PRZEŹDZIECKI FRANCISZEK WACŁAW, docent Politechniki Gdańskiej
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''FRANCISZEK WACŁAW PRZEŹDZIECKI''' (30 IX 1926 Grodzisk Mazowiecki – 22 X 2014 Gdańsk), specjalista z elektrotechniki, napędu elektrycznego, docent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Wacława i Marii z domu Wilanowskiej (21 II 1894 – 17 II 1986). Od 1939 | + | '''FRANCISZEK WACŁAW PRZEŹDZIECKI''' (30 IX 1926 Grodzisk Mazowiecki – 22 X 2014 Gdańsk), specjalista z elektrotechniki, napędu elektrycznego, docent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Wacława i Marii z domu Wilanowskiej (21 II 1894 – 17 II 1986). Od 1939 uczeń IV Gimnazjum i Liceum Państwowego im. Adama Mickiewicza w Warszawie, gdzie w 1944 w tajnym nauczaniu uzyskał maturę, w latach 1942–1943 był uczniem Szkoły Zawodowej nr 5 oraz pracował w Fernmeldetechnische Staatswerke (do 1939: Państwowe Zakłady Tele- i Radiotechniczne), od czerwca 1943 do sierpnia 1944 słuchacz Miejskich Kursów dla Elektroinstalatorów w Warszawie. Podczas powstania warszawskiego przebywał w obozie przejściowym w Pruszkowie, skierowany na roboty przymusowe uciekł podczas postoju pociągu w Łowiczu, gdzie mieszkał do zakończenia II wojny światowej. <br/><br/> |
| − | W maju 1945 zamieszkał w Gdyni. Od września 1945 do 1950 studiował na PG, ukończył [[WYDZIAŁ ELEKTRONIKI, TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydział Elektryczny]], magister inżynier elektryk. W latach 1949–1991, do emerytury, pracownik PG. Od 1960 doktor (bronił pracy na Wydziale Elektrycznym PG), od 1970 docent. Na Wydziale Elektrycznym w latach 1975–1978 prodziekan do spraw naukowych, w 1983–1985 wicedyrektor Instytutu Elektrotechniki Morskiej i Przemysłowej. W latach 1979–1987 | + | W maju 1945 zamieszkał w Gdyni. Od września 1945 do 1950 studiował na PG, ukończył [[WYDZIAŁ ELEKTRONIKI, TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydział Elektryczny]], magister inżynier elektryk. W latach 1949–1991, do emerytury, pracownik PG. Od 1960 doktor (bronił pracy na Wydziale Elektrycznym PG), od 1970 docent. Na Wydziale Elektrycznym w latach 1975–1978 prodziekan do spraw naukowych, w 1983–1985 wicedyrektor Instytutu Elektrotechniki Morskiej i Przemysłowej. W latach 1979–1987 redaktor działu „Elektryka” [[ZESZYTY NAUKOWE POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”]]. <br/><br/> |
| − | Autor opracowań dotyczących maszyn asynchronicznych, elektroautomatyki, | + | Autor opracowań dotyczących maszyn asynchronicznych, elektroautomatyki, m.in. monografii ''Elektrotechnika i Elektronika: podręcznik dla studentów wydziałów mechanicznych wyższych szkół technicznych'' (Warszawa 1976), współautor czterech skryptów, między innymi ''Laboratorium Elektrotechniki i Elektroniki'' (Warszawa 1973). Członek [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]], Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Związku Nauczycielstwa Polskiego. <br/><br/> |
| − | Odznaczony | + | Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty był z Jadwigą z domu Kowalewska (14 VII 1929 – 1 XI 2015 Gdynia). Pochowany na cmentarzu w Gdyni-Małym Kacku. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe). <br/> | ||
| + | Przezdziecki Franciszek, ''Moja droga do elektrotechniki'', „Pismo PG”, 2000, nr 3, s. 24–26. <br/> | ||
| + | ''Wydział Elektrotechniki i Automatyki. Wczoraj i dziś. Księga jubileuszowa 1904–2004'', red. A. Grono, Gdańsk 2004, s. 230–231 | ||
Aktualna wersja na dzień 18:39, 4 lip 2024
FRANCISZEK WACŁAW PRZEŹDZIECKI (30 IX 1926 Grodzisk Mazowiecki – 22 X 2014 Gdańsk), specjalista z elektrotechniki, napędu elektrycznego, docent Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Wacława i Marii z domu Wilanowskiej (21 II 1894 – 17 II 1986). Od 1939 uczeń IV Gimnazjum i Liceum Państwowego im. Adama Mickiewicza w Warszawie, gdzie w 1944 w tajnym nauczaniu uzyskał maturę, w latach 1942–1943 był uczniem Szkoły Zawodowej nr 5 oraz pracował w Fernmeldetechnische Staatswerke (do 1939: Państwowe Zakłady Tele- i Radiotechniczne), od czerwca 1943 do sierpnia 1944 słuchacz Miejskich Kursów dla Elektroinstalatorów w Warszawie. Podczas powstania warszawskiego przebywał w obozie przejściowym w Pruszkowie, skierowany na roboty przymusowe uciekł podczas postoju pociągu w Łowiczu, gdzie mieszkał do zakończenia II wojny światowej.
W maju 1945 zamieszkał w Gdyni. Od września 1945 do 1950 studiował na PG, ukończył Wydział Elektryczny, magister inżynier elektryk. W latach 1949–1991, do emerytury, pracownik PG. Od 1960 doktor (bronił pracy na Wydziale Elektrycznym PG), od 1970 docent. Na Wydziale Elektrycznym w latach 1975–1978 prodziekan do spraw naukowych, w 1983–1985 wicedyrektor Instytutu Elektrotechniki Morskiej i Przemysłowej. W latach 1979–1987 redaktor działu „Elektryka” „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”.
Autor opracowań dotyczących maszyn asynchronicznych, elektroautomatyki, m.in. monografii Elektrotechnika i Elektronika: podręcznik dla studentów wydziałów mechanicznych wyższych szkół technicznych (Warszawa 1976), współautor czterech skryptów, między innymi Laboratorium Elektrotechniki i Elektroniki (Warszawa 1973). Członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty był z Jadwigą z domu Kowalewska (14 VII 1929 – 1 XI 2015 Gdynia). Pochowany na cmentarzu w Gdyni-Małym Kacku.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Przezdziecki Franciszek, Moja droga do elektrotechniki, „Pismo PG”, 2000, nr 3, s. 24–26.
Wydział Elektrotechniki i Automatyki. Wczoraj i dziś. Księga jubileuszowa 1904–2004, red. A. Grono, Gdańsk 2004, s. 230–231
