CEGLIŃSKI JANUSZ, koszykarz, olimpijczyk
| (Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | ''' | + | '''JANUSZ CEGLIŃSKI''' (ur. 6 IV 1949 Gdańsk), koszykarz (środkowy, 201 cm wzrostu), olimpijczyk. Syn Kazimierza (29 III 1915 – 27 XII 2010 Gdańsk) i Julianny z domu Plewińskiej (24 III 1908 – 22 III 1993 Gdańsk). Absolwent Liceum Gastronomicznego, z zawodu piekarz-cukiernik. Od 1964 wychowanek [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | Gwardyjskiego (Gdańskiego) Klubu Sportowego (GKS) Wybrzeże]], w klubie na etacie sierżanta Milicji Obywatelskiej. W pierwszej drużynie seniorów grał od sezonu 1966/1967 (w pierwszej piątce na stałe od 1968) do sezonu 1981/1982: mistrz Polski (1971, 1972, 1973, 1978), wicemistrz (1970, 1980), zdobywca Pucharu Polski (1976, 1978, 1979).<br/><br/> |
| + | Od 2 do 10 VIII 1968 brał udział z reprezentacją Polski juniorów (U-18) w Mistrzostwach Europy w Vigo (Hiszpania). Zagrał we wszystkich siedmiu spotkaniach, zdobył 412 punktów, z drużyną zajął dziewiąte miejsce. <br/><br/> | ||
| + | Z zespołem GKS-u w 1973 grał w Pucharze Europy, przegrywając z Panathinaikosem Ateny 87:70 (zdobył 6 punktów) i 70:97. W październiku 1976 z zespołem grał w I rundzie Pucharu Zdobywców Pucharu z Zamalek SC Kair 79:78 (zdobył 16 punktów) i 110:88 (zdobył 12 punktów). W II rundzie, w listopadzie 1976, w spotkaniach z Radničkim Belgrad: 101:94 (zdobył 8 punktów) i 86:117 (zdobył 14 punktów). W listopadzie/ grudniu 1978 odpadł z zespołem z Pucharu Europy po porażce z Olimpiakosem Pireus 91:85 (zdobył 10 punktów) i 79:102, zajmując w grupie trzecie miejsce, za Moderne La Mans (mistrz Francji) 86:83 (zdobył 10 punktów) i Al Jalaa Aleppo (Syria) 92:85 (zdobył 2 punkty) i 99:89 (zdobył 6 punktów). W GKS Wybrzeże rozegrał 425 meczów, najwięcej spośród zawodników w historii klubu, zdobył 4555 punktów (w klasyfikacji wszech czasów ustępuje tylko [[JURKIEWICZ EDWARD, koszykarz, olimpijczyk | Edwardowi Jurkiewiczowi]]). <br/><br/> | ||
| + | W sezonach 1982/1983 i 1983/1984 grał w I (najwyższej) lidze węgierskiej, w zespole Oroszlány Bányász. W 1984, za namową Henryka Nowaka, trenera II-ligowej Spójni Gdańsk, powrócił do Gdańska. W barwach Spójni zagrał w sezonie 1986/1987 (praktycznie tylko w meczach rozgrywanych w Gdańsku).<br/><br/> | ||
| + | W latach 1971–1977 rozegrał 151 spotkań w reprezentacji Polski, zdobywając 1417 punktów. Uczestnik Mistrzostw Europy w 1971 w Essen (IV miejsce) i w 1973 w Barcelonie (XII miejsce). W 1972 uczestnik igrzysk olimpijskich w Monachium (X miejsce). <br/><br/> | ||
| + | Wyróżniony tytułem Mistrza Sportu. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], złotą odznaką Polskiego Związku Koszykówki i „Zasłużony Gwardzista”. W 2006 otrzymał Medal 60-lecia OZKosz Gdańsk, w 2018 przyznano mu medal „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. <br/><br/> | ||
| + | Od 28 IV 1974 żonaty z Ewą z domu Domańską, ojciec Grzegorza i Jacka. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:21, 18 gru 2022
JANUSZ CEGLIŃSKI (ur. 6 IV 1949 Gdańsk), koszykarz (środkowy, 201 cm wzrostu), olimpijczyk. Syn Kazimierza (29 III 1915 – 27 XII 2010 Gdańsk) i Julianny z domu Plewińskiej (24 III 1908 – 22 III 1993 Gdańsk). Absolwent Liceum Gastronomicznego, z zawodu piekarz-cukiernik. Od 1964 wychowanek Gwardyjskiego (Gdańskiego) Klubu Sportowego (GKS) Wybrzeże, w klubie na etacie sierżanta Milicji Obywatelskiej. W pierwszej drużynie seniorów grał od sezonu 1966/1967 (w pierwszej piątce na stałe od 1968) do sezonu 1981/1982: mistrz Polski (1971, 1972, 1973, 1978), wicemistrz (1970, 1980), zdobywca Pucharu Polski (1976, 1978, 1979).
Od 2 do 10 VIII 1968 brał udział z reprezentacją Polski juniorów (U-18) w Mistrzostwach Europy w Vigo (Hiszpania). Zagrał we wszystkich siedmiu spotkaniach, zdobył 412 punktów, z drużyną zajął dziewiąte miejsce.
Z zespołem GKS-u w 1973 grał w Pucharze Europy, przegrywając z Panathinaikosem Ateny 87:70 (zdobył 6 punktów) i 70:97. W październiku 1976 z zespołem grał w I rundzie Pucharu Zdobywców Pucharu z Zamalek SC Kair 79:78 (zdobył 16 punktów) i 110:88 (zdobył 12 punktów). W II rundzie, w listopadzie 1976, w spotkaniach z Radničkim Belgrad: 101:94 (zdobył 8 punktów) i 86:117 (zdobył 14 punktów). W listopadzie/ grudniu 1978 odpadł z zespołem z Pucharu Europy po porażce z Olimpiakosem Pireus 91:85 (zdobył 10 punktów) i 79:102, zajmując w grupie trzecie miejsce, za Moderne La Mans (mistrz Francji) 86:83 (zdobył 10 punktów) i Al Jalaa Aleppo (Syria) 92:85 (zdobył 2 punkty) i 99:89 (zdobył 6 punktów). W GKS Wybrzeże rozegrał 425 meczów, najwięcej spośród zawodników w historii klubu, zdobył 4555 punktów (w klasyfikacji wszech czasów ustępuje tylko Edwardowi Jurkiewiczowi).
W sezonach 1982/1983 i 1983/1984 grał w I (najwyższej) lidze węgierskiej, w zespole Oroszlány Bányász. W 1984, za namową Henryka Nowaka, trenera II-ligowej Spójni Gdańsk, powrócił do Gdańska. W barwach Spójni zagrał w sezonie 1986/1987 (praktycznie tylko w meczach rozgrywanych w Gdańsku).
W latach 1971–1977 rozegrał 151 spotkań w reprezentacji Polski, zdobywając 1417 punktów. Uczestnik Mistrzostw Europy w 1971 w Essen (IV miejsce) i w 1973 w Barcelonie (XII miejsce). W 1972 uczestnik igrzysk olimpijskich w Monachium (X miejsce).
Wyróżniony tytułem Mistrza Sportu. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, złotą odznaką Polskiego Związku Koszykówki i „Zasłużony Gwardzista”. W 2006 otrzymał Medal 60-lecia OZKosz Gdańsk, w 2018 przyznano mu medal „Za zasługi dla gdańskiego sportu”.
Od 28 IV 1974 żonaty z Ewą z domu Domańską, ojciec Grzegorza i Jacka.
