BIEHN DANIEL, organista
(Utworzył nową stronę „{{web}} '''DANIEL BIEHN jr.''' Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
+ | [[File: B._Biehn_suplika.jpg |thumb| Suplika Bartela Biehna skierowana do Rady Miejskiej z prośbą o zatrudnienie na stanowisku ustawiacza dzwonów carillonu [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] Gdańska, styczeń 1603]] | ||
+ | '''DANIEL BIEHN jr.''' (2 połowa XVII wieku), organista. Syn Daniela sen. (około 1632 – po 1702), w 1686 grającego na organach w [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA| kościele św. Ducha]], przypuszczalnie spokrewniony z Bartelem Biehnem (Bÿhahnem) (pochowany 15 VI 1609 w | ||
+ | [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w Gdańsku), w 1603–1609 ustawiaczem dzwonów automatycznego [[CARILLONY | carillonu]] [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]], lutnistą, wicekapelmistrzem kapeli kościoła NMP, starającym się o posadę piwnicznego w [[DWÓR ARTUSA| Dworze Artusa]], pod koniec życia zatrudniającym niekiedy pomocnika do pracy przy carillonie.<br/><br/> | ||
+ | Jego chrzestnym był [[STRUTIUS THOMAS, organista, kompozytor | Thomas Strutius]], u którego pobierał lekcje muzyki. Do 1685 grał na organach w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]], następnie w kościele [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościele św. Bartłomieja]]. W 1691 bezskutecznie starał się o stanowisko organisty w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]]. Być może to on (Daniel Biehn von Dantzig gebürtig) 16 II 1692 wystarał się o wyższe (kupieckie) [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. <br/><br/> | ||
+ | Ojciec Ludwiga, lutnika, budowniczego wiol, 14 IV 1689 ukaranego za wykonywanie zawodu bez zezwolenia, o które mógł ubiegać się po sześciu tygodniach od chwili nałożenia kary ([[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo, tabela, nr 19]]). Najprawdopodobniej też ojciec [[BIEHN CHRISTOPH, organista | Christopha Biehna]] i [[BIEHN EPHRAIM, organista | Ephraima Biehna]]. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
− | ''' | + | '''Bibliografia''':<br/> |
− | + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 77. <br/> | |
− | + | Rauschning Hermann, ''Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig. Von den Anfängen bis zur Auflösung der Kirchenkapellen'', Danzig 1931. | |
+ | <br/> |
Aktualna wersja na dzień 13:21, 22 sie 2024
DANIEL BIEHN jr. (2 połowa XVII wieku), organista. Syn Daniela sen. (około 1632 – po 1702), w 1686 grającego na organach w kościele św. Ducha, przypuszczalnie spokrewniony z Bartelem Biehnem (Bÿhahnem) (pochowany 15 VI 1609 w
kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku), w 1603–1609 ustawiaczem dzwonów automatycznego carillonu Ratusza Głównego Miasta, lutnistą, wicekapelmistrzem kapeli kościoła NMP, starającym się o posadę piwnicznego w Dworze Artusa, pod koniec życia zatrudniającym niekiedy pomocnika do pracy przy carillonie.
Jego chrzestnym był Thomas Strutius, u którego pobierał lekcje muzyki. Do 1685 grał na organach w kościele św. Jakuba, następnie w kościele kościele św. Bartłomieja. W 1691 bezskutecznie starał się o stanowisko organisty w kościele św. Jana. Być może to on (Daniel Biehn von Dantzig gebürtig) 16 II 1692 wystarał się o wyższe (kupieckie) obywatelstwo Gdańska.
Ojciec Ludwiga, lutnika, budowniczego wiol, 14 IV 1689 ukaranego za wykonywanie zawodu bez zezwolenia, o które mógł ubiegać się po sześciu tygodniach od chwili nałożenia kary ( instrumenty muzyczne – budownictwo, tabela, nr 19). Najprawdopodobniej też ojciec Christopha Biehna i Ephraima Biehna.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 77.
Rauschning Hermann, Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig. Von den Anfängen bis zur Auflösung der Kirchenkapellen, Danzig 1931.