DĘBICKI MIECZYSŁAW, prorektor Politechniki Gdańskiej

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
'''DĘBICKI MIECZYSŁAW''' (1 I 1905 Warszawa – 21 VI 1977 Gdańsk), inżynier, profesor. W 1922 przeniósł się z gim. w Warszawie na Wydz. Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie. Po maturze w 1924 praktykował jako pomocnik mechanika na statkach Duńskiego Towarzystwa Okrętowego „Det Ostasiatyske Co”. Od 1925 studiował na Wydz. Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1928 pływał jako pomocnik mechanika na statku Francuskiego Towarzystwa Okrętowego „Chargeurs Reunis”. W 1929–32 studiował na Wydz. Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Do 1934 urzędnik tech. w Związku Właścicieli Przedsiębiorstw Samochodowych w Warszawie, zast. kier. warsztatów samochodowych w firmie Auto-Service, w Biurze Technicznym fabryki silników lotniczych Polskich Zakładów Škody. W 1934–39 w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii, pod jego kierunkiem zaprojektowano m.in. samochód osobowy PZInż LS. Od 1936 wykładał przedmiot „budowa samochodu” w Państwowej Szkole Technicznej Lotniczo-Samochodowej w Warszawie. Podczas II w. świat. działał w AK (Brygada Dywersyjna Broda-53). W marcu 1945 wszedł w skład Morskiej Grupy Operacyjnej w Bydgoszczy, zorganizował w Gd. Oddział Państwowego Przedsiębiorstwa Transportowego, nast. był w grupie tworzącej q PG. Powołany 1 VI 1945 na kier. Katedry Budowy Pojazdów Mechanicznych Wydz. Mechanicznego PG. Jesienią 1946 Zjednoczenie Przemysłu Motoryzacyjnego i Centralny Zarząd Motoryzacji zleciły mu konstrukcję i przygotowanie projektu samochodu ciężarowego o ładowności 3,5 tony. We współpracy z inż. Jerzym Wernerem i inż. Zygmuntem Okołowem powstał wzorowany na przedwojennej konstrukcji PZInż 713 samochód, który 1950 pod nazwą Star-20 wszedł do masowej produkcji. Od 1949 na stanowisku prof. nadzw., 1962 prof. zw. Dziekan 1951–54 Wydz. Mechanicznego, 1956–59 prorektor ds. nauki PG. Od 1951 czł. Komitetu Budowy Maszyn PAN. Pochowany na q cment. Srebrzysko. [[Category: Encyklopedia]]
+
[[File: Mieczysław_Dębicki.jpg |thumb| Mieczysław Dębicki]]
 +
'''MIECZYSŁAW DĘBICKI''' (1 I 1905 Warszawa – 21 VI 1977 Gdańsk), inżynier, prorektor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn poety i dziennikarza Zdzisława Klemensa (19 I 1871 Warszawa – 7 V 1931 tamże) i poślubionej w 1910 córki profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, Zofii Wierzbickiej (15 VIII 1874 – 1954). Brat Tadeusza (zm. 1952), pracownika Polskich Linii Oceanicznych. W 1922 przeniósł się z gimnazjum w Warszawie na Wydział Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie. Po maturze w 1924 praktykował jako pomocnik mechanika na statkach Duńskiego Towarzystwa Okrętowego „Det Ostasiatyske Co”. Od 1925 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1928 pływał jako pomocnik mechanika na statku Francuskiego Towarzystwa Okrętowego „Chargeurs Reunis”. W latach 1929–1932 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Do 1934 urzędnik techniczny w Związku Właścicieli Przedsiębiorstw Samochodowych w Warszawie, zastępca kierownika warsztatów samochodowych w firmie Auto-Service, w Biurze Technicznym fabryki silników lotniczych Polskich Zakładów Škody. W latach 1934–1939 w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii, pod jego kierunkiem zaprojektowano m.in. samochód osobowy PZInż LS. Od 1936 wykładał przedmiot „budowa samochodu” w Państwowej Szkole Technicznej Lotniczo-Samochodowej w Warszawie. Podczas II wojny światowej był współwłaścicielem warsztatu samochodowego, wytwarzał też dzieciece wózki. Działał w Armii Krajowej (Brygada Dywersyjna Broda-53), uczestnik powstania warszawskiego, po jego upadku zbiegł z transportu do obozu .<br/><br/>
 +
W marcu 1945 wszedł w skład [[MORSKA GRUPA OPERACYJNA| Morskiej Grupy Operacyjnej]] w Bydgoszczy, zorganizował w Gdańsku Oddział Państwowego Przedsiębiorstwa Transportowego, następnie był w grupie tworzącej PG. Powołany 1 VI 1945 na kierownika Katedry Budowy Pojazdów Mechanicznych [[WYDZIAŁ MECHANICZNY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziału Mechanicznego]] PG. Jesienią 1946 Zjednoczenie Przemysłu Motoryzacyjnego i Centralny Zarząd Motoryzacji zleciły mu konstrukcję i przygotowanie projektu samochodu ciężarowego o ładowności 3,5 tony. We współpracy z inż. Jerzym Wernerem i inż. Zygmuntem Okołowem powstał wzorowany na przedwojennej konstrukcji PZInż 713 samochód, który w 1950 pod nazwą Star-20 wszedł do masowej produkcji. Od 1949 na stanowisku profesora, od 1962 profesora zwyczajnego. Dziekan w latach 1951–1954 Wydziału Mechanicznego, 1956–1959 prorektor do spraw nauki PG. Od 1951 członek Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk. W latach 1959–1963 przewodniczący Wydziału IV, Nauk Technicznych, [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]].<br/><br/>
 +
Od 1938 żonaty w Warszawie z lektorką języka angielskiego Stanisławą (5 XI 1911 Kraków – 16 V 2007 Gdańsk), jedyną córką Edmund Joachim Szalita (15 II 1884 Tarnopol – 7/8 XI 1915 po bitwie pod Bielgowem w gminie Nowy Czartorysk w powiecie łuckim), prawnika, podporucznika Legionów Polskich, sekretarza grupy poselskiej Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej w parlamencie austriackim, odznaczonego pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i Krzyżem Niepodległości, i poślubionej w 1907 Walentyny Kolberg (26 II 1877 – 19 III 1960), autorką ''W starym gnieździe. Z sagi rodu Kolbergów'' (Warszawa 1989). Rodzice Piotra (ur. 1941) i Joanny (ur. 1944). Pochowani na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: BŚ}} {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
 +
'''Bibliografia''': <br/>
 +
''Pionierzy Politechniki Gdańskiej'', red. Zygmunt Paszota, Janusz Rachoń, Edmund Wittbrodt, Gdańsk 2005, s. 155. <br/>
 +
''Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904–2014'', red. Bolesław Mazurkiewicz, Gdańsk 2014.

Aktualna wersja na dzień 21:52, 2 lip 2024

Mieczysław Dębicki

MIECZYSŁAW DĘBICKI (1 I 1905 Warszawa – 21 VI 1977 Gdańsk), inżynier, prorektor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn poety i dziennikarza Zdzisława Klemensa (19 I 1871 Warszawa – 7 V 1931 tamże) i poślubionej w 1910 córki profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, Zofii Wierzbickiej (15 VIII 1874 – 1954). Brat Tadeusza (zm. 1952), pracownika Polskich Linii Oceanicznych. W 1922 przeniósł się z gimnazjum w Warszawie na Wydział Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie. Po maturze w 1924 praktykował jako pomocnik mechanika na statkach Duńskiego Towarzystwa Okrętowego „Det Ostasiatyske Co”. Od 1925 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1928 pływał jako pomocnik mechanika na statku Francuskiego Towarzystwa Okrętowego „Chargeurs Reunis”. W latach 1929–1932 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Do 1934 urzędnik techniczny w Związku Właścicieli Przedsiębiorstw Samochodowych w Warszawie, zastępca kierownika warsztatów samochodowych w firmie Auto-Service, w Biurze Technicznym fabryki silników lotniczych Polskich Zakładów Škody. W latach 1934–1939 w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii, pod jego kierunkiem zaprojektowano m.in. samochód osobowy PZInż LS. Od 1936 wykładał przedmiot „budowa samochodu” w Państwowej Szkole Technicznej Lotniczo-Samochodowej w Warszawie. Podczas II wojny światowej był współwłaścicielem warsztatu samochodowego, wytwarzał też dzieciece wózki. Działał w Armii Krajowej (Brygada Dywersyjna Broda-53), uczestnik powstania warszawskiego, po jego upadku zbiegł z transportu do obozu .

W marcu 1945 wszedł w skład Morskiej Grupy Operacyjnej w Bydgoszczy, zorganizował w Gdańsku Oddział Państwowego Przedsiębiorstwa Transportowego, następnie był w grupie tworzącej PG. Powołany 1 VI 1945 na kierownika Katedry Budowy Pojazdów Mechanicznych Wydziału Mechanicznego PG. Jesienią 1946 Zjednoczenie Przemysłu Motoryzacyjnego i Centralny Zarząd Motoryzacji zleciły mu konstrukcję i przygotowanie projektu samochodu ciężarowego o ładowności 3,5 tony. We współpracy z inż. Jerzym Wernerem i inż. Zygmuntem Okołowem powstał wzorowany na przedwojennej konstrukcji PZInż 713 samochód, który w 1950 pod nazwą Star-20 wszedł do masowej produkcji. Od 1949 na stanowisku profesora, od 1962 profesora zwyczajnego. Dziekan w latach 1951–1954 Wydziału Mechanicznego, 1956–1959 prorektor do spraw nauki PG. Od 1951 członek Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk. W latach 1959–1963 przewodniczący Wydziału IV, Nauk Technicznych, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego.

Od 1938 żonaty w Warszawie z lektorką języka angielskiego Stanisławą (5 XI 1911 Kraków – 16 V 2007 Gdańsk), jedyną córką Edmund Joachim Szalita (15 II 1884 Tarnopol – 7/8 XI 1915 po bitwie pod Bielgowem w gminie Nowy Czartorysk w powiecie łuckim), prawnika, podporucznika Legionów Polskich, sekretarza grupy poselskiej Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej w parlamencie austriackim, odznaczonego pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i Krzyżem Niepodległości, i poślubionej w 1907 Walentyny Kolberg (26 II 1877 – 19 III 1960), autorką W starym gnieździe. Z sagi rodu Kolbergów (Warszawa 1989). Rodzice Piotra (ur. 1941) i Joanny (ur. 1944). Pochowani na cmentarzu Srebrzysko. JANSZ







Bibliografia:
Pionierzy Politechniki Gdańskiej, red. Zygmunt Paszota, Janusz Rachoń, Edmund Wittbrodt, Gdańsk 2005, s. 155.
Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904–2014, red. Bolesław Mazurkiewicz, Gdańsk 2014.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania