FOCKING, firma
(Utworzył nową stronę „{{paper}} FOCKING . Firma handlowo-armatorska G.F. Focking, zał. 1822 przez kupca Gustava Friedricha Fockinga (19 IX 1798 Gd. – 14 i 1862 Gd.), współzał. 1822 ...”) |
|||
| (Nie pokazano 18 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | FOCKING . Firma handlowo-armatorska | + | [[File:Gustav_Friedrich_Focking.jpg|thumb|Gustav Friedrich Focking]] |
| + | [[File:2_Focking_firma.jpg|thumb|Kamienica przy Heilige-Geist-Gasse 73 (ul. św. Ducha 127/129), fot. [[KUHN RUDOLF THEODOR ROBERT, fotografik | Rudolf Theodor Robert Kuhn]]]] | ||
| + | |||
| + | '''FOCKING.''' Firma handlowo-armatorska „G.F. Focking”, założona w 1822 przez kupca Gustava Friedricha Fockinga (19 IX 1798 Gdańsk – 14 I 1862 Gdańsk), współzałożyciela [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]] (1822), w latach 1832–1835 oraz w 1854 członka [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], 1834–1850 nieetatowego radcę Zarządu Miasta, w 1839 prowizora [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]], w 1854 honorowego konsula holendersko-niderlandzkiego w Gdańsku, udziałowca i w latach 1857–1862 członka rady nadzorczej [[DANZIGER PRIVAT-AKTIEN-BANK | Danziger Privat-Aktien-Bank]]. <br/><br/> | ||
| + | Firma zajmowała się hurtowym handlem zbożem, po 1830 eksploatowała kilka statków żaglowych. W 1849 były to: pinki „Von Weickhmann” (pojemność 415 łasztów) i „Selma” (pojemność 328 łasztów), barki „Göthe” (pojemność 311 łasztów), „Johann” (pojemność 309 łasztów), „Friedrich Wilhelm IV” (pojemność 266 łasztów), galiot „St. Jakob” (pojemność 356 łasztów), brygi „Jason” (pojemność 156 łasztów) i „Caroline” (pojemność 155 łasztów). W latach 1831–1854 kantor firmy znajdował się w nabytej od spadkobierców Carla Gottliba Stolterfotha (1762–1825), kupca zajmującego się hurtowym handlem popiołem kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 957 (ul. św. Ducha 73, obecnie 127/129). W latach 1862–1875 właścicielką kamienicy była wdowa, Johanna Caroline (21 IV 1799 – 2 V 1875 Gdańsk), córką [[BULCKE CARL HEINRICH sen., kupiec, armator | Carla Heinricha Bulckego sen.]] Po jej śmierci kamienicę nabył lekarz, dr Hugo Carl Müller (1846 – po 1900). <br/><br/> | ||
| + | Po śmierci założyciela właścicielem firmy został jego zięć Hermann Theodor Brinckmann (grudzień 1820 Rostok – 14 II 1905 Gdańsk), mąż jego córki Emilii Friedriki, syn kupca Michaela, działający w Gdańsku od około 1845 jako kupiec i eksporter zboża i jego przetworów, następnie senior Bractwa Dworu Artusa, od 1874 do śmierci członek rady nadzorczej [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitala diakonis ewangelickich]] przy Neugarten 3/5 (ul. Nowe Ogrody), w 1861 konsul honorowy Księstwa Mecklemburg-Schwerin i wicekonsul honorowy Niderlandów w Gdańsku, w 1862 po teściu honorowy konsul holendersko-niderlandzki w Gdańsku, od 1845 członek Korporacji Kupców, w latach 1854–1862 członek Rady Miejskiej, od 1846 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Nowy właściciel utrzymał dotychczasową nazwę firmy, ukierunkowując jej działalność na eksport zboża i drewna do Europy Zachodniej. Biura przeniósł do własnej kamienicy przy Jopengasse 18 (ul. Piwna), nabytej w 1854 od Hansa Heinricha Faltina (1796–1877) właściciela firmy „Faltin und Co” i sklepów odzieżowych przy Langgasse (ul. Długa); firma dzierżawiła także gdańską filię loterii królewskiej. <br/><br/> | ||
| + | Po śmierci Paula Brinckmanna (1847 Gdańsk – zginął 14 I 1871 w wojnie Prus z Francją), najstarszego syna, spadkobiercą został młodszy syn Gustav Hermann Brinckmann (1 III 1853 Gdańsk – 28 IV 1928 Gdańsk), w 1870 absolwent [[AKADEMIA HANDLOWA | Akademii Handlowej]], od 1886 członek Korporacji Kupców, od 1879 wicekonsul honorowy Niderlandów w Gdańsku, po śmierci ojca od 1905 do lipca 1914 konsul honorowy tego państwa w Gdańsku. W 1874 na statku firmy ojca „Gustav Friedrich Focking” popłynął do Nowego Jorku. Od 1878 prokurent w firmie ojca, od 1885 – współwłaściciel, po śmierci ojca w 1905 właściciel. Sprzedał on kamienicę przy Jopengasse 18 firmie [[BERGHOLD, rodzina | „Walter & Fleck”]], prowadzącej dom towarowy przy Langgasse 62-66 (ul. Długa), dzięki czemu sąsiadujące z sobą oficyny obu posesji utworzyły dla niego dogodne zaplecze.<br/><br/> | ||
| + | Za czasów Gustava Hermanna Brinckmanna firma, pod nazwą „G.F. Focking”, zajmowała się początkowo żeglugą, maklerstwem, eksportem zboża, ubezpieczeniami i dzierżawą kolektury państwowej loterii pieniężnej w Gdańsku, po 1925 ograniczyła działalność do dzierżawy loterii państwowych; zlikwidowana została przez spadkobierców po jego śmierci. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:58, 14 paź 2024
FOCKING. Firma handlowo-armatorska „G.F. Focking”, założona w 1822 przez kupca Gustava Friedricha Fockinga (19 IX 1798 Gdańsk – 14 I 1862 Gdańsk), współzałożyciela Korporacji Kupców (1822), w latach 1832–1835 oraz w 1854 członka Rady Miejskiej, 1834–1850 nieetatowego radcę Zarządu Miasta, w 1839 prowizora Domu Dobroczynności, w 1854 honorowego konsula holendersko-niderlandzkiego w Gdańsku, udziałowca i w latach 1857–1862 członka rady nadzorczej Danziger Privat-Aktien-Bank.
Firma zajmowała się hurtowym handlem zbożem, po 1830 eksploatowała kilka statków żaglowych. W 1849 były to: pinki „Von Weickhmann” (pojemność 415 łasztów) i „Selma” (pojemność 328 łasztów), barki „Göthe” (pojemność 311 łasztów), „Johann” (pojemność 309 łasztów), „Friedrich Wilhelm IV” (pojemność 266 łasztów), galiot „St. Jakob” (pojemność 356 łasztów), brygi „Jason” (pojemność 156 łasztów) i „Caroline” (pojemność 155 łasztów). W latach 1831–1854 kantor firmy znajdował się w nabytej od spadkobierców Carla Gottliba Stolterfotha (1762–1825), kupca zajmującego się hurtowym handlem popiołem kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 957 (ul. św. Ducha 73, obecnie 127/129). W latach 1862–1875 właścicielką kamienicy była wdowa, Johanna Caroline (21 IV 1799 – 2 V 1875 Gdańsk), córką Carla Heinricha Bulckego sen. Po jej śmierci kamienicę nabył lekarz, dr Hugo Carl Müller (1846 – po 1900).
Po śmierci założyciela właścicielem firmy został jego zięć Hermann Theodor Brinckmann (grudzień 1820 Rostok – 14 II 1905 Gdańsk), mąż jego córki Emilii Friedriki, syn kupca Michaela, działający w Gdańsku od około 1845 jako kupiec i eksporter zboża i jego przetworów, następnie senior Bractwa Dworu Artusa, od 1874 do śmierci członek rady nadzorczej szpitala diakonis ewangelickich przy Neugarten 3/5 (ul. Nowe Ogrody), w 1861 konsul honorowy Księstwa Mecklemburg-Schwerin i wicekonsul honorowy Niderlandów w Gdańsku, w 1862 po teściu honorowy konsul holendersko-niderlandzki w Gdańsku, od 1845 członek Korporacji Kupców, w latach 1854–1862 członek Rady Miejskiej, od 1846 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Nowy właściciel utrzymał dotychczasową nazwę firmy, ukierunkowując jej działalność na eksport zboża i drewna do Europy Zachodniej. Biura przeniósł do własnej kamienicy przy Jopengasse 18 (ul. Piwna), nabytej w 1854 od Hansa Heinricha Faltina (1796–1877) właściciela firmy „Faltin und Co” i sklepów odzieżowych przy Langgasse (ul. Długa); firma dzierżawiła także gdańską filię loterii królewskiej.
Po śmierci Paula Brinckmanna (1847 Gdańsk – zginął 14 I 1871 w wojnie Prus z Francją), najstarszego syna, spadkobiercą został młodszy syn Gustav Hermann Brinckmann (1 III 1853 Gdańsk – 28 IV 1928 Gdańsk), w 1870 absolwent Akademii Handlowej, od 1886 członek Korporacji Kupców, od 1879 wicekonsul honorowy Niderlandów w Gdańsku, po śmierci ojca od 1905 do lipca 1914 konsul honorowy tego państwa w Gdańsku. W 1874 na statku firmy ojca „Gustav Friedrich Focking” popłynął do Nowego Jorku. Od 1878 prokurent w firmie ojca, od 1885 – współwłaściciel, po śmierci ojca w 1905 właściciel. Sprzedał on kamienicę przy Jopengasse 18 firmie „Walter & Fleck”, prowadzącej dom towarowy przy Langgasse 62-66 (ul. Długa), dzięki czemu sąsiadujące z sobą oficyny obu posesji utworzyły dla niego dogodne zaplecze.
Za czasów Gustava Hermanna Brinckmanna firma, pod nazwą „G.F. Focking”, zajmowała się początkowo żeglugą, maklerstwem, eksportem zboża, ubezpieczeniami i dzierżawą kolektury państwowej loterii pieniężnej w Gdańsku, po 1925 ograniczyła działalność do dzierżawy loterii państwowych; zlikwidowana została przez spadkobierców po jego śmierci.
