PTASZNIKI
(poprawka BŚ (e-mail z 30.03.2014)) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PTASZNIKI''' (Vogelgreif), | + | '''PTASZNIKI''' (Vogelgreif), osiedle na zachodnim krańcu dzielnicy Orunia-Święty Wojciech-Lipce ([[ADMINISTRACYJNY PODZIAŁ I TERYTORIALNY ROZWÓJ GDAŃSKA | administracyjny podział]]). Część Oruni Dolnej ([[ORUNIA | Orunia]]), po zachodniej stronie [[KANAŁ RADUNI | Kanału Raduni]] i [[TRAKT ŚW. WOJCIECHA | Traktu św. Wojciecha]]. Graniczy od północy z [[ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE | Oruńskim Przedmieściem]] (Wzgórze Ptaszników, po południowej stronie ul. Małomiejskiej), od południowego-wschodu z [[GÓRA GLINIANA| Górą Glinianą]], od południa z [[PARK ORUŃSKI | Parkiem Oruńskim]], od zachodu ze skarpą, na której znajduje się Orunia Górna. W granicach administracyjnych Gdańska od 15 VIII 1933 roku; główny ciąg komunikacyjny stanowi ul. Raduńska.<br/><br/> |
| + | Wiosną 1964 roku Gdańska Spółdzielnia Mieszkaniowa zaczęła tu (ul. Diamentowa, Turkusowa, Rubinowa, Szafirowa) budować osiedle, którego pierwszy etap (po wyrównaniu mocno falistego terenu – różnica wysokości do 10 m), ukończony został w 1966. Wybudowano 12 czteropiętrowych budynków według projektu arch. Stanisława Michela, łącznie 360 mieszkań (720 izb). Na parterze budynków znajdowały się lokale handlowo-usługowe. Drugi etap budowy osiedla, według projektu inż. Janusza Morka, rozpoczęty w końcu 1966, przyniósł 11 (a miał 15) czteropiętrowych, dwuklatkowych domów. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:30, 20 lip 2019
PTASZNIKI (Vogelgreif), osiedle na zachodnim krańcu dzielnicy Orunia-Święty Wojciech-Lipce ( administracyjny podział). Część Oruni Dolnej ( Orunia), po zachodniej stronie Kanału Raduni i Traktu św. Wojciecha. Graniczy od północy z Oruńskim Przedmieściem (Wzgórze Ptaszników, po południowej stronie ul. Małomiejskiej), od południowego-wschodu z Górą Glinianą, od południa z Parkiem Oruńskim, od zachodu ze skarpą, na której znajduje się Orunia Górna. W granicach administracyjnych Gdańska od 15 VIII 1933 roku; główny ciąg komunikacyjny stanowi ul. Raduńska.
Wiosną 1964 roku Gdańska Spółdzielnia Mieszkaniowa zaczęła tu (ul. Diamentowa, Turkusowa, Rubinowa, Szafirowa) budować osiedle, którego pierwszy etap (po wyrównaniu mocno falistego terenu – różnica wysokości do 10 m), ukończony został w 1966. Wybudowano 12 czteropiętrowych budynków według projektu arch. Stanisława Michela, łącznie 360 mieszkań (720 izb). Na parterze budynków znajdowały się lokale handlowo-usługowe. Drugi etap budowy osiedla, według projektu inż. Janusza Morka, rozpoczęty w końcu 1966, przyniósł 11 (a miał 15) czteropiętrowych, dwuklatkowych domów.
