DANZIGER CARL HERMANN, jubiler
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''CARL HERMANN DANZIGER''' (8 VI 1826 Gdańsk – 21 VII 1868 Gdańsk), jubiler. Pochodzenia żydowskiego, katolik (przechrzcił się w Miliczu w 1789 jego dziad Franz), parafianin [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]]. Syn rzeźnika Franza Carla Antona (5 I 1789 Milicz – 6 X 1870 Gdańsk), w Gdańsku z rodziną przed 1797, zaliczony w poczet mieszkańców tego miasta 13 XI 1823 i nieznanej z imienia luteranki nazwiskiem Nepko. Rodzina mieszkała przy ul. Sierocej.<br/><br/> | '''CARL HERMANN DANZIGER''' (8 VI 1826 Gdańsk – 21 VII 1868 Gdańsk), jubiler. Pochodzenia żydowskiego, katolik (przechrzcił się w Miliczu w 1789 jego dziad Franz), parafianin [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]]. Syn rzeźnika Franza Carla Antona (5 I 1789 Milicz – 6 X 1870 Gdańsk), w Gdańsku z rodziną przed 1797, zaliczony w poczet mieszkańców tego miasta 13 XI 1823 i nieznanej z imienia luteranki nazwiskiem Nepko. Rodzina mieszkała przy ul. Sierocej.<br/><br/> | ||
| − | W 1845 | + | W 1845 założył w Gdańsku wytwórnię wyrobów z bursztynu, zakres produkcji rozszerzył o wyroby jubilerskie, głównie ze srebra i złota. Pierwszy sklep otworzył 5 V 1856 w swoim domu przy Brotbänkengasse 51 (ul. Chlebnicka), następnie (1864) mieścił się on w wynajętym lokalu na parterze kamienicy przy Langgasse 68 (ul. Długa), należącej do Hermanna Theodora Boritzkiego. Swoje wyroby sygnował początkowo znakiem „DANZIGER”, po 1868 – „C.H. Danziger”. W 1908 znajdowały się one między innymi w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościele św. Bartłomieja]] w Gdańsku, w katedrze w Pelplinie, farze w Kołobrzegu. Srebrna monstrancja oraz łyżeczka z jego sygnaturami znajdują się obecnie w zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku; srebrne przedmioty: cukiernica, łyżka wazowa, łyżki stołowe, komplet sześciu kieliszków do likieru, widelce stołowe w [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]].<br/><br/> |
| − | Po jego nagłej śmierci kierownictwo firmy przejęła żona (od 3 XI 1866) Anna Theresa z domu Beyer (ur. 30 I 1841 Wotzlaff (Wocławy)). Po zawarciu w 1877 ponownego małżeństwa z urzędnikiem pocztowym Johannem Danielem Richterem wspólnie prowadzili firmę pod dawną nazwą. Po sprzedaży kamienicy przy ul. Brotbänkengasse 51, od około 1884 siedziba firmy mieściła się na parterze nabytej od Hermanna Theodora Boritzkiego kamienicy przy Langgasse 68 (zob. [[KONRADSHAMMER | Konradshammer]]). Firma „Danziger C.H. Nachf.” ( | + | Po jego nagłej śmierci kierownictwo firmy przejęła żona (od 3 XI 1866) Anna Theresa z domu Beyer (ur. 30 I 1841 Wotzlaff (Wocławy)). Po zawarciu w 1877 ponownego małżeństwa z urzędnikiem pocztowym Johannem Danielem Richterem wspólnie prowadzili firmę pod dawną nazwą. Po sprzedaży kamienicy przy ul. Brotbänkengasse 51, od około 1884 siedziba firmy mieściła się na parterze nabytej od Hermanna Theodora Boritzkiego kamienicy przy Langgasse 68 (zob. [[KONRADSHAMMER | Konradshammer]]). Firma „Danziger C.H. Nachf.” (następcy) funkcjonowała tu do 1945. W 1897 wspólnikiem został pomocnik jubilerski Bruno Danziger (1867–1927), syn Carla Hermanna, od 1901 mistrz jubilerski.<br/><br/> |
| − | Po śmierci Johanna Danela Richtera, w latach 1904–1918 jako właściciel firmy | + | Po śmierci Johanna Danela Richtera, w latach 1904–1918 jako właściciel firmy „C.H. Danziger Juweliergeschäft” (Jubilerstwo) występował już tylko Bruno Danziger, w latach 1904–1914 właściciel kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 21 (ul. św. Ducha 16/20), w 1912–1914 także właściciel willi w Sopocie przy Schäferstraβe 26 (ul. Wybickiego). Na jego zlecenie w 1905 architekt Hubert Arendt przebudował witrynę sklepu. W 1921 Bruno Danziger już jako rentier, pozostał właścicielem domu przy Langgasse 68. Mieszkał z rodziną we Wrocławiu, gdzie zmarł. W latach 1921–1945 właścicielem firmy jubilerskiej „C.H. Danziger” przy Langgasse 68 był jego przyrodni brat Walter Richter, od 1919 wspólnik w firmie, który około 1938 nabył kamienicę przy Langgasse 68 od spadkobierców Brunona Danzigera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 07:20, 12 kwi 2024
CARL HERMANN DANZIGER (8 VI 1826 Gdańsk – 21 VII 1868 Gdańsk), jubiler. Pochodzenia żydowskiego, katolik (przechrzcił się w Miliczu w 1789 jego dziad Franz), parafianin Kaplicy Królewskiej. Syn rzeźnika Franza Carla Antona (5 I 1789 Milicz – 6 X 1870 Gdańsk), w Gdańsku z rodziną przed 1797, zaliczony w poczet mieszkańców tego miasta 13 XI 1823 i nieznanej z imienia luteranki nazwiskiem Nepko. Rodzina mieszkała przy ul. Sierocej.
W 1845 założył w Gdańsku wytwórnię wyrobów z bursztynu, zakres produkcji rozszerzył o wyroby jubilerskie, głównie ze srebra i złota. Pierwszy sklep otworzył 5 V 1856 w swoim domu przy Brotbänkengasse 51 (ul. Chlebnicka), następnie (1864) mieścił się on w wynajętym lokalu na parterze kamienicy przy Langgasse 68 (ul. Długa), należącej do Hermanna Theodora Boritzkiego. Swoje wyroby sygnował początkowo znakiem „DANZIGER”, po 1868 – „C.H. Danziger”. W 1908 znajdowały się one między innymi w kościele św. Bartłomieja w Gdańsku, w katedrze w Pelplinie, farze w Kołobrzegu. Srebrna monstrancja oraz łyżeczka z jego sygnaturami znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku; srebrne przedmioty: cukiernica, łyżka wazowa, łyżki stołowe, komplet sześciu kieliszków do likieru, widelce stołowe w Muzeum Gdańska.
Po jego nagłej śmierci kierownictwo firmy przejęła żona (od 3 XI 1866) Anna Theresa z domu Beyer (ur. 30 I 1841 Wotzlaff (Wocławy)). Po zawarciu w 1877 ponownego małżeństwa z urzędnikiem pocztowym Johannem Danielem Richterem wspólnie prowadzili firmę pod dawną nazwą. Po sprzedaży kamienicy przy ul. Brotbänkengasse 51, od około 1884 siedziba firmy mieściła się na parterze nabytej od Hermanna Theodora Boritzkiego kamienicy przy Langgasse 68 (zob. Konradshammer). Firma „Danziger C.H. Nachf.” (następcy) funkcjonowała tu do 1945. W 1897 wspólnikiem został pomocnik jubilerski Bruno Danziger (1867–1927), syn Carla Hermanna, od 1901 mistrz jubilerski.
Po śmierci Johanna Danela Richtera, w latach 1904–1918 jako właściciel firmy „C.H. Danziger Juweliergeschäft” (Jubilerstwo) występował już tylko Bruno Danziger, w latach 1904–1914 właściciel kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 21 (ul. św. Ducha 16/20), w 1912–1914 także właściciel willi w Sopocie przy Schäferstraβe 26 (ul. Wybickiego). Na jego zlecenie w 1905 architekt Hubert Arendt przebudował witrynę sklepu. W 1921 Bruno Danziger już jako rentier, pozostał właścicielem domu przy Langgasse 68. Mieszkał z rodziną we Wrocławiu, gdzie zmarł. W latach 1921–1945 właścicielem firmy jubilerskiej „C.H. Danziger” przy Langgasse 68 był jego przyrodni brat Walter Richter, od 1919 wspólnik w firmie, który około 1938 nabył kamienicę przy Langgasse 68 od spadkobierców Brunona Danzigera.
