MICHALAK JERZY MARIAN, artysta muzyk, dyrygent
| (Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Michalak Jerzy Marian.JPG|thumb|Jerzy Michalak]] | + | [[File: 1_Jerzy_Michalak.jpg |thumb| Jerzy Michalak, 1961]] |
| + | [[File: Jerzy_Miachalak_1974.jpg |thumb| Jerzy Michalak akompaniuje Henrykowi Keszkowskiemu, 1974]] | ||
| + | [[File:Michalak Jerzy Marian.JPG|thumb|Jerzy Michalak, 2008]] | ||
| + | [[File:Jerzy_M._Michalak.JPG|thumb|Jerzy M. Michalak, 2018]] | ||
| − | '''JERZY MARIAN MICHALAK''' ( | + | '''JERZY MARIAN MICHALAK''' (6 VII 1933 Gdynia – 27 XI 2020 Gdańsk), artysta muzyk, dyrygent, pianista kameralista, pedagog. Syn Czesława (3 IV 1907 Poznań-Winiary – 9 X 1968 Gdynia) i Jadwigi z domu Kluge (23 IX 1905 Poznań – 29 V 1950 Gdynia), młodszy brat Benona i Andrzeja. Kształcił się w szkołach muzycznych Szczecina (1947–1948), Gdyni (1948–1950), Gdańska (1950–1954, [[ZESPÓŁ SZKÓŁ MUZYCZNYCH | Zespół Szkół Muzycznych]] we Wrzeszczu). W 1963 był uczestnikiem kursu mistrzowskiego Franca Ferrary w Wenecji. W 1990 ukończył studia muzyczne w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, broniąc pracy ''Wpływ dyrygenta na dramaturgiczny kształt przedstawienia operowego na przykładzie „Strasznego Dworu” Stanisława Moniuszki'' (promotor: doc. Jan Marynowski).<br/><br/> |
| − | Reżyser operowy, kierownik artystyczny oper, operetek, baletów. Występował jako pianista w licznych koncertach kameralnych w Polsce. Pedagog w akademiach muzycznych w Gdańsku ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki]]; 1960–1979, 1985–1995, w latach 1990–1995 prodziekan Wydziału Wokalno-Aktorskiego) i w Bydgoszczy (1985–1987, 1993–1995). Od 1995 | + | Pracę artystyczną rozpoczął w Gdańsku w 1952 jako akompaniator w Średniej Szkole Muzycznej (obecnie Zespół Szkół Muzycznych). W latach 1954–1957 pracował w [[OPERA BAŁTYCKA | Państwowej Operze]] i [[POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA | Filharmonii Bałtyckiej]] (POiFB) jako korepetytor, od 1957 do 1959 pełnił funkcję kierownika chóru. Jako dyrygent debiutował 12 III 1957 baletem Ludomira Różyckiego ''Pan Twardowski''. W latach 1959–1967, 1976–1982, 1985–1991 i 1992–1993 był dyrygentem w POiFB, 1971–1974 w Warszawskiej Operze Kameralnej, 1974–1975 w Operetce Warszawskiej, 1981–1985 w Teatrze Muzycznym w Szczecinie; w okresie 1963–1972 kierownikiem muzycznym [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]]. 20 X 1979 w Sali Białej [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] dyrygował podczas polskiej premiery opery ''Dydona i Eneasz'' (''Dido and Aeneas'') Henry’ego Purcella w reżyserii [[CZOSNOWSKA BOGUSŁAWA, aktorka, reżyser | Bogusławy Czosnowskiej]] i scenografii [[KOCHAŃCZYK MARCEL, reżyser, scenograf | Marcela Kochańczyka]]. <br/><br/> |
| + | Reżyser operowy, kierownik artystyczny oper, operetek, baletów. Występował jako pianista w licznych koncertach kameralnych w Polsce. Pedagog w akademiach muzycznych w Gdańsku ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki]]; 1960–1979, 1985–1995, w latach 1990–1995 prodziekan Wydziału Wokalno-Aktorskiego) i w Bydgoszczy (1985–1987, 1993–1995).<br/><br/> | ||
| + | Od 1995 poświęcił się wyłącznie badaniom dziejów życia muzycznego i teatralnego Gdańska i Sopotu do 1945, których rezultaty ogłaszał w krajowych i zagranicznych czasopismach fachowych. Opublikował między innymi artykuły: ''Afisze teatralne a życie muzyczne Gdańska w latach 1779–1801'' (1999), ''Nowe spojrzenie na teatr „elżbietański” w Gdańsku i jego budowniczego'' (2000), ''Przy której uliczce stał dom rodzinny Daniela Chodowieckiego?'' (2002), ''Sopockie sezony teatralne Friedricha Genée'', cz. I–IV (2002–2003, 2005–2006), ''Opery i balety w repertuarze gdańskiego teatru za dyrekcji Friedricha Genée'' (1841–1855) (2004), ''Italienische Operngesellschaften auf den Bühnen zu Danzig im 18. Jahrhundert'' (2005), ''„Wir leben in aller Stille unserem Amte” – Die Musik am Danziger Gymnasium 1817–1914'' (2008). Nominowany do [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”]] za rok 2009. Od 2009 zaangażowany w tworzenie ''Encyklopedii Gdańska'' (Gdańsk 2012), autor haseł osobowych i merytorycznych oraz tabel. Od 2016 był członkiem Komitetu Wiedzy Gedanopedii. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Zasłużony Działacz Kultury (1982). W latach 1957–1989 żonaty był z Teresą z domu Januszajtis (2 IX 1930 Lida – 28 I 2014 Gdańsk), ojciec Zbigniewa (ur. 15 VII 1959 Sopot). {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:35, 19 gru 2022
JERZY MARIAN MICHALAK (6 VII 1933 Gdynia – 27 XI 2020 Gdańsk), artysta muzyk, dyrygent, pianista kameralista, pedagog. Syn Czesława (3 IV 1907 Poznań-Winiary – 9 X 1968 Gdynia) i Jadwigi z domu Kluge (23 IX 1905 Poznań – 29 V 1950 Gdynia), młodszy brat Benona i Andrzeja. Kształcił się w szkołach muzycznych Szczecina (1947–1948), Gdyni (1948–1950), Gdańska (1950–1954, Zespół Szkół Muzycznych we Wrzeszczu). W 1963 był uczestnikiem kursu mistrzowskiego Franca Ferrary w Wenecji. W 1990 ukończył studia muzyczne w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, broniąc pracy Wpływ dyrygenta na dramaturgiczny kształt przedstawienia operowego na przykładzie „Strasznego Dworu” Stanisława Moniuszki (promotor: doc. Jan Marynowski).
Pracę artystyczną rozpoczął w Gdańsku w 1952 jako akompaniator w Średniej Szkole Muzycznej (obecnie Zespół Szkół Muzycznych). W latach 1954–1957 pracował w Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej (POiFB) jako korepetytor, od 1957 do 1959 pełnił funkcję kierownika chóru. Jako dyrygent debiutował 12 III 1957 baletem Ludomira Różyckiego Pan Twardowski. W latach 1959–1967, 1976–1982, 1985–1991 i 1992–1993 był dyrygentem w POiFB, 1971–1974 w Warszawskiej Operze Kameralnej, 1974–1975 w Operetce Warszawskiej, 1981–1985 w Teatrze Muzycznym w Szczecinie; w okresie 1963–1972 kierownikiem muzycznym Teatru Wybrzeże. 20 X 1979 w Sali Białej Ratusza Głównego Miasta dyrygował podczas polskiej premiery opery Dydona i Eneasz (Dido and Aeneas) Henry’ego Purcella w reżyserii Bogusławy Czosnowskiej i scenografii Marcela Kochańczyka.
Reżyser operowy, kierownik artystyczny oper, operetek, baletów. Występował jako pianista w licznych koncertach kameralnych w Polsce. Pedagog w akademiach muzycznych w Gdańsku ( Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki; 1960–1979, 1985–1995, w latach 1990–1995 prodziekan Wydziału Wokalno-Aktorskiego) i w Bydgoszczy (1985–1987, 1993–1995).
Od 1995 poświęcił się wyłącznie badaniom dziejów życia muzycznego i teatralnego Gdańska i Sopotu do 1945, których rezultaty ogłaszał w krajowych i zagranicznych czasopismach fachowych. Opublikował między innymi artykuły: Afisze teatralne a życie muzyczne Gdańska w latach 1779–1801 (1999), Nowe spojrzenie na teatr „elżbietański” w Gdańsku i jego budowniczego (2000), Przy której uliczce stał dom rodzinny Daniela Chodowieckiego? (2002), Sopockie sezony teatralne Friedricha Genée, cz. I–IV (2002–2003, 2005–2006), Opery i balety w repertuarze gdańskiego teatru za dyrekcji Friedricha Genée (1841–1855) (2004), Italienische Operngesellschaften auf den Bühnen zu Danzig im 18. Jahrhundert (2005), „Wir leben in aller Stille unserem Amte” – Die Musik am Danziger Gymnasium 1817–1914 (2008). Nominowany do Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” za rok 2009. Od 2009 zaangażowany w tworzenie Encyklopedii Gdańska (Gdańsk 2012), autor haseł osobowych i merytorycznych oraz tabel. Od 2016 był członkiem Komitetu Wiedzy Gedanopedii.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Zasłużony Działacz Kultury (1982). W latach 1957–1989 żonaty był z Teresą z domu Januszajtis (2 IX 1930 Lida – 28 I 2014 Gdańsk), ojciec Zbigniewa (ur. 15 VII 1959 Sopot).
