KROMAN JAN, architekt
(Nowe hasło (25.09.2020)) |
|||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:Jan_Kroman.jpg|thumb|Jan Kroman]] | ||
| − | '''JAN KROMAN''' (5 VIII 1922 Brześć nad Bugiem – 1 III 2014 Gdańsk), architekt, społecznik. Syn Jana (24 VI 1886 – 13 IX 1957 Szczecin) i Józefy (3 XII 1899 – 25 XII 1981 Szczecin), brat Edwarda (24 IX 1926 – 8 VII 1993 Szczecin), którego żona, Krystyna z domu Zientalska (14 VIII 1929 – 21 III 2012 Szczecin), historyk sztuki, zatrudniona | + | '''JAN KROMAN''' (5 VIII 1922 Brześć nad Bugiem – 1 III 2014 Gdańsk), architekt, społecznik. Syn Jana (24 VI 1886 – 13 IX 1957 Szczecin) i Józefy (3 XII 1899 – 25 XII 1981 Szczecin), brat Edwarda (24 IX 1926 – 8 VII 1993 Szczecin), którego żona, Krystyna z domu Zientalska (14 VIII 1929 – 21 III 2012 Szczecin), historyk sztuki, zatrudniona m.in. w Pracowniach Konserwacji Zabytków, była jedną z pierwszych powojennych dokumentalistek zabytków w Szczecinie. <br/><br/> |
| − | + | Szkołę podstawową i liceum ukończył w Brześciu nad Bugiem. Od 1944 w Warszawie, skąd został wywieziony na roboty do Niemiec. Po wojnie zamieszkał w Koszalinie, gdzie ukończył gimnazjum. Studiował na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechnice Gdańskiej]] (PG). W latach 1950–1987 pracował w „Miastoprojekcie”. W latach 1953–1958, wraz z zespołem ([[STANKIEWICZ JERZY, profesor Politechniki Gdańskiej, patron gdańskiej ulicy| Jerzy Stankiewicz]], [[CIEMNOŁOŃSKI JANUSZ, architekt, doktor Politechniki Gdańskiej| Janusz Ciemnołoński]], [[MASSALSKI RYSZARD, architekt, konserwator | Ryszard Massalski]], [[HABELA JADWIGA MARIA, architekt, profesor Politechniki Gdańskiej | Jadwiga Habela]], Kazimierz Orłowski i inni), pracował nad tworzeniem dokumentacji odbudowy poszczególnych kamienic w Głównym Mieście i nad ogólnym planem odbudowy Długiego Pobrzeża.<br/><br/> | |
| − | W | + | Przy ul. Długiej zaprojektował do odbudowy m.in. portal kamienicy pod nr 13, renesansową fasadę kamienicy pod nr 37 oraz boazerie, stolarkę drzewną i posadzkę parkietową w [[DOM UPHAGENA| Domu Uphagena]] (1995). Na Długim Targu wykonywał m.in. projekt odbudowy kamienic nr 20, nr 21, nr 22, nr 23, przedproży dla kamienicy nr 2, przedproża, fasady i szczytu kamienicy pod nr 3, przedproży kamienic od nr 4 do nr 13. Przy ul. Chlebnickiej wykonał projekt odbudowy kamienic nr 25, nr 27, nr 28, nr 29. Przy ul. Mariackiej przygotował projekty odbudowy kamienic nr 16, nr 17, nr 18, nr 19, nr 20, nr 21, nr 22, nr 23, nr 24 oraz przedproża kamienicy nr 28. Przy ul. Piwnej nr 8 i 63 był współautorem projektu odbudowy elewacji, autorem projektu odbudowy przedproża nr 60, przy ul. Straganiarskiej, współautorem projektu odbudowy kamienic nr 55 i nr 56 (1989–1992). Przy ul. Świętego Ducha – autorem projektu odbudowy kamienic nr 79, nr 81, nr 85, nr 87, nr 89, nr 95, przedproża kamienic nr 101, nr 103, nr 105, nr 107. <br/><br/> |
| − | + | Brał też udział w odbudowie [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościoła Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny]]. Na zlecenie proboszcza, księdza [[ZATOR-PRZYTOCKI JÓZEF, proboszcz kościoła NMP, patron ulicy| Józefa Zator-Przytockiego]], twórca rysunków w skali 1:1 zniszczonych skrzydeł ołtarza głównego, przeznaczonych do odtworzenia przez snycerzy.<br/><br/> | |
| − | Przy ul. Długiej zaprojektował do odbudowy | + | |
| − | + | ||
| − | Brał też udział w odbudowie [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościoła Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny]]. Na zlecenie proboszcza, księdza [[ZATOR-PRZYTOCKI JÓZEF| Józefa Zator-Przytockiego]], twórca rysunków w skali 1:1 zniszczonych skrzydeł ołtarza głównego, przeznaczonych do odtworzenia przez snycerzy | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | W latach 1969–1973 członek [[DZIELNICOWE RADY NARODOWE W GDAŃSKU| Dzielnicowej Rady Narodowej Gdańsk-Śródmieście]]. Jako przewodniczący Komitetu Blokowego przy ul. Mariackiej 14/15 był twórcą wyjątkowego, jedynego tak dobrze wyposażonego placu zabaw dla dzieci i młodzieży w Śródmieściu (karuzele, zjeżdżalnie, różnego rodzaju „drabinki”, tzw. koło reńskie – przyrząd do szkolenia lotników – dla starszej młodzieży, w zimie – lodowisko z profesjonalnymi bramkami hokejowymi), zorganizowanego m.in. przy pomocy patronującej zadaniu [[STOCZNIA GDAŃSKA| Stoczni Gdańskiej]]. Od 1950 członek Stowarzyszenia Architektów Polskich (oddział Wybrzeże). Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977).<br/><br/> | ||
Od 1950 żonaty z Haliną z domu Minuczyc, inżynierem technologiem. Ojciec Anny (ur. 1956), germanistki, i Tomasza (ur. 1952), inżyniera komunikacji (drogi i lotniska), zamieszkałego w Kanadzie, którego syn Jan jest z kolei wspólnikiem firmy RPK (Rockliff Pierzchajlo Kroman) Architects Ltd. w Edmonton (Kanada).<br/><br/> | Od 1950 żonaty z Haliną z domu Minuczyc, inżynierem technologiem. Ojciec Anny (ur. 1956), germanistki, i Tomasza (ur. 1952), inżyniera komunikacji (drogi i lotniska), zamieszkałego w Kanadzie, którego syn Jan jest z kolei wspólnikiem firmy RPK (Rockliff Pierzchajlo Kroman) Architects Ltd. w Edmonton (Kanada).<br/><br/> | ||
| − | |||
Pochowany 7 III 2014 na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany 7 III 2014 na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:37, 1 sie 2023
JAN KROMAN (5 VIII 1922 Brześć nad Bugiem – 1 III 2014 Gdańsk), architekt, społecznik. Syn Jana (24 VI 1886 – 13 IX 1957 Szczecin) i Józefy (3 XII 1899 – 25 XII 1981 Szczecin), brat Edwarda (24 IX 1926 – 8 VII 1993 Szczecin), którego żona, Krystyna z domu Zientalska (14 VIII 1929 – 21 III 2012 Szczecin), historyk sztuki, zatrudniona m.in. w Pracowniach Konserwacji Zabytków, była jedną z pierwszych powojennych dokumentalistek zabytków w Szczecinie.
Szkołę podstawową i liceum ukończył w Brześciu nad Bugiem. Od 1944 w Warszawie, skąd został wywieziony na roboty do Niemiec. Po wojnie zamieszkał w Koszalinie, gdzie ukończył gimnazjum. Studiował na Politechnice Gdańskiej (PG). W latach 1950–1987 pracował w „Miastoprojekcie”. W latach 1953–1958, wraz z zespołem ( Jerzy Stankiewicz, Janusz Ciemnołoński, Ryszard Massalski, Jadwiga Habela, Kazimierz Orłowski i inni), pracował nad tworzeniem dokumentacji odbudowy poszczególnych kamienic w Głównym Mieście i nad ogólnym planem odbudowy Długiego Pobrzeża.
Przy ul. Długiej zaprojektował do odbudowy m.in. portal kamienicy pod nr 13, renesansową fasadę kamienicy pod nr 37 oraz boazerie, stolarkę drzewną i posadzkę parkietową w Domu Uphagena (1995). Na Długim Targu wykonywał m.in. projekt odbudowy kamienic nr 20, nr 21, nr 22, nr 23, przedproży dla kamienicy nr 2, przedproża, fasady i szczytu kamienicy pod nr 3, przedproży kamienic od nr 4 do nr 13. Przy ul. Chlebnickiej wykonał projekt odbudowy kamienic nr 25, nr 27, nr 28, nr 29. Przy ul. Mariackiej przygotował projekty odbudowy kamienic nr 16, nr 17, nr 18, nr 19, nr 20, nr 21, nr 22, nr 23, nr 24 oraz przedproża kamienicy nr 28. Przy ul. Piwnej nr 8 i 63 był współautorem projektu odbudowy elewacji, autorem projektu odbudowy przedproża nr 60, przy ul. Straganiarskiej, współautorem projektu odbudowy kamienic nr 55 i nr 56 (1989–1992). Przy ul. Świętego Ducha – autorem projektu odbudowy kamienic nr 79, nr 81, nr 85, nr 87, nr 89, nr 95, przedproża kamienic nr 101, nr 103, nr 105, nr 107.
Brał też udział w odbudowie kościoła Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny. Na zlecenie proboszcza, księdza Józefa Zator-Przytockiego, twórca rysunków w skali 1:1 zniszczonych skrzydeł ołtarza głównego, przeznaczonych do odtworzenia przez snycerzy.
W latach 1969–1973 członek Dzielnicowej Rady Narodowej Gdańsk-Śródmieście. Jako przewodniczący Komitetu Blokowego przy ul. Mariackiej 14/15 był twórcą wyjątkowego, jedynego tak dobrze wyposażonego placu zabaw dla dzieci i młodzieży w Śródmieściu (karuzele, zjeżdżalnie, różnego rodzaju „drabinki”, tzw. koło reńskie – przyrząd do szkolenia lotników – dla starszej młodzieży, w zimie – lodowisko z profesjonalnymi bramkami hokejowymi), zorganizowanego m.in. przy pomocy patronującej zadaniu Stoczni Gdańskiej. Od 1950 członek Stowarzyszenia Architektów Polskich (oddział Wybrzeże). Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977).
Od 1950 żonaty z Haliną z domu Minuczyc, inżynierem technologiem. Ojciec Anny (ur. 1956), germanistki, i Tomasza (ur. 1952), inżyniera komunikacji (drogi i lotniska), zamieszkałego w Kanadzie, którego syn Jan jest z kolei wspólnikiem firmy RPK (Rockliff Pierzchajlo Kroman) Architects Ltd. w Edmonton (Kanada).
Pochowany 7 III 2014 na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.
