − | + | Był przewodniczącym komisji odpowiedzialnej za aprowizację francuskiego garnizonu, w skład której wchodzili także jego szwagier [[MUHL ABRAHAM LUDWIG, kupiec, senator| Abraham Ludwig Muhl]] i francuski intendent w Gdańsku, Emiland Marie Chopin (1776–1828). W 1807 na potrzeby tymczasowych koszar dla wojsk francuskich zarekwirowano należące do niego spichlerze Goldschmid i Jungfer (każdy po 650 łasztów pojemności) oraz Kupfer, Luchs i Falk (po 400 łasztów). W marcu 1808 wchodził w skład komisji dyskutującej nad przyjęciem w Gdańsku [[KODEKS NAPOLEONA | „Kodeksu Napoleona”]]. W 1811 znalazł się w gronie 16 najzamożniejszych gdańszczan obciążonych nadzwyczajną francuską kontrybucją, ogółem w wysokości 250 000 franków, z których miał spłacić 25 000 franków. Pod koniec maja 1812 gościł w swoim domu przybyłego do Gdańska króla Neapolu, Joachima Murata.<br/><br/> | |
| + | Od 1814 do 1818 pierwszy dyrektor gdańskiego oddziału Banku Królewskiego (Königliches Bank) z siedzibą przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20). Wobec ciążących na nim wierzytelności z okresu I WMG, w lutym 1818 ogłosił upadłość swojej firmy, w rok później zmuszony był z tego powodu sprzedać należący do niego [[DWÓR V „ANGIELSKI DWÓR” | Dwór V]] na Polankach.<br/><br/> | ||
| + | Mieszkał przy Vorstädtischer Graben 44 (ul. Podwale Przedmiejskie). Żonaty był od 1795 z Friederiką Augustą (ochrzczona 20 X 1774 Gdańsk – 21 XI 1854 Gdańsk), córką rajcy [[MUHL FRIEDRICH, kupiec, rajca | Friedricha Muhla]]. Ojciec Gustava (1798 Gdańsk – 1875 poza Gdańskiem) kupca, właściciel majątku Ulkau (Ulkowy) i sąsiednich włości, oraz Theodora Ottona (2 I 1800 Gdańsk – 10 X 1870 poza Gdańskiem), radcy prawnego. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter'', Dantzig 1810, s. 23. <br/> | ||
| + | „Danziger Intelligenzblatt”, nr 192, 18 VIII 1849, s. 2003 (nekrolog); nr 276, 24 XI 1854, s. 2851 (nekrolog żony). <br/> | ||
| + | Schumann Eduard, ''Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892'', „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 89.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 48. | ||
Aktualna wersja na dzień 15:09, 8 lis 2024
JOHANN GOTTHARD von FRANTZIUS (2 XI 1769 Gdańsk – 16 VIII 1849 Gdańsk), kupiec, senator I Wolnego Miasta Gdańska (I WMG). Syn Theodosiusa Christiana, brat Theodora Christiana, Daniela Gotthilfa (1779–1837), Friedricha Wilhelma (1789–1861) i Karla Eilharda (1791–1863), z którymi został obdarzony przez króla Prus tytułem szlacheckim.
W latach 1784–1786 kształcił się w domu, pod kierunkiem preceptora Johanna Wilhelma Linde. Prowadził następnie firmę handlu hurtowego, głównie zbożem i produktami rolnymi. Od 1801 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. W 1807 mistrz Kwartału Wysokiego, od 1807 do rezygnacji w kwietniu 1812 senator I WMG, wybrany na życzenie francuskiego gubernatora wojskowego Gdańska, Jeana Rappa. Wraz z bratem Theodorem Christianem należał do tych gdańszczan, którzy spotkali się z Napoleonem podczas jego pobytu w Gdańsku 1–2 VI 1807. W należących do niego domach stali kwaterą generał Nicolas Charles Oudinot (przy Melzergasse 8 (ul. Słodowników)) i generał artylerii La Martinière (przy Heilige Geist Gasse 83 (ul. św. Ducha)).
Był przewodniczącym komisji odpowiedzialnej za aprowizację francuskiego garnizonu, w skład której wchodzili także jego szwagier Abraham Ludwig Muhl i francuski intendent w Gdańsku, Emiland Marie Chopin (1776–1828). W 1807 na potrzeby tymczasowych koszar dla wojsk francuskich zarekwirowano należące do niego spichlerze Goldschmid i Jungfer (każdy po 650 łasztów pojemności) oraz Kupfer, Luchs i Falk (po 400 łasztów). W marcu 1808 wchodził w skład komisji dyskutującej nad przyjęciem w Gdańsku „Kodeksu Napoleona”. W 1811 znalazł się w gronie 16 najzamożniejszych gdańszczan obciążonych nadzwyczajną francuską kontrybucją, ogółem w wysokości 250 000 franków, z których miał spłacić 25 000 franków. Pod koniec maja 1812 gościł w swoim domu przybyłego do Gdańska króla Neapolu, Joachima Murata.
Od 1814 do 1818 pierwszy dyrektor gdańskiego oddziału Banku Królewskiego (Königliches Bank) z siedzibą przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20). Wobec ciążących na nim wierzytelności z okresu I WMG, w lutym 1818 ogłosił upadłość swojej firmy, w rok później zmuszony był z tego powodu sprzedać należący do niego Dwór V na Polankach.
Mieszkał przy Vorstädtischer Graben 44 (ul. Podwale Przedmiejskie). Żonaty był od 1795 z Friederiką Augustą (ochrzczona 20 X 1774 Gdańsk – 21 XI 1854 Gdańsk), córką rajcy Friedricha Muhla. Ojciec Gustava (1798 Gdańsk – 1875 poza Gdańskiem) kupca, właściciel majątku Ulkau (Ulkowy) i sąsiednich włości, oraz Theodora Ottona (2 I 1800 Gdańsk – 10 X 1870 poza Gdańskiem), radcy prawnego.
Bibliografia:
Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter, Dantzig 1810, s. 23.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 192, 18 VIII 1849, s. 2003 (nekrolog); nr 276, 24 XI 1854, s. 2851 (nekrolog żony).
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 89.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 48.
