KÖHNE-JASKI PAUL, kupiec
| (Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PAUL KÖHNE-JASKI''' (Jaschke; około 1492 – 9 VII 1564 Gdańsk), kupiec, właściciel firmy handlu bursztynem. Syn zapewne przybyłego na Pomorze kupca węgierskiego Jana. Analfabeta | + | [[File: Paul_Köhne-Jaski.jpg |thumb| Epitafium Paula Köhne-Jaskiego, jego syna Paula i wnuków Heinricha, Paula, Marka i Jacoba, kościół Najświętszej Marii Panny w Gdańsku (obraz, przedstawiający fundatorów epitafium: [[KÖHNE-JASKI ISRAEL, burgrabia gdański | Israela Köhne-Jaskiego]] i [[KÖHNE-JASKI ANDREAS, kupiec | Andreasa Köhne-Jaskiego]], zaginął po 1945)]] |
| − | W styczniu 1525 | + | [[File: 1_Johann_Jaske.jpg |thumb| Exlibris herbowy Johanna, syna Paula]] |
| − | 18 XII 1533 wraz z Wincentym Anholtem i Georgiem Borkem uzyskał od księcia pruskiego Albrechta I Hohenzollerna dziedziczny przywilej dający im monopol (za skromną opłatą) na wybieranie na całym wybrzeżu Morza Bałtyckiego w Prusach Książęcych trzech gatunków bursztynu: bastardu, kamienia wirowatego i kamienia zwykłego. Wobec niezadowolenia gdańskich bursztynników (którym do produkcji nie wystarczał surowiec pozyskiwany na Mierzei Wiślanej, zob. [[BURSZTYN BAŁTYCKI | bursztyn bałtycki]]), w 1538 wstrzymał dostawy. W konsekwencji zmusił członków gdańskiego [[BURSZTYNNICY, CECHY BURSZTYNNICZE | cechu bursztynników]] do przyznania mu monopolu na sprzedaż gotowych wyrobów wyprodukowanych z dostarczonego przez siebie surowca. Starania Rady Miejskiej Gdańska u księcia Albrechta o dostarczanie bursztynu i innym gdańszczanom nie przyniosły rezultatów. Przed | + | |
| − | Od 1519 | + | '''PAUL KÖHNE-JASKI''' (Jaschke; około 1492 Kolibki (obecnie osiedle w Gdyni) – 9 VII 1564 Gdańsk), kupiec wyznania kalwińskiego, właściciel firmy handlu bursztynem. Syn zapewne przybyłego na Pomorze kupca węgierskiego Jana oraz poślubionej przez niego w 1490 Barbary z domu Nissinska. Analfabeta. W Gdańsku od 1519, pracował jako rzemieślnik przy obróbce bursztynu, po 1525 zajmował się wyłącznie jego skupem i sprzedażą.<br/><br/> |
| − | W 1628 na zlecenie wnuków | + | W styczniu 1525, po kryzysie w mieście i usunięciu dotychczasowej gdańskiej [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] (zob. [[FERBER EBERHARD, burmistrz Gdańska | Eberhard Ferber]], [[REFORMACJA | reformacja]]), był jednym z trzech wybranych przez cechy członków gdańskiego poselstwa, mającego na dworze króla polskiego Zygmunta I Starego bronić zasadności wyboru nowej Rady.<br/><br/> |
| + | 18 XII 1533 wraz z Wincentym Anholtem i Georgiem Borkem uzyskał od księcia pruskiego Albrechta I Hohenzollerna dziedziczny przywilej dający im monopol (za skromną opłatą) na wybieranie na całym wybrzeżu Morza Bałtyckiego w Prusach Książęcych trzech gatunków bursztynu: bastardu, kamienia wirowatego i kamienia zwykłego. Wobec niezadowolenia gdańskich bursztynników (którym do produkcji nie wystarczał surowiec pozyskiwany na Mierzei Wiślanej, zob. [[BURSZTYN BAŁTYCKI | bursztyn bałtycki]]), w 1538 wstrzymał dostawy. W konsekwencji zmusił członków gdańskiego [[BURSZTYNNICY, CECHY BURSZTYNNICZE | cechu bursztynników]] do przyznania mu monopolu na sprzedaż gotowych wyrobów wyprodukowanych z dostarczonego przez siebie surowca. Starania Rady Miejskiej Gdańska u księcia Albrechta o dostarczanie bursztynu i innym gdańszczanom nie przyniosły rezultatów. W 1546 uzyskał od Rady Miejskiej, za 1100 marek rocznie, pozwolenie na pozyskiwanie bursztynu z wybrzeża Zatoki Gdańskiej, które wygasło w 1555.<br/><br/> | ||
| + | Przed 1550 spłacił wspólników i uzyskał kolejny przywilej księcia Albrechta, dający monopol na sprowadzanie bursztynu z Prus Książęcych tylko dla siebie i swoich potomków. Monopol ten utrzymał się do 1642. W 1548 uzyskał szlachectwo od cesarza Karola VI (herb: lew wspięty trzymający w łapach maczugę). Wchodził w skład zarządu szpitala miejskiego, [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Sandgrube) | Lazaretu przy Bramie Oliwskiej]]. Od 1538 starszy [[BRACTWA STRZELECKIE | Bractwa Strzeleckiego św. Erazma]], w 1559 czynił fundacje na rzecz wyposażenia kaplicy Bractwa w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP).<br/><br/> | ||
| + | Od 1519 żonaty był z Dorotheą (około 1495 – 1537 Gdańsk, pochowana w kościele NMP), córką kupca Nicolausa Rosenberga, | ||
| + | przybyłego w 1490 do Gdańska, i Barbary Ehler. Doczekał się z tego związku dziesięciorga dzieci, z których sześcioro zmarło w dzieciństwie lub nie założyło rodziny. Z drugiego małżeństwa, zawartego około 1540 z Margarethą (pochowaną 1554 w kościele NMP), córką Wessela Ottinghusena, doczekał się sześciorga dzieci, z których troje nie przeżyło dzieciństwa.<br/><br/> | ||
| + | Jego najstarszym synem był [[KÖHNE-JASKI GEORG, kupiec, dawca nazwy Jaśkowej Dolinie | Georg]] (Gregor), spadkobiercą firmy został młodszy syn Paul II (29 VI 1535 – 11 I 1585), dziewiąte dziecko z pierwszego małżeństwa, studiujący w 1557 w Bolonii i Pawie, od 1571 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]], od 1581 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1582 [[SĘDZIA | sędzia]], opiekun gdańskiego cechu bursztynników, od 15 XII 1560 żonaty z Dorotheą, córką ławnika Johanna Zimmermana. Z pierwszego małżeństwa pochodzili też: syn Johann (1526 – 1 IX 1578 Królewiec), studiujący prawo w latach 1544-1546, radca sądowy dworu elektorskiego, od 17 VI 1560 żonaty z poślubioną w Królewcu Barbarą, córką tamtejszego ławnika Petera Schmittnera; trójka ich dzieci po osiągnięciu samodzielności powróciła od Gdańska; kolejny syn Georg (1533 – 26 V 1581 Gdańsk), kupiec, członek Zakonu Rycerzy Świętego Grobu, ożeniony w Gdańsku w 1563 z Anną, córką Bartholomeusa Lemcke, z którą miał ośmiu synów, z których tylko dwóch doczekało się potomstwa; córka Gertrud, która w 1540 poślubiła Erasmusa Schumanna (zm. 1571), rajcę chojnickiego.<br/><br/> | ||
| + | Z drugiego małżeństwa pochodzili: córka Elisabeth (1545 – 20 IX 1564 na dżumę), która poślubiła 1562/1563 Bernharda Thiela, córka Sybilla (ur. 1547), która wyszła za mąż w 1567 za Georga Neubauera, syn Andreas, który około 1565 ożenił się z Anną, córką Andreasa van den Water.<br/><br/> | ||
| + | Pochowany w Kaplicy Bractwa Strzeleckiego św. Erazma w kościele NMP. W 1628 na zlecenie wnuków i synów Paula II: [[KÖHNE-JASKI ISRAEL, burgrabia gdański | Israela Köhne-Jaskiego]] i [[KÖHNE-JASKI ANDREAS, kupiec | Andreasa Köhne-Jaskiego]], [[BLOCK ABRAHAM van den, rzeźbiarz | Abraham van den Block]] wykonał epitafium upamiętniające ich dziadka i ojca oraz wcześniej zmarłych braci Heinricha, Paula, Marka i Jacoba. {{author:BŚ}} {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Cieślak Katarzyna, ''Kościół cmentarzem. Sztuka nagrobna w Gdańsku (XV–XVIII w.)'', Gdańsk 1992, s. 45. <br/> | ||
| + | Duisburg Friedrich Carl Gottlieb von, ''Versuch einer historisch-topographischen Beschreibung der freien Stadt Dantzig'', Danzig, 1816, s. 234. <br/> | ||
| + | Mincer Franciszek, ''Koene-Jaski Paweł (ok. 1492–1564)'', w: Polski Słownik Biograficzny, t. 13, 1967/1968, s. 256-257. <br/> | ||
| + | Schwarz Friedrich, ''Köhne-Jaski Georg'', w: Altpreußische Biographie, Bd. I, Marburg/Lahn, 1974, s. 348. <br/> | ||
| + | Schwarz Friedrich, ''Göbel Kaspar'', w: Altpreußische Biographie, Bd. I, Marburg/Lahn, 1974, s. 218. <br/> | ||
| + | Trzoska Jerzy, ''Jaski Paweł'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1994, s. 305-306. <br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert'', Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. I, s. 282.<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342-1792 i 1807-1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 167. | ||
Aktualna wersja na dzień 18:56, 28 wrz 2023
PAUL KÖHNE-JASKI (Jaschke; około 1492 Kolibki (obecnie osiedle w Gdyni) – 9 VII 1564 Gdańsk), kupiec wyznania kalwińskiego, właściciel firmy handlu bursztynem. Syn zapewne przybyłego na Pomorze kupca węgierskiego Jana oraz poślubionej przez niego w 1490 Barbary z domu Nissinska. Analfabeta. W Gdańsku od 1519, pracował jako rzemieślnik przy obróbce bursztynu, po 1525 zajmował się wyłącznie jego skupem i sprzedażą.
W styczniu 1525, po kryzysie w mieście i usunięciu dotychczasowej gdańskiej Rady Miejskiej (zob. Eberhard Ferber, reformacja), był jednym z trzech wybranych przez cechy członków gdańskiego poselstwa, mającego na dworze króla polskiego Zygmunta I Starego bronić zasadności wyboru nowej Rady.
18 XII 1533 wraz z Wincentym Anholtem i Georgiem Borkem uzyskał od księcia pruskiego Albrechta I Hohenzollerna dziedziczny przywilej dający im monopol (za skromną opłatą) na wybieranie na całym wybrzeżu Morza Bałtyckiego w Prusach Książęcych trzech gatunków bursztynu: bastardu, kamienia wirowatego i kamienia zwykłego. Wobec niezadowolenia gdańskich bursztynników (którym do produkcji nie wystarczał surowiec pozyskiwany na Mierzei Wiślanej, zob. bursztyn bałtycki), w 1538 wstrzymał dostawy. W konsekwencji zmusił członków gdańskiego cechu bursztynników do przyznania mu monopolu na sprzedaż gotowych wyrobów wyprodukowanych z dostarczonego przez siebie surowca. Starania Rady Miejskiej Gdańska u księcia Albrechta o dostarczanie bursztynu i innym gdańszczanom nie przyniosły rezultatów. W 1546 uzyskał od Rady Miejskiej, za 1100 marek rocznie, pozwolenie na pozyskiwanie bursztynu z wybrzeża Zatoki Gdańskiej, które wygasło w 1555.
Przed 1550 spłacił wspólników i uzyskał kolejny przywilej księcia Albrechta, dający monopol na sprowadzanie bursztynu z Prus Książęcych tylko dla siebie i swoich potomków. Monopol ten utrzymał się do 1642. W 1548 uzyskał szlachectwo od cesarza Karola VI (herb: lew wspięty trzymający w łapach maczugę). Wchodził w skład zarządu szpitala miejskiego, Lazaretu przy Bramie Oliwskiej. Od 1538 starszy Bractwa Strzeleckiego św. Erazma, w 1559 czynił fundacje na rzecz wyposażenia kaplicy Bractwa w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP).
Od 1519 żonaty był z Dorotheą (około 1495 – 1537 Gdańsk, pochowana w kościele NMP), córką kupca Nicolausa Rosenberga,
przybyłego w 1490 do Gdańska, i Barbary Ehler. Doczekał się z tego związku dziesięciorga dzieci, z których sześcioro zmarło w dzieciństwie lub nie założyło rodziny. Z drugiego małżeństwa, zawartego około 1540 z Margarethą (pochowaną 1554 w kościele NMP), córką Wessela Ottinghusena, doczekał się sześciorga dzieci, z których troje nie przeżyło dzieciństwa.
Jego najstarszym synem był Georg (Gregor), spadkobiercą firmy został młodszy syn Paul II (29 VI 1535 – 11 I 1585), dziewiąte dziecko z pierwszego małżeństwa, studiujący w 1557 w Bolonii i Pawie, od 1571 ławnik Głównego Miasta, od 1581 rajca, w 1582 sędzia, opiekun gdańskiego cechu bursztynników, od 15 XII 1560 żonaty z Dorotheą, córką ławnika Johanna Zimmermana. Z pierwszego małżeństwa pochodzili też: syn Johann (1526 – 1 IX 1578 Królewiec), studiujący prawo w latach 1544-1546, radca sądowy dworu elektorskiego, od 17 VI 1560 żonaty z poślubioną w Królewcu Barbarą, córką tamtejszego ławnika Petera Schmittnera; trójka ich dzieci po osiągnięciu samodzielności powróciła od Gdańska; kolejny syn Georg (1533 – 26 V 1581 Gdańsk), kupiec, członek Zakonu Rycerzy Świętego Grobu, ożeniony w Gdańsku w 1563 z Anną, córką Bartholomeusa Lemcke, z którą miał ośmiu synów, z których tylko dwóch doczekało się potomstwa; córka Gertrud, która w 1540 poślubiła Erasmusa Schumanna (zm. 1571), rajcę chojnickiego.
Z drugiego małżeństwa pochodzili: córka Elisabeth (1545 – 20 IX 1564 na dżumę), która poślubiła 1562/1563 Bernharda Thiela, córka Sybilla (ur. 1547), która wyszła za mąż w 1567 za Georga Neubauera, syn Andreas, który około 1565 ożenił się z Anną, córką Andreasa van den Water.
Pochowany w Kaplicy Bractwa Strzeleckiego św. Erazma w kościele NMP. W 1628 na zlecenie wnuków i synów Paula II: Israela Köhne-Jaskiego i Andreasa Köhne-Jaskiego, Abraham van den Block wykonał epitafium upamiętniające ich dziadka i ojca oraz wcześniej zmarłych braci Heinricha, Paula, Marka i Jacoba.
Bibliografia:
Cieślak Katarzyna, Kościół cmentarzem. Sztuka nagrobna w Gdańsku (XV–XVIII w.), Gdańsk 1992, s. 45.
Duisburg Friedrich Carl Gottlieb von, Versuch einer historisch-topographischen Beschreibung der freien Stadt Dantzig, Danzig, 1816, s. 234.
Mincer Franciszek, Koene-Jaski Paweł (ok. 1492–1564), w: Polski Słownik Biograficzny, t. 13, 1967/1968, s. 256-257.
Schwarz Friedrich, Köhne-Jaski Georg, w: Altpreußische Biographie, Bd. I, Marburg/Lahn, 1974, s. 348.
Schwarz Friedrich, Göbel Kaspar, w: Altpreußische Biographie, Bd. I, Marburg/Lahn, 1974, s. 218.
Trzoska Jerzy, Jaski Paweł, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1994, s. 305-306.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. I, s. 282.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342-1792 i 1807-1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 167.
