EGGERT PETER, kupiec, senator
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''PETER EGGERT''' (14 IV 1754 Nickelswalde (Mikoszewo), Żuławy – 11 XI 1813 Gdańsk*), kupiec, [[RADA MIEJSKA | senator]] [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (I WMG). Syn Davida Eggerta z Mikoszewa i Elisabethy Lietze. 26 V 1784 nabył [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], w 1797 był właścicielem firmy hurtowego handlu zbożem z kantorem przy Heilige-Geist-Gasse 997 (ul. Świętego Ducha 53). W 1808 właściciel posesji przy Holzmarkt 5 (Targ Drzewny 15) i Langer Markt 489 (Długi Targ 31). W 1808 właściciel stajni przy Hintergasse 120 (ul. Za Murami 13). <br/><br/> | + | '''PETER EGGERT''' (14 IV 1754 Nickelswalde (Mikoszewo), Żuławy – 11 XI 1813 Gdańsk*), kupiec, [[RADA MIEJSKA | senator]] [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (I WMG). Syn Davida Eggerta z Mikoszewa i Elisabethy Lietze. 26 V 1784 za 3000 florenów nabył kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], w 1797 był właścicielem firmy hurtowego handlu zbożem z kantorem przy Heilige-Geist-Gasse 997 (ul. Świętego Ducha 53). W 1808 właściciel posesji przy Holzmarkt 5 (Targ Drzewny 15) i Langer Markt 489 (Długi Targ 31). W 1808 właściciel stajni przy Hintergasse 120 (ul. Za Murami 13). <br/><br/> |
| − | W 1792 wybrany został członkiem [[KWARTAŁY | Kwartału]] Szerokiego. Za pierwszych rządów pruskich (1793–1807), z nominacji króla Fryderyka Wilhelma II, był przewodniczącym Kolegium Sprawiedliwości. W okresie I WMG, po wzbogaceniu się na dostawach wojskowych, zmienił radykalnie front, opowiadając się za francuskimi reformami w Gdańsku. W 1807 został [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]], za sprawą gubernatora Gdańska [[RAPP JEAN | Jeana Rappa]] od marca 1808 do 1814 był senatorem. Bezwzględność w prowadzonych interesach wywołała jednak szybko oburzenie gubernatora, w kwietniu 1810 przedstawiciele [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] żądali odwołania go z urzędu jako wprowadzonego nań „niekonstytucyjnie”. Zmarł w wyniku ran od pocisku, odniesionych podczas oblężenia Gdańska przez wojska rosyjskie. <br/><br/> | + | W 1792 wybrany został członkiem [[KWARTAŁY | Kwartału]] Szerokiego. Za pierwszych rządów pruskich (1793–1807), z nominacji króla Fryderyka Wilhelma II, był przewodniczącym Kolegium Sprawiedliwości. W okresie I WMG, po wzbogaceniu się na dostawach wojskowych, zmienił radykalnie front, opowiadając się za francuskimi reformami w Gdańsku. W 1807 został [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]], za sprawą gubernatora Gdańska [[RAPP JEAN, gubernator Gdańska | Jeana Rappa]] (który zamieszkiwał w jego kamienicy przy Długim Targu 31) od marca 1808 do 1814 był senatorem. Wchodził m.in w skład deputacji ds. straży pożarnej, kwater, był jednym z trzech inspektorów Hali (dworu św. Jerzego) oraz Domu Dobroczynności i [[DOM POPRAWY | Domu Poprawy]] (Zuchthaus) na [[ZAMCZYSKO | Zamczysku]]. Bezwzględność w prowadzonych interesach wywołała jednak szybko oburzenie gubernatora, w kwietniu 1810 przedstawiciele [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] żądali odwołania go z urzędu jako wprowadzonego nań „niekonstytucyjnie”. Zmarł w wyniku ran od pocisku, odniesionych podczas oblężenia Gdańska przez wojska rosyjskie. <br/><br/> |
| − | Od około 1782 żonaty był z Johanną Henriettą (15 XI 1755 – 31 V 1800 Gdańsk) córką ławnika (od 1774), [[RADA MIEJSKA | rajcy]] (od 1781) i [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] królewskiego w | + | Od około 1782 żonaty był z Johanną Henriettą (15 XI 1755 – 31 V 1800 Gdańsk) córką ławnika (od 1774), [[RADA MIEJSKA | rajcy]] (od 1781) i [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] królewskiego w Gdańsku (w 1787) Samuela Flandera (1713–1797) oraz poślubionej mu 8 I 1750 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) Marii z domu Schwaan (pochowana tamże 9 III 1780). Po raz drugi ożenił się około 1802 z Marie Susanne, córką majora i komendanta twierdzy w Brzegu na Dolnym Śląsku, Antona Zglinitzkego. Syn Peter 15 VIII 1792 zapisany został do czwartej klasy [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. <br/><br/> |
| − | Pochowany został obok obu żon w | + | Pochowany został obok obu żon pod płytą nagrobną nr 208 w kościele NMP. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | + | '''Bibliografia''': <br/> | |
| − | * Sporną w historiografii datę zgonu rozstrzygają informacje prasowe: „Danziger Intelligenzblatt”, nr 3 z 8 I 1814, s. 40-41 i nr 85 z 22 X 1814, s. 1947. | + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 46.<br/> |
| + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 372.<br/> | ||
| + | * Sporną w historiografii datę zgonu rozstrzygają informacje prasowe: „Danziger Intelligenzblatt”, nr 3 z 8 I 1814, s. 40-41 i nr 85 z 22 X 1814, s. 1947.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 217.<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 70. | ||
Aktualna wersja na dzień 13:18, 13 lis 2024
PETER EGGERT (14 IV 1754 Nickelswalde (Mikoszewo), Żuławy – 11 XI 1813 Gdańsk*), kupiec, senator I Wolnego Miasta Gdańska (I WMG). Syn Davida Eggerta z Mikoszewa i Elisabethy Lietze. 26 V 1784 za 3000 florenów nabył kupieckie obywatelstwo Gdańska, w 1797 był właścicielem firmy hurtowego handlu zbożem z kantorem przy Heilige-Geist-Gasse 997 (ul. Świętego Ducha 53). W 1808 właściciel posesji przy Holzmarkt 5 (Targ Drzewny 15) i Langer Markt 489 (Długi Targ 31). W 1808 właściciel stajni przy Hintergasse 120 (ul. Za Murami 13).
W 1792 wybrany został członkiem Kwartału Szerokiego. Za pierwszych rządów pruskich (1793–1807), z nominacji króla Fryderyka Wilhelma II, był przewodniczącym Kolegium Sprawiedliwości. W okresie I WMG, po wzbogaceniu się na dostawach wojskowych, zmienił radykalnie front, opowiadając się za francuskimi reformami w Gdańsku. W 1807 został ławnikiem, za sprawą gubernatora Gdańska Jeana Rappa (który zamieszkiwał w jego kamienicy przy Długim Targu 31) od marca 1808 do 1814 był senatorem. Wchodził m.in w skład deputacji ds. straży pożarnej, kwater, był jednym z trzech inspektorów Hali (dworu św. Jerzego) oraz Domu Dobroczynności i Domu Poprawy (Zuchthaus) na Zamczysku. Bezwzględność w prowadzonych interesach wywołała jednak szybko oburzenie gubernatora, w kwietniu 1810 przedstawiciele Trzeciego Ordynku żądali odwołania go z urzędu jako wprowadzonego nań „niekonstytucyjnie”. Zmarł w wyniku ran od pocisku, odniesionych podczas oblężenia Gdańska przez wojska rosyjskie.
Od około 1782 żonaty był z Johanną Henriettą (15 XI 1755 – 31 V 1800 Gdańsk) córką ławnika (od 1774), rajcy (od 1781) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (w 1787) Samuela Flandera (1713–1797) oraz poślubionej mu 8 I 1750 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Marii z domu Schwaan (pochowana tamże 9 III 1780). Po raz drugi ożenił się około 1802 z Marie Susanne, córką majora i komendanta twierdzy w Brzegu na Dolnym Śląsku, Antona Zglinitzkego. Syn Peter 15 VIII 1792 zapisany został do czwartej klasy Gimnazjum Akademickiego.
Pochowany został obok obu żon pod płytą nagrobną nr 208 w kościele NMP.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 46.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 372.
- Sporną w historiografii datę zgonu rozstrzygają informacje prasowe: „Danziger Intelligenzblatt”, nr 3 z 8 I 1814, s. 40-41 i nr 85 z 22 X 1814, s. 1947.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 217.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 70.
