OELHAF NICOLAUS, lekarz, botanik
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Nicolaus_Oelhaf.png|thumb|Strona tytułowa pracy Nicolausa Oelhafa, ''Elenchus plantarum circa nobile Borussorum Dantiscum'', 1643 ]] | [[File:Nicolaus_Oelhaf.png|thumb|Strona tytułowa pracy Nicolausa Oelhafa, ''Elenchus plantarum circa nobile Borussorum Dantiscum'', 1643 ]] | ||
| − | '''NICOLAUS OELHAF''' (20 III 1604 Gdańsk – 23 VII 1643 Gdańsk), lekarz, botanik. Syn [[OELHAF JOACHIM | Joachima Oelhafa]] i Anny z domu Haveradt. Studia medyczne odbył we Włoszech korzystając z trzyletniego stypendium [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] Gdańska w wysokości 3000 florenów. We Włoszech w 1630 uzyskał stopień doktora medycyny, uzupełniał wiedzę we Florencji. Po powrocie do Gdańska w 1632 objął już 29 października tego roku stanowisko | + | '''NICOLAUS OELHAF''' (20 III 1604 Gdańsk – 23 VII 1643 Gdańsk), lekarz, botanik. Syn [[OELHAF JOACHIM, lekarz, profesor Gimnazjum Akademickiego | Joachima Oelhafa]] i Anny z domu Haveradt. Studia medyczne odbył we Włoszech korzystając z trzyletniego stypendium [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] Gdańska w wysokości 3000 florenów. We Włoszech w 1630 uzyskał stopień doktora medycyny, uzupełniał wiedzę we Florencji. Po powrocie do Gdańska w 1632 objął już 29 października tego roku stanowisko [[FIZYCY MIEJSCY | lekarza (fizyka miejskiego]] i był nim do końca życia. Otrzymał także tytuł nadwornego lekarza króla polskiego Władysława IV. Był inicjatorem badań nad ziołolecznictwem lekarskim, przebadał 348 dziko rosnących roślin w okolicach Gdańska, ogłaszając wyniki w dziele ''Elenchus plantarum circa nobile Borussorum Dantiscum'' (1643).<br/><br/> |
| − | 25 V 1637 ożenił się z Adelgundą | + | 25 V 1637 ożenił się w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] z Adelgundą (1601 – pochowana 15 III 1680), córką Joahnna Keckerbarta, wdową po Michaelu Kemmerlingu z Langgasse (ul. Długa), mającą z tego pierwszego związku córkę Konstancję (później żonę Daniela von Gehema) i syna Johanna. <br/><br/> |
| + | Wierszem żałobnym żegnał go m.in. rektor [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły św. Piotra i Pawła]] Johann Georg Moerius. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valntina Shlieffa'', wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 69. <br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 342. | ||
Aktualna wersja na dzień 13:03, 15 sie 2024
NICOLAUS OELHAF (20 III 1604 Gdańsk – 23 VII 1643 Gdańsk), lekarz, botanik. Syn Joachima Oelhafa i Anny z domu Haveradt. Studia medyczne odbył we Włoszech korzystając z trzyletniego stypendium Rady Miejskiej Gdańska w wysokości 3000 florenów. We Włoszech w 1630 uzyskał stopień doktora medycyny, uzupełniał wiedzę we Florencji. Po powrocie do Gdańska w 1632 objął już 29 października tego roku stanowisko lekarza (fizyka miejskiego i był nim do końca życia. Otrzymał także tytuł nadwornego lekarza króla polskiego Władysława IV. Był inicjatorem badań nad ziołolecznictwem lekarskim, przebadał 348 dziko rosnących roślin w okolicach Gdańska, ogłaszając wyniki w dziele Elenchus plantarum circa nobile Borussorum Dantiscum (1643).
25 V 1637 ożenił się w kościele św. Piotra i Pawła z Adelgundą (1601 – pochowana 15 III 1680), córką Joahnna Keckerbarta, wdową po Michaelu Kemmerlingu z Langgasse (ul. Długa), mającą z tego pierwszego związku córkę Konstancję (później żonę Daniela von Gehema) i syna Johanna.
Wierszem żałobnym żegnał go m.in. rektor szkoły św. Piotra i Pawła Johann Georg Moerius.
Bibliografia:
Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valntina Shlieffa, wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 69.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 342.
