OTTO, rodzina
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: Otto Johann Wilhelm.JPG|thumb|Johann Wilhelm Otto]] | + | [[File: Otto Johann Wilhelm.JPG|thumb|Johann Wilhelm Otto, radny Gdańska]] |
| − | [[File: Otto Robert Wilhelm.JPG|thumb|Robert Wilhelm Otto]] | + | [[File: Otto Robert Wilhelm.JPG|thumb|Robert Wilhelm Otto, radny Gdańska]] |
'''OTTO''', gdańska rodzina. <br/><br/> | '''OTTO''', gdańska rodzina. <br/><br/> | ||
| − | '''Johann Gottlieb''' (1768 – 30 VI 1837 Gdańsk). Właściciel firmy handlu zbożem Otto und Comp. przy Langgarten 218 (ul. Długie Ogrody 30). 1 XI 1829 kierownictwo przekazał synom, sam prowadził pod tym adresem sklep kolonialny. Od 1822 | + | '''Johann Gottlieb''' (1768 – 30 VI 1837 Gdańsk). Właściciel firmy handlu zbożem Otto und Comp. przy Langgarten 218 (ul. Długie Ogrody 30). 1 XI 1829 kierownictwo przekazał synom, sam prowadził pod tym adresem sklep kolonialny. Od 1822 był członkiem [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]]. Żonaty z Florentiną Concordią (1769 – 31 V 1837), pozostawił synów Carla Gottlieba i Johanna Wilhelma. Pochowany wraz żoną w rodzinnym grobowcu na nowym cmentarzu Zbawiciela ([[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarze na Chełmie]]). <br/><br/> |
| − | '''Carl Gottlieb''' (6 IX 1797 Gdańsk – 9 XII 1863 Wiesbaden, | + | '''Carl Gottlieb''' (6 IX 1797 Gdańsk – 9 XII 1863 Wiesbaden, Hesja), syn poprzedniego, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Od 1 XI 1829 współwłaściciel rodzinnej firmy Otto und Comp., od 1 I 1859 działającej jako Otto & Co. i oprócz handlu zbożem zajmującej się także handlem drewnem (import z Rosji). W 1843 mieszkał przy Langgarten 218 (ul. Długie Ogrody 30), w 1857 przy Neugarten 21 (ul. Nowe Ogrody). Członek Rady Miejskiej w latach 1840–1843. Należał do Korporacji Kupców, a od 1846 do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Kawaler. 16 XII 1863 pochowany w rodzinnym grobowcu na nowym cmentarzu Zbawiciela. <br/><br/> |
| − | '''Johann Wilhelm''' (grudzień 1798 Gdańsk – 9 VII 1870 w swojej willi we Wrzeszczu), brat poprzedniego, od 1 XI 1829 wraz z nim współwłaściciel rodzinnej firmy. Brak informacji o jego wykształceniu. W latach 1848–1871 udziałowiec Gdańskiej Akcyjnej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkassen-Aktien-Verein). W latach 1851–1856 członek Rady Miejskiej, w 1852 | + | '''Johann Wilhelm''' (grudzień 1798 Gdańsk – 9 VII 1870 w swojej willi we Wrzeszczu), brat poprzedniego, od 1 XI 1829 wraz z nim współwłaściciel rodzinnej firmy, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Brak informacji o jego wykształceniu. W latach 1848–1871 udziałowiec Gdańskiej Akcyjnej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkassen-Aktien-Verein). W latach 1851–1856 członek Rady Miejskiej, w 1852 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1853–1856 jej przewodniczący. Był wieloletnim członkiem Korporacji Kupców. W 1846 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. W 1854–1870 właściciel letniej rezydencji we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]], w okolicach [[JAŚKOWA DOLINA | Jaśkowej Doliny]]. 26 IX 1830 ożenił się z wdową Susanne Florentine Rawitz z domu Tennstädt (1800 – pochowana 9 III 1868). Spadkobiercami byli syn Robert Wilhelm oraz córki Johanna: Amalia Agatha ( IX 1831 Gdańsk – 20 IV 1905 Gdańsk), żona gdańskiego kupca Wilhelma Juliusa Roberta Saltzmanna (1823–1852), i Ottilia Vittegus. 13 VII 1870 pochowany w rodzinnym grobowcu (obok żony) na nowym cmentarzu Zbawiciela. <br/><br/> |
| − | '''Robert Wilhelm''' (11 XII 1832 Gdańsk – 27 II 1903 Gdańsk), syn poprzednika, | + | '''Robert Wilhelm''' (11 XII 1832 Gdańsk – 27 II 1903 Gdańsk), syn poprzednika, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Od 1859 był wspólnikiem w firmie ojca i stryja Johanna Gottlieba, później jedynym jej właścicielem, za jego czasów z kantorem (i jego mieszkaniem) w 1867 przy Langgarten 17 (ul. Długie Ogrody), 1874 – przy Jopengasse 68 (ul. Piwna), 1878 – w domu nabytym od [[OLSCHEWSKI ALEXANDER JULIUS, kupiec, radny | Alexandra Juliusa Olschewskiego]] przy Melzergasse 4 (ul. Słodowników). Od 1859 członek Korporacji Kupców, od 1894 członek jej zarządu. W okresie 1892–1897 konsul honorowy Cesarstwa Austro-Węgier w Gdańsku. W latach 1877–1881 członek Rady Miejskiej, 1869–1903 udziałowiec Gdańskiej Akcyjnej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkassen-Aktien-Verein). Po jego śmierci spadkobiercy zlikwidowali działającą przez 100 lat rodzinną firmę.<br/><br/> |
| + | 28 V 1861 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z panną Anną Röpell (1842 Gdańsk – po 1914), córką kupca Carla. Jako wdowa w 1908 mieszkała przy Jäschkentaler Weg 41 (ul. Jaśkowa Dolina). Brak informacji o potomkach, należące do niego nieruchomości przeszyły w inne ręce (m.in. dom przy Melzergasse 4 (ul. Słodowników) trafił w ręce [[GRASS JOHANN LEOPOLD von, właściciel ziemski, polityk | Johanna Leopolda von Grassa]]). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:53, 8 kwi 2023
OTTO, gdańska rodzina.
Johann Gottlieb (1768 – 30 VI 1837 Gdańsk). Właściciel firmy handlu zbożem Otto und Comp. przy Langgarten 218 (ul. Długie Ogrody 30). 1 XI 1829 kierownictwo przekazał synom, sam prowadził pod tym adresem sklep kolonialny. Od 1822 był członkiem Korporacji Kupców. Żonaty z Florentiną Concordią (1769 – 31 V 1837), pozostawił synów Carla Gottlieba i Johanna Wilhelma. Pochowany wraz żoną w rodzinnym grobowcu na nowym cmentarzu Zbawiciela ( cmentarze na Chełmie).
Carl Gottlieb (6 IX 1797 Gdańsk – 9 XII 1863 Wiesbaden, Hesja), syn poprzedniego, radny Gdańska. Od 1 XI 1829 współwłaściciel rodzinnej firmy Otto und Comp., od 1 I 1859 działającej jako Otto & Co. i oprócz handlu zbożem zajmującej się także handlem drewnem (import z Rosji). W 1843 mieszkał przy Langgarten 218 (ul. Długie Ogrody 30), w 1857 przy Neugarten 21 (ul. Nowe Ogrody). Członek Rady Miejskiej w latach 1840–1843. Należał do Korporacji Kupców, a od 1846 do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Kawaler. 16 XII 1863 pochowany w rodzinnym grobowcu na nowym cmentarzu Zbawiciela.
Johann Wilhelm (grudzień 1798 Gdańsk – 9 VII 1870 w swojej willi we Wrzeszczu), brat poprzedniego, od 1 XI 1829 wraz z nim współwłaściciel rodzinnej firmy, radny Gdańska. Brak informacji o jego wykształceniu. W latach 1848–1871 udziałowiec Gdańskiej Akcyjnej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkassen-Aktien-Verein). W latach 1851–1856 członek Rady Miejskiej, w 1852 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1853–1856 jej przewodniczący. Był wieloletnim członkiem Korporacji Kupców. W 1846 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. W 1854–1870 właściciel letniej rezydencji we Wrzeszczu, w okolicach Jaśkowej Doliny. 26 IX 1830 ożenił się z wdową Susanne Florentine Rawitz z domu Tennstädt (1800 – pochowana 9 III 1868). Spadkobiercami byli syn Robert Wilhelm oraz córki Johanna: Amalia Agatha ( IX 1831 Gdańsk – 20 IV 1905 Gdańsk), żona gdańskiego kupca Wilhelma Juliusa Roberta Saltzmanna (1823–1852), i Ottilia Vittegus. 13 VII 1870 pochowany w rodzinnym grobowcu (obok żony) na nowym cmentarzu Zbawiciela.
Robert Wilhelm (11 XII 1832 Gdańsk – 27 II 1903 Gdańsk), syn poprzednika, radny Gdańska. Od 1859 był wspólnikiem w firmie ojca i stryja Johanna Gottlieba, później jedynym jej właścicielem, za jego czasów z kantorem (i jego mieszkaniem) w 1867 przy Langgarten 17 (ul. Długie Ogrody), 1874 – przy Jopengasse 68 (ul. Piwna), 1878 – w domu nabytym od Alexandra Juliusa Olschewskiego przy Melzergasse 4 (ul. Słodowników). Od 1859 członek Korporacji Kupców, od 1894 członek jej zarządu. W okresie 1892–1897 konsul honorowy Cesarstwa Austro-Węgier w Gdańsku. W latach 1877–1881 członek Rady Miejskiej, 1869–1903 udziałowiec Gdańskiej Akcyjnej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkassen-Aktien-Verein). Po jego śmierci spadkobiercy zlikwidowali działającą przez 100 lat rodzinną firmę.
28 V 1861 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z panną Anną Röpell (1842 Gdańsk – po 1914), córką kupca Carla. Jako wdowa w 1908 mieszkała przy Jäschkentaler Weg 41 (ul. Jaśkowa Dolina). Brak informacji o potomkach, należące do niego nieruchomości przeszyły w inne ręce (m.in. dom przy Melzergasse 4 (ul. Słodowników) trafił w ręce Johanna Leopolda von Grassa).
