HERMANNSHOF
(Utworzył nową stronę „{{paper}} '''HERMANNSHOF (Hermanowo)''' – nieistniejący już, prywatny majątek leżący między wsią Wrzeszcz a Świętą Studzienką, u stóp wzniesienia Johan...”) |
|||
| (Nie pokazano 23 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{web}} |
| − | + | [[File: Hermannshof_karczma.jpg |thumb| Hermannshof, karczma, 1660, Anthony Waterloo]] | |
| + | [[File:1_Hermannshof.jpg|thumb|[[RANDT AUGUST LOBEGOTT, kupiec, malarz–amator| August Lobegott Randt]], widok z Góry Jana na majątek Hermannshof, w tle wieś Wrzeszcz z [[DWÓR UPHAGENA (Wrzeszcz)| dworem Uphagena]], na dalszym planie Nowe Szkoty, daleko po prawej twierdza [[WISŁOUJŚCIE| Wisłoujście]], lata 20. XIX wieku]] | ||
| + | [[File:Dwór_Hermannshof.jpg|thumb|Dwór w majątku Hermannshof]] | ||
| − | + | '''HERMANNSHOF''' (Hermanowo), prywatny majątek leżący między wsią [[WRZESZCZ | Wrzeszcz]] a [[ŚWIĘTA STUDZIENKA | Świętą Studzienką]], u stóp wzniesienia Johannisberg (Góra Jana; [[PARK JAŚKOWEJ DOLINY| Park Jaśkowej Doliny]]), nieistniejący, obecnie rejon ulic Wassowskiego i Matejki we Wrzeszczu. Początkowo karczma, posiadłość powstała w 1673, biorąc nazwę od założyciela i pierwszego właściciela Hermanna Honricha. Odkupił teren od Constantina Giesego (1629–1691), właściciela Świętej Studzienki i w miejscu karczmy postawił okazały zajazd oraz utworzył okazały ogród w stylu francuskim, dostępny dla publiczności. Przy majątku istniał także staw oraz park. Z głównego traktu biegnącego z Gdańska do [[OLIWA| Oliwy]] przez Wrzeszcz (dzisiejsza [[GRUNWALDZKA, aleja | al. Grunwaldzka]]) do majątku prowadziła polna dróżka, która następnie wiodła skrajem posesji i odbijała w kierunku [[JAŚKOWA DOLINA | Jaśkowej Doliny]]. Majątek podupadł w epoce napoleońskiej, latem 1813 w jego okolicach toczyły się krwawe walki. <br/><br/> | |
| − | + | W kolejnych dekadach odratowanym zajazdem zawiadywały trzy niezamężne siostry, od których nazwiska majątek nazwano Hoffmanns Garten (Ogród Hoffmannów). Ostatnia z nich sprzedała podupadający zajazd kupcowi zbożowemu i maklerowi Augustowi Katschowi, który w 1837 przywrócił nazwę Hermannshof, zabudowania doprowadził do dawnej świetności, zrewaloryzował i ponownie udostępnił ogród z fontannami oraz odbudował ujęcie wody, którą sprzedawał do Wrzeszcza, [[NOWY PORT | Nowego Portu]] i Gdańska. Latem ogród udostępniano publiczności, organizując imprezy rozrywkowe. W części leżącej u stop Góry Jana rósł starodrzew, istniał także punkt widokowy z ławkami. W 1850 August Katsch ogłaszał w prasie zamiar jak najszybszego sprzedania posiadłości. Od 1879 majątek był w posiadaniu Louise Riss z domu Schönnagel (zm. 1910) i jej małżonka Carla Ottona, ogrodnika z Heiligenbrunn ([[ŚWIĘTA STUDZIENKA | Święta Studzienka]]), który zaraz po ślubie (w tymże 1879) urządził tu zakład ogrodniczy, wykorzystując zastaną florę (drzewa i krzewy iglaste oraz kwiaty; zdobywca srebrnego medalu targów gdańskich w 1883). Zakład działał do około 1897, następnie właścicieli przenieśli się do Oliwy, do Tannenheim ([[WILLA JODŁOWA | Wilia Jodłowa]]). Do początku XX wieku majątek został wchłonięty przez rozrastający się Wrzeszcz; śladem po nim była nazwa Hermannshoferweg (w latach 1945–1947 ul. Piękna, obecnie ul. Wassowskiego), w miejscu dawnego dworku wybudowano kamienicę (ul. Wassowskiego 12/13). {{author: JWas}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | |
| − | + | '''Bibliografia''':<br/> | |
| − | + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 462, 463.<br/> | |
| − | + | „Danziger Intelligenzblatt”, nr 293 z 14 XII 1837, s. 2501; nr 139 z 18 VI 1842, s. 1234; nr 115 z 21 V 1845, s. 1130; nr 204 z 2 IX 1850, s. 2590. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
Aktualna wersja na dzień 09:37, 14 cze 2024
HERMANNSHOF (Hermanowo), prywatny majątek leżący między wsią Wrzeszcz a Świętą Studzienką, u stóp wzniesienia Johannisberg (Góra Jana; Park Jaśkowej Doliny), nieistniejący, obecnie rejon ulic Wassowskiego i Matejki we Wrzeszczu. Początkowo karczma, posiadłość powstała w 1673, biorąc nazwę od założyciela i pierwszego właściciela Hermanna Honricha. Odkupił teren od Constantina Giesego (1629–1691), właściciela Świętej Studzienki i w miejscu karczmy postawił okazały zajazd oraz utworzył okazały ogród w stylu francuskim, dostępny dla publiczności. Przy majątku istniał także staw oraz park. Z głównego traktu biegnącego z Gdańska do Oliwy przez Wrzeszcz (dzisiejsza al. Grunwaldzka) do majątku prowadziła polna dróżka, która następnie wiodła skrajem posesji i odbijała w kierunku Jaśkowej Doliny. Majątek podupadł w epoce napoleońskiej, latem 1813 w jego okolicach toczyły się krwawe walki.
W kolejnych dekadach odratowanym zajazdem zawiadywały trzy niezamężne siostry, od których nazwiska majątek nazwano Hoffmanns Garten (Ogród Hoffmannów). Ostatnia z nich sprzedała podupadający zajazd kupcowi zbożowemu i maklerowi Augustowi Katschowi, który w 1837 przywrócił nazwę Hermannshof, zabudowania doprowadził do dawnej świetności, zrewaloryzował i ponownie udostępnił ogród z fontannami oraz odbudował ujęcie wody, którą sprzedawał do Wrzeszcza, Nowego Portu i Gdańska. Latem ogród udostępniano publiczności, organizując imprezy rozrywkowe. W części leżącej u stop Góry Jana rósł starodrzew, istniał także punkt widokowy z ławkami. W 1850 August Katsch ogłaszał w prasie zamiar jak najszybszego sprzedania posiadłości. Od 1879 majątek był w posiadaniu Louise Riss z domu Schönnagel (zm. 1910) i jej małżonka Carla Ottona, ogrodnika z Heiligenbrunn ( Święta Studzienka), który zaraz po ślubie (w tymże 1879) urządził tu zakład ogrodniczy, wykorzystując zastaną florę (drzewa i krzewy iglaste oraz kwiaty; zdobywca srebrnego medalu targów gdańskich w 1883). Zakład działał do około 1897, następnie właścicieli przenieśli się do Oliwy, do Tannenheim ( Wilia Jodłowa). Do początku XX wieku majątek został wchłonięty przez rozrastający się Wrzeszcz; śladem po nim była nazwa Hermannshoferweg (w latach 1945–1947 ul. Piękna, obecnie ul. Wassowskiego), w miejscu dawnego dworku wybudowano kamienicę (ul. Wassowskiego 12/13).
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 462, 463.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 293 z 14 XII 1837, s. 2501; nr 139 z 18 VI 1842, s. 1234; nr 115 z 21 V 1845, s. 1130; nr 204 z 2 IX 1850, s. 2590.
